Ρωσία, τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Μια πόρνη, η Κατερίνα Μάσλοβα, κατηγορείται για φόνο. Στη δίκη της παρίσταται ως ένορκος ο πρίγκιπας Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Νεχλιούντοφ. Ήταν αυτός που, νεαρή ακόμη, την είχε αποπλανήσει και την είχε εγκαταλείψει έγκυο στο παιδί τους, τον μικρό Μίτιενκα. Η κατηγορούμενη καταδικάζεται σε τέσσερα χρόνια καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Ο Νεχλιούντοφ, κατατρεγμένος από τις Ερινύες, ακολουθεί την Κατερίνα στην εξορία και στο μαρτύριό της.
Η τραγική ιστορία της Κατερίνας Μάσλοβα δίνει την ευκαιρία στον Τολστόι να εξαπολύσει τα φαρμακερά βέλη του με στόχο τους θλιβερά παρηκμασμένους θεσμούς – από την οικογένεια έως τη δικαιοσύνη – μιας Ρωσίας που καταρρέει στο λυκόφως του 19ου αιώνα.
Στην Ανάσταση κορυφώνονται και εκφράζονται οι ηθικοί στοχασμοί, οι πνευματικές ανησυχίες και οι πολιτικές ιδέες που καλλιέργησε ο Τολστόι προς το τέλος της ζωής του, όταν άρχισε να αναθεωρεί τη σχέση του με το κράτος, καταδίκασε το δεσποτισμό, την εξαθλίωση των φτωχών αγροτών και το φεουδαλισμό ως πυρήνα του τσαρικού καθεστώτος. Και παρότι εξακολουθούσε να θεωρεί τον εαυτό του χριστιανό, δε φοβήθηκε να στηλιτεύσει την υποκρισία της επίσημης Εκκλησίας.

Η Ανάσταση είναι ένα κλασικό μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ένα αριστουργηματικό βιβλίο που στην εποχή του (1899) ξεπέρασε σε πωλήσεις το Πόλεμος και ειρήνη και την Άννα Καρένινα. Το τελευταίο σπουδαίο έργο του Λέοντα Τολστόι.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένα από τα δημιουργήματα του μεγάλου Ρώσου -μα οικουμενικού- συγγραφέα που το συνέγραψε προς τη δύση της ζωής του και ξεπέρασε σε πωλήσεις ακόμη και τα "Πόλεμος Και Ειρήνη" και "Άννα Καρένινα".
Ντίνος Ρητινιώτης, Provocateur, 28/08/15

Η 'Ανάσταση', το τελευταίο και πιο σκοτεινό μυθιστόρημα του Τολστόι, μιλά μια γλώσσα προσβλητική, αντιλυρική, προκλητική, για να περιγράψει την υποβάθμιση, τη φτώχεια, την αδικία, όλο το φρικιαστικό σκηνικό που λίγα χρόνια αργότερα θα οδηγούσε στην αλλαγή του κοινωνικοπολιτικού σκηνικού, για να δώσει την απελπιστική εικόνα μιας ασιατικού τύπου Ρωσίας όπου κυβερνήτες, επιθεωρητές, αστυνομικοί διευθυντές, δυσχεραίνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και πλήττουν τη χριστιανική σύλληψη της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο.
Νίκος Ξένιος, Bookpress, 10/04/15

Ο Τολστόι είναι ένας από τους κλασικότερους «συγγραφείς Θεούς». Απλώνει έναν ολόκληρο καμβά από γεγονότα και χαρακτήρες τα οποία ελέγχει απολύτως και τα καταγράφει μακροσκοπικά, δίχως να εμπλέκεται. Δομεί άρτιους χαρακτήρες και γνωρίζει επακριβώς τι πρέπει να κάνει με αυτούς και σε τι καταστάσεις θα τους εμπλέξει. Το κυριότερο: οι ήρωές του δεν είναι αναπτύγματα έμπνευσης ή της τυχαιότητας, αλλά εικόνες της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Είναι γεννήματα της κοινωνίας όπου ζουν. Η «Ανάσταση» συγκεφαλαιώνει όλες τις ανατρεπτικές ιδέες του Τολστόι στο τέλος της ζωής του. Μέσα από απόλυτα ρεαλιστικά μοτίβα αναπτύσσεται ολόκληρη η ρωσική κοινωνία που βρίσκεται σε επαναστατικό αναβρασμό, αλλά και η εσωτερική πάλη του συγγραφέα ο οποίος αναζητεί τα βάθη της θρησκείας για να εξηγήσει τον κόσμο που γύρω του αλλάζει δραματικά.
Διονύσης Μαρίνος, Diavasame.gr, 29/03/15

'Η Ανάσταση' είναι ένα βιβλίο γεμάτο πάθος και οργή. Ο αναγνώστης νιώθει συμπόνια για τον κεντρικό της χαρακτήρα, αλλά και μια εσωτερική ταραχή, γιατί εκείνος διαθέτει κάποια γνωρίσματα που υπάρχουν σε όλους μας. Ολοι κρύβουμε μέσα μας έναν μικρό Νεχλιούντοφ και δεν το γνωρίζουμε. Η αυτογνωσία επομένως είναι το προϊόν μεγάλης πνευματικής προσπάθειας. Γιατί οι δυνάμεις του Κακού (που εδώ έχουν καθεστωτικό χαρακτήρα) δεν μπορούν να ηττηθούν χωρίς εσωτερικό αγώνα.
Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 15/02/15