*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες
Τιμή Λεμόνι: 4,20 €
Ο Μισέλ Φουκώ όπως τον φαντάζομαι
Συγγραφή: · Maurice Blanchot
Μετάφραση: ·Βασίλειος Πατσογιάννης
Έκδοση: Νοέμβριος 2016 από "Πλέθρον"
Σελ.:40 (11,3 x 18,3 ), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 978-960-348-278-9
Θέμα: "Φιλοσοφία, Σύγχρονη"
«Όµως γιατί τούτη η επιστροφή σε έναν στοχασµό περί εξουσίας, ενώ το νέο διακύβευµα της αναστοχαστικής του προσπάθειας είναι να αποκαλύψει τους µηχανισµούς της σεξουαλικότητας; Για πολλούς λόγους, από τους οποίους, κάπως αυθαίρετα, θα κρατήσω µόνο δύο: δηλαδή, επιβεβαιώνοντας τις αναλύσεις του για την εξουσία, ο Φουκώ θέλει να αντικρούσει τις αξιώσεις τουΝόµου, o oποίος, παρότι επιτηρεί, ή και απαγορεύει, κάποιες σεξουαλικές εκδηλώσεις, συνεχίζει να ορίζεται ως ουσιώδες συστατικό της ίδιας της Επιθυµίας κι ακόµη, επειδή η σεξουαλικότητα, όπως την εννοεί ο ίδιος, ή, τουλάχιστον, το σχολαστικό ενδιαφέρον µε το οποίο αυτή προσεγγίζεται σήµερα (ένα σήµερα που πάει πολύ πίσω), σηµαδεύει το πέρασµα από µια κοινωνία αίµατος, ή σφραγισµένη από τη συµβολική του αίµατος, σε µια κοινωνία γνώσης, κανόνα και πειθαρχίας. […] Πόσο έχει άραγε κατηγορηθεί ο Φουκώ, στις αναλύσεις της εξουσίας που έκανε, για αδιαφορία απέναντι σε µια κεντρική και θεµελιώδη εξουσία!Από δωπροκύπτει και η «έλλειψη πολιτικοποίησης» που του καταλογίζουν, η άρνησή του απέναντι σε µια µάχη που θα µπορούσε κάποτε να είναι αποφασιστική (ο καθοριστικός αγώνας), η απουσία από το έργο του µιας καθολικής µεταρρύθµισης. Αποσιωπούν όµως όχι µόνο τους άµεσους αγώνες του, αλλά και την απόφασή του να µην µπει στο παιχνίδι µε τα ‘µεγάλα σχέδια’, που θα λειτουργούσαν απλώς ως προνοµιακό άλλοθι για την καθηµερινή υποτέλεια».
Maurice Blanchot
(2018) Ο χώρος της λογοτεχνίας, Πλέθρον
(2011) Η στιγμή του θανάτου μου, Άγρα
(2004) Θωμάς ο σκοτεινός, Σμίλη
(2004) Εκείνος που δεν με συντρόφευε, Σμίλη
(2003) Η λογοτεχνία και το δικαίωμα στο θάνατο, Futura
(2000) Η στιγμή του θανάτου μου, Άγρα
(1994) Ο τελευταίος άνθρωπος, Άγρα
(1994) Ο χώρος της λογοτεχνίας, Εξάντας
(1988) Η τρέλα της ημέρας, Άγρα
(1983) Φραντς Κάφκα, Ευθύνη
(1980) Ιουλιέτα , Εξάντας