Ο Μιχάλης Κεφάλας [MA (York), PhD (London), HonFNAM, BA (Hon) Hum Open)] είναι διδάκτορας μουσικής σύνθεσης του πανεπιστημίου Goldsmiths του Λονδίνου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Είναι γιος του Πέτρου Κεφάλα και της Καλλιόπης Καραμανλή, από τις Οινούσσες Χίου. Σπούδασε μουσική σε ελληνικά ωδεία (Δίπλωμα Σύνθεσης, Θ. Αντωνίου, Γ. Ιωαννίδης) και το βρετανικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Το 1994 δημιούργησε τη Μουσική Σχολή "Αλύπιος" στον Κορυδαλλό. Το 1996 διορίστηκε καθηγητής μουσικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και με 5ετή εκπαιδευτική άδεια του Υπουργείου Παιδείας ειδικεύτηκε στη σύνθεση στα Πανεπιστήμια του York (D. Blake) και του Goldsmiths Λονδίνου (R. Redgate). Έχει, επίσης, τιμηθεί με υποτροφία από το Παγχιακό Ίδρυμα Ι. Δ. Πατέρα, χορηγία από την εταιρεία "Αύρα" του Ν. Λαιμού, βραβείο στο εργαστήρι μουσικής Νέοι Συνθέτες της Επόμενης Γενιάς του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (2000), άριστα παμψηφεί και β' βραβείο στις διπλωματικές εξετάσεις σύνθεσης (2002), β' βραβείο (άσμα με συνοδεία), γ' βραβείο (μουσική δωματίου) στον 6ο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Βόλου (2008) και γ' βραβείο (συμφωνικό έργο) στον 8ο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Βόλου (2010), 2 βραβεία (προκαταρκτική και μέση σχολή) και ειδική μνεία στον Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης (2009) στη Θεσσαλονίκη, β' βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης για Shakuhachi (2010) στη Μελβούρνη, Αυστραλία, δ' βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Yin & Yang (2010) στην Ταϊπέι, Ταϊβάν, καθώς και ειδική μνεία στο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης IBLA (2011) στις Η.Π.Α. Έργα του επιλέχτηκαν να εκτελεστούν στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Alfeo Gigli στην Ιταλία (1997), στις διπλωματικές εξετάσεις του Ωδείου των Βρυξελλών στο Βέλγιο (2009), αλλά και στην 18η Διεθνή Επιθεώρηση Συνθετών του Βελιγραδίου στη Σερβία (2009). Επίσης, στις14.12.2009 εκλέχτηκε Honorary Fellow τηςNational Academy of Music τωνΗ.Π.Α. (Colorado). Έχει συνθέσει περισσότερα από 90 έργα μουσικής για παιδιά, κύκλων τραγουδιών, μουσικής δωματίου, σκηνικής και ορχηστρικής μουσικής. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνται γύρω από την όπερα επιστημονικής φαντασίας και την αρμονία των σφαιρών, τη σχέση μυστικισμού-μουσικής, το μουσικό θέατρο, την μουσική των μεταναστών στo πλαίσιo μιας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, την μουσική εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία, κ.ά. Έγραψε τα βιβλία: "Προπαρασκευή για είσοδο στα τμήματα μουσικής των πανεπιστημίων" (και σε 2η ανανεωμένη έκδοση), "Ο μικρόκοσμος του Μάνου Χατζιδάκι", "Έξι έργα 2000-2004", "Το ρεμπέτικο στο σχολείο" κι επιμελήθηκε το συλλογικό έργο "36 παρτιτούρες για όλους. Οι έλληνες συνθέτες πρωτοπορούν και...προκαλούν. Καινοτόμες προτάσεις διδασκαλίας". Από το 2007 έως το 2011 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Υμηττού.

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 23 Οκτωβρίου 1925. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών άρχισε να μελετάει πιάνο, ενώ από το 1940-43 ανώτερα θεωρητικά, με τον Μενέλαο Παλλάντιο, σημαντική μορφή της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής. Παράλληλα, σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ γαλουχήθηκε από καλλιτέχνες και διανοούμενους της γενιάς του μεσοπολέμου (Σεφέρης, Γκάτσος, Σικελιανός). Από το 1945 συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης, έγραψε μουσική για πολλές αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, καθώς και για έργα σύγχρονου ρεπερτορίου: "Ορέστεια" (1950), "Μήδεια" (1956), "Εκκλησιάζουσες" (1956), "Λυσιστράτη" (1957), "Κύκλωπας" (1959), "Όρνιθες" (1959), "Λεωφορείον ο Πόθος" (1948), "Ματωμένος Γάμος" (1948), "Το γλυκό πουλί της νιότης" (1960), "Το φυντανάκι" (1989) κ.α. Το 1948 γράφει, για μία μικρή λευκή αχιβάδα, έργο το οποίο ο ίδιος ξεχωρίζει, στο σύνολο της εργασίας του. Το 1949 με την περίφημη διάλεξη του για το ρεμπέτικο (1949), ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη συντηρητική αστική κοινωνία. Αναμόρφωσε όλο το ελληνικό τραγούδι, δρομολογώντας σε νέους μουσικούς ορίζοντες. Παράλληλα με το θέατρο από το 1946 ο Μάνος Χατζιδάκις, συνέθεσε μουσική για 80 ελληνικές και ξένες ταινίες: "Στέλλα" (1955), ο "Δράκος" (1956), "America-America" (1963). Τo 1960 του απονέμεται βραβείο για το τραγούδι, "Τα παιδιά του Πειραιά", της ταινίας: "Ποτέ την Κυριακή". Δύο χρόνια αργότερα, ανέβασε στην Αθήνα την "Οδό Ονείρων", παράσταση σταθμό για το ελληνικό μουσικό θέατρο, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Χορν. Στο διάστημα 1966-72 έζησε στη Ν. Υόρκη , όπου έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του: "Ρυθμολογία" (έργο για πιάνο), "Ο Μεγάλος Ερωτικός" (κύκλος τραγουδιών, βασισμένος σε ποιήματα αρχαίων και σύγχρονων), εκεί ξεκίνησε και την "Εποχή της Μελισσάνθης", μια μουσική ιστορία με αυτοβιογραφικά στοιχεία, που διαδραματίζεται λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Ο Μάνος Χατζιδάκις, προσωπικότητα πολύπλευρη και πολυδιάστατη, εκτός από την σύνθεση είχε και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Ίδρυσε και διηύθυνε την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών (1964-67), το Πολύτροπο (καφεθέατρο 1972), Μουσικές Γιορτές στα Ανώγεια Κρήτης (1978, φεστιβάλ μουσικής), τους Μουσικούς αγώνες στην Κέρκυρα(1981) τον Σείριο (δισκογραφική εταιρεία, 1985) την Ορχήστρα των Χρωμάτων (ορχήστρα συμφωνικής μουσικής, 1989), τέλος διηύθυνε τον κρατικό ραδιοσταθμό (Τρίτο Πρόγραμμα, 1975-81), τον οποίο μετέτρεψε σε σημείο αναφοράς ποιότητας και ιδεών. Από την αρχή της παρουσίας του στον ελληνικό μουσικό χώρο, ήταν διαρκώς δισκογραφικά παρών με δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί: "Τo χαμόγελο της Τζοκόντα" (1964), "Αθανασία" (1975), "Σκοτεινή μητέρα" (1985) "Τα τραγούδια της Αμαρτίας" (1992) κ.α. Επίσης δημοσίευσε τέσσερα βιβλία με ποιήματα και σχόλια: "Μυθολογία", "Μυθολογία Δεύτερη" , "Τα σχόλια του Τρίτου", "Ο Καθρέπτης και το Μαχαίρι". Το απόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1994, ο Μάνος Χατζιδάκις "άρχισε το ταξίδι του προς τα άστρα"....