*Ενδέχεται κάποια βιβλία που δεν είναι σε απόθεμα στο βιβλιοπωλείο να προκύψουν ως εξαντλημένα στον εκδότη τους, στην περίπτωση αυτή θα λάβετε ενημέρωση εντός 2 ημερών

Αχιλλέας Χρηστίδης: Προσωπογραφίες


Συγγραφή: · Κωστής Παπαγιώργης · Πέτρος Τατσόπουλος
Ζωγραφική επιμέλεια: ·Αχιλλέας Χρηστίδης
Έκδοση: Δεκέμβριος 2007 από "Εκδόσεις Καστανιώτη"
Σελ.:445 (24χ17), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-03-4630-5


Θέμα: "Ζωγράφοι, Έλληνες" "Ζωγραφική, Ελληνική"

[...] Ο γρίφος των προσωπογράφων έχει να κάνει με αυτή την έκδηλη ιδιοτυπία: θέλουν να ζωγραφίσουν κατιτίς που δεν είναι τοπίο, αντικείμενο, τετράποδο, πλάσμα τέλος πάντων που μπορείς να το αποσπάσεις από το χρόνο. Το πρόσωπο αφηγείται τον εαυτό του, είναι ταμείο παρελθόντος και ανατοκισμός του εγώ - με ποια γλώσσα να το κάνεις καλά; Κατά μία έννοια έχει κάτι το ονειρικό. Όπως το όνειρο, όταν το βλέπεις, είσαι εκεί, έστω με κλειστά μάτια, και μόλις εγερθείς διαλύεται θροΐζοντας, το πρόσωπο διατηρεί ύποπτες σχέσεις με το μη πραγματικό. Ο ζωγράφος έρχονται στιγμές που νιώθει ότι αυτό που τον εμποδίζει είναι η ίδια η τέχνη και η τεχνική του, τα χρώματα και τα πινέλα, ο μουσαμάς και η επιφάνεια του. Εφόσον το προσδόκιμο μηχανεύεται μια απόσπαση του εσωτερικού από το εξωτερικό, τότε γιατί να βασανίζεται με τη γεωγραφία της μορφής; Πιο σωστό δα ήταν να πετάξει το σώμα και να κρατήσει την ψυχή. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, να πιστέψει ότι υπάρχει εξωτερικότητα του εσωτερικού και εσωτερικότητα του εξωτερικού.

Η ζωγραφική, για να βρει τον εαυτό της, σπουδάζει πρώτα το αόρατο. Σκληρή μαθητεία και μεγάλο φροντιστήριο αυτογνωσίας και καδοδήγησης. Τι νόημα έχουν κάποιες ρυτίδες σε ένα κουρασμένο κεφάλι, κάποια κρεμασμένα μάγουλα, η λάμψη έστω που αντανακλούν τα νεανικά μάτια; Το πραγματικό μοιάζει πολύτιμο αν το εμπιστευθούμε. Δια του ελαχίστου και του τιποτένιου κάνουμε ένα άλμα πάνω από το χρόνο και τον εαυτό μας. Ο Πασκάλ απορούσε επειδή πράγματα που δεν τα προσέχουμε, μια κότα για παράδειγμα ή ένα πατσαβούρι, μεταμορφώνονται σε αξίες από τη ζωγραφική. [...]

Επίσης ο ζωγράφος μπορεί να στήσει έναν τρελό, τελετουργικό χορό, με κάθε λογής χρωματικές χειρονομίες, όπου, πέρα από την παραστατικότητα, είναι σαν να εξευμενίζει το δαίμονα που φωλιάζει πίσω και μέσα στα μάτια. Αξίζει να τονίσουμε ότι ο μόχθος σε αυτή την παραστατικότητα του μη παραστάσιμου δε γνωρίζει τέλος. Πάντα η δουλειά μένει στη μέση. Το ξύλο δε λέει να καεί και ας έχουμε τη φωτιά πρόχειρη. Όσο πλησιάζουμε ένα πρόσωπο, τόσο απομακρύνεται όχι προς τα έξω αλλά προς τα μέσα του ζωγράφου - απόσταση που ανήκει περισσότερο στην τέχνη και λιγότερο στη μορφή και στις μεταμορφώσεις της. Συγκεκριμένα, το ζωγραφίζουμε όσο το αντέχουμε.

Στις καλές τέχνες, για να είσαι σοβαρός απαιτείται μια γερή δόση παράνοιας - η οποία δεν είναι αρρώστια παρά υγεία της ψυχής. Σε αντίθεση με τη γνώση, όπου το νέο προστίθεται κουτσά στραβά στο παλαιό και συγκροτεί σύστημα, στις τέχνες ψυχανεμιζόμαστε έναν κόσμο που αναδύεται εκ του μηδενός, από παρορμήσεις δια των οποίων ο ζωγράφος δε γεννάει μόνο πίνακες αλλά και τον ίδιο του το δημιουργικό εαυτό.

Αυτή η ενθουσιώδης χειρωναξία αφήνει πολλά πελεκούδια, σκουπίδια και στεναγμούς· ακόμη καλύτερα. Ευτυχώς όλα στη ζωή είναι μασκάρεμα, πόζα και παλιανθρωπιά. Η αρετή δεν υπάρχει. Επινοείται. Και οι πίνακες του Χρηστίδη επίσης.

Κωστής Παπαγιώργης

(2021) Το όπιο του λαού, Μεταίχμιο

(2019) Είσαι και φαίνεσαι, Μεταίχμιο

(2018) Η κυρία που λυπάται, Μεταίχμιο

(2016) Γκαγκάριν – ο κόσμος από χαμηλά, Οξύ

(2016) Ήμουν κι εγώ εκεί, Μεταίχμιο

(2015) Η πρώτη εμφάνιση, Μεταίχμιο

(2015) Η καλοσύνη των ξένων, Μεταίχμιο

(2014) Τιμής ένεκεν, Οξύ

(2011) Ο κύκλος του βιβλίου: Ο συγγραφέας, ο επιμελητής-τυπογράφος, ο εκδότης, ο κριτικός, ο αναγνώστης, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας

(2011) Η καλοσύνη των ξένων, Μεταίχμιο

(2010) Το βιβλίο για τα βιβλία, Οξύ

(2009) Ο Σίσυφος στο μπαλκόνι, Μεταίχμιο

(2009) Ο Σίσυφος στο μπαλκόνι, Μεταίχμιο

(2007) Νεοέλληνες, Μεταίχμιο

(2006) Η πρώτη εμφάνιση, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2005) Η καρδιά του κτήνους, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2005) Πικάντικες ιστορίες, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2005) Γιώργος Πανουσόπουλος, Αιγόκερως

(2004) Το παυσίπονο, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2004) Ο ουρανός στο κεφάλι μας, Μεταίχμιο

(2004) Το ραβδί και το καρότο, Εκδόσεις Πατάκη

(2003) Αληθινές ιστορίες, Μεταίχμιο

(2002) Κινούμενα σχέδια, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2002) Τάκης Λαμπρίας, Ποταμός

(2001) Ανάλαφρες ιστορίες, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2001) Οι ανήλικοι, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2000) Πιπέρι στη γλώσσα, Εκδόσεις Καστανιώτη

(1999) Κομεντί, Εκδόσεις Καστανιώτη

(1998) Το παιχνίδι των τεσσάρων, Εκδόσεις Καστανιώτη

(1997) Ιστορική πραγματικότητα και νεοελληνική πεζογραφία 1945-1995, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας

Το βιβλιοπωλείο "Λεμόνι"

Ξεκίνησε την λειτουργία του τον Μάιο του 1998. Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας στην περιοχή του θησείου, στον πεζόδρομο της οδού Ηρακλειδών. Επιλέγει πάντα τους καλύτερους τίτλους απο την ελληνική βιβλιογραφία και τις νέες εκδόσεις. Διαθέτει άρτια ενημέρωση στην ποίηση στη φιλοσοφία και στη λογοτεχνία και οργανώνει σε τακτά διαστήματα παρουσιάσεις βιβλίων από συγγραφείς, καθώς και εκθέσεις εικαστικών καλλιτεχνών. Το ηλεκτρονικό μας κατάστημα ενημερώνεται από εμάς τους ίδιους.

Όροι Χρήσης - Ασφάλεια Συναλλαγών - Πολιτική επιστροφών

Επικοινωνία

  • ΤΗΛ.:210 3451390

  • ΦΑΞ.:210 3451910

  • Email: books@lemoni.gr

  • Διεύθυνση:
    Ηρακλειδών 22, Θησείο 118 51, Αθήνα

Ωράριο βιβλιοπωλείου

ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
09.30 π.μ - 21.30 μ.μ,

ΣΑΒΒΑΤΟ
09.30 π.μ - 18.00 μ.μ

Ακολουθήστε μας