Ο Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994) γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1955 αποβλήθηκε "δια παντός" από το σχολείο, ως ταραξίας, και την επόμενη χρονιά γνωρίστηκε με τον φιλόσοφο Γιώργο Μακρή, που αναγνώρισε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Έγκατέλειψε την Αθήνα για το Παρίσι, όπου έζησε μεταξύ 1957 και 1960 σαν μποέμ, γνωρίζοντας σημαντικά πρόσωπα της εποχής του. Έκανε τις πρώτες ατομικές του εκθέσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, μεταξύ 1965 και 1966. Το 1968 κερδίζει μια υποτροφία του γερμανικού κράτους (D.A.A.D.) και φεύγει για το Βερολίνο, όπου θα παραμείνει και μετά το τέλος των σπουδών του, το 1970, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα και τη Γερμανία. Το 1984 επέστρεψε οριστικά και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Τορίνο, Γενεύη) και συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ευρώπη. Ασχολήθηκε, επίσης, με την εικονογράφηση βιβλίων, τη σκηνογραφία και το design. Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1994. Το 1997 πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του στην Εθνική Πικακοθήκη, και το 1998 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. (φωτογραφία: Νίκη Μαραγκού, 1968)

Η Isabelle Arthuis γεννήθηκε το 1969 στο Mans. Ζει και εργάζεται στη Βρετάνη και τις Βρυξέλλες.

Ο Μισέλ Φρανσουά γεννήθηκε το 1956 στο Βέλγιο. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.

Ο Απόστολος Γεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1952. Σπούδασε αρχιτεκτονική, μεταξύ 1971-1973, στη Hochschule fur Angewandte Kunst της Βιέννης, και ζωγραφική, μεταξύ 1973-1975, στην Accademia di Belle Arti της Φλωρεντίας. Κυριότερες ατομικές εκθέσεις του είναι στις γκαλερί: ΖΜ, στη Θεσσαλονίκη (1972, 1977), "Ώρα", στην Αθήνα (1978), Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης (1993), Αίθουσας Τέχνης Αθηνών (1994), "Βίλκα", στη Θεσσαλονίκη (1997), Ρεβέκκας Καμχή, στην Αθήνα (1998, 2000), Ζήνας Αθανασιάδου, στη Θεσσαλονίκη (2003, 2007), "Xippas Gallery", στο Παρίσι και στην Αθήνα (2005), "Kalfayan Galleries", στην Αθήνα (2008). 'Εχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, στην Αθήνα (1988), στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα (διοργάνωση: Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, 1989), στη Wigmore Gallery του Λονδίνου (1997), στη Galerie Kienzle & Gmeiner του Βερολίνου (1998), στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, στην Αθήνα (2001), στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Καλαμπάκας και στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στο Μέτσοβο ("Οι Πρωτοπόροι", Συλλογή Μπέλτσιου, 2002), στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, στην Αθήνα ("Outlook", 2003, βραβείο ΔΕΣΤΕ), στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη (2004, "Ποιος είναι εδώ;"-1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, 2007, "Τόπος", 2008), στην ομαδική έκθεση Gazon Rouge στην Αθήνα (επιμ. Θ. Μουτσόπουλος, 2004), κ.ά.

Ο Γιώργος Χατζημιχάλης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Ανδρέα Γεωργιάδη τον Κρή. Με το θάνατο του πατέρα του Λεωνίδα Χατζημιχάλη, επηρεάζεται πολύ από τη μαύρη περίοδο του Goya, τον Soutine, τον Bacon και τον Munch. Το 1970 γνωρίζεται με τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη και τη Ναταλία Μελά, γνωριμία καθοριστική, που θα του ανοίξει καινούργιους ορίζοντες, μαθαίνει τους Picasso, Matisse. Το 1971 αρχίζει να φοιτά στο Λονδίνο στο Hammersmith School of Art και μετά στο City and Guilds, αλλά κυρίως στο Saint Martin's School of Art όπου και τελειώνει τις σπουδές του το 1975. Επηρεάζεται από τον ελληνικό υπερρεαλισμό και ιδιαίτερα από τον Ανδρέα Εμπειρίκο, γνωρίζετα με την pop art και ήδη πραγματοποείται η πρώτη αλλαγή στην καλλιτεχνική του πορεία, από το φωτορεαλισμό προς ένα είδος παραστατικής αυτοβιογραφικής τεκμηρίωσης. Πρώτη ατομική έκθεση με τα έργα αυτής της τάσης στην Γκαλερί "Ώρα" το 1977. Το 1978 επιστρέφει στην Αθήνα όπου θα παραμείνει και θα δουλέψει μέχρι το 1985. Το 1979 αρχίζει και η συνεργασία του με τις νεοσύστατες εκδόσεις "Άγρα", για τις οποίες θα φιλοτεχνήσει πολλά από τα εξώφυλλα. Δεύτερη ατομική έκθεση στην "΄Ωρα" το 1981, και τρίτη στην Γκαλερί "3" το 1984-85. Από το 1985 και για τα επόμενα έξι χρόνια μοιράζει το χρόνο του σε ένα εργαστήριο στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται, και στην Αίγινα. Η καλλιτεχνική οπτική που διαμορφώνει εκεί αποτυπώνεται με μεγαλύτερη καθαρότητα στο έργο Officinae Pictorum / circa 1221: εμμονή στην ενασχόληση με ό,τι η δυτική παράδοση -περιλαμβανομένης, εμφατικά, και της βυζαντινής- ορίζει ως εικόνα και η συνάρτηση της εικόνας με το κείμενο. Ταξιδεύει πολύ στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Το 1990 ασχολείται με τον αρχαιολόγο Χαράλαμπο Μπακιρτζή με την ανασκαφή στην τοποθεσία Σύναξη στην Μαρώνεια Θράκης. Αποτέλεσμα η έκθεση Σύναξη Μαρωνείας στο Μέγαρο Τόκου της Καβάλας το 1991. Συμμετοχή στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία τον ίδιο χρόνο και το 1992 στην Documenta IX στο Kassel. Επιστρέφει στην Αθήνα. Αρχίζει να συνεργάζεται το 1995 με την αυστριακή ομάδα Der Blau Compressor και ξεκινάει το Εργαστήριο σχεδίων και εικόνων σε κρίση, το οποίο, εκτός από τον τίτλο του αντίστοιχου έργου, είναι το εργαστήριο που καλύπτει όλες τις δραστηριότητες του ζωγράφου. Τμήματα των αρχείων του Εργαστηρίου εκτίθενται το 1999 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Το 2001, αναδρομική έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα. Έργα του εκτίθενται τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου στην Φραγκφούρτη, όπου η Ελλάδα είναι τιμώμενη χώρα στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου. Το 2005 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 51η Μπιεννάλε της Βενετίας, με το έργο "Νοσοκομείο".

Ο Ερουάν Μαεό γεννήθηκε το 1968 στο Saint-Brieuc της Γαλλίας. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.

Ο Νίκος Ναυρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και ζωγραφική στην ΑΣΚΤ. Τα τελευταία χρόνια, η δουλειά του βασίζεται στην ιδέα της αναπνοής, χρησιμοποιώντας βίντεο, σχέδιο, ήχο και εικαστικά περιβάλλοντα. Όπως λέει και ο ίδιος : "Θα ήθελα οι ανάσες να μετατραπούν σε έναν "δείκτη", ένα "είδος μέτρησης του κόσμου που αγγίζει τις επίσημες γεωμετρίες των ανθρώπινων ορίων". Οι ανάσες είναι ένα ζωντανό ρευστό, ένα βίωμα του κόσμου, ένα μέρος χαμένο του σώματος, μια ενέργεια που διαρκώς μοιράζεται, προκαλεί και καλύπτει τα πάντα". Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του με εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συμμετέχοντας κυρίως σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, στη Βραζιλία, στο Μεξικό, στην Ιαπωνία, στην Αμερική και στην Ευρώπη. Από το 2008 διδάσκει ως καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Ξαβιέ Νουαρέ Τομέ γεννήθηκε το 1970 στο Charleville-Mezieres της Γαλλίας. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.

Ο Γιώργος Σαπουντζής (Αθήνα, 1976) εφαρμόζει ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων που συμπεριλαμβάνουν performance, γλυπτική, σχέδιο και βίντεο. Αποφοίτησε από το Universitat der Κunste Berlin (εργαστήριο Rebecca Horn) το 2004, έχοντας φοιτήσει και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (εργαστήριο Γιώργου Λάππα) από το 1995 - 1998. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις σε όλη την Ευρώπη συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας (Jet, Berlin, σε επιμέλεια Henrikke Nielsen ) του Βελγίου (Argos - Κέντρο Τεχνών και Μέσων, σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου), της Ελβετίας, του Ηνωμένου Βασιλείου (Bloomberg SPACE, Λονδίνο και Chapter Gallery, Κάρντιφ) και της Γαλλίας (Galerie Chantal Crousel, Παρίσι) με πιο επιφανείς στο Kuentslerhaus, Στουτγκάρδη (σε επιμέλεια Jesko Fezer και Axel John Wieder), Micamoca, Βερολίνο, Ausstellungsraum Klingenta/, Βασιλεία, Kunstvserein, Χαϊδελβέργη και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα. Έργα του έχουν εκτεθεί σε αρκετές μπιενάλε (Αθήνα, Ποντεβέρδα, όπως και Βρυξέλλες και Τελ Αβίβ μπιενάλε βίντεο). Οι πιο αξιοσημείωτες ατομικές εκθέσεις του έγιναν στο ΑΑΤ BASEL STATEMENTS 08, Hermes und der Pfau, Στουτγκάρδη και πιο πρόσφατα στο Kunstverein Άρνσμπεργκ, με τους assume vivid astro focus. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και εκπροσωπείται από τις γκαλερί Loraini Alimantiri Gazonrouge, Αθήνα και Isabella Bortolozzi, Βερολίνο.

Ο Ρομπέρ Σουερμόν γεννήθηκε το 1961 στο Chene-Bougeries της Γενεύης. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.

Ο Στέφανος Τσιβόπουλος γεννήθηκε το 1973 στην Πράγα. Ζει και εργάζεται στο Άμστερνταμ.