Ο Νικόλαος Νικολαΐδης σπούδασε οικονομικά, πολιτικές επιστήμες και νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1950-1956). Με υποτροφία του ΙΚΥ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ και αναγορεύθηκε με άριστα και ιδιαίτερη διάκριση διδάκτορας των Διοικητικών Επιστημών (1960). Στη διδακτορική διατριβή του ανέπτυξε τη θεωρία του Διοικητικού Ορθολογισμού, που έτυχε ιδιαίτερα ευνοϊκής κριτικής από τα πιο έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, εκτεταμένης βιβλιογραφικής αναφοράς, ενώ επί σειρά ετών είχε εισαχθεί σαν επιστημονικό σύγγραμμα ανωτέρων μεταπτυχιακών σπουδών σε πολλά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Harvard και το Yale. Διετέλεσε ανώτερο στέλεχος στην Τράπεζα της Ελλάδος (Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών) και αποχώρησε το 1965, όταν ανέλαβε την ηγεσία της ΕΔΗΝ (Νεολαία της Ένωσης Κέντρου). Μετά την επιβολή της δικτατορίας διέφυγε στο εξωτερικό, ηγήθηκε των οργανώσεων ΕΚ-ΕΔΗΝ εξωτερικού και ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δραστηριότητα. Μετά τη Μεταπολίτευση παρέμεινε πολιτικά ανένταχτος και η πολιτική του δραστηριότητα περιορίστηκε στην προεδρία της κίνησης πολιτών "Η ΠΝΥΚΑ - 21Ος Αιώνας", κίνηση πολιτικού προβληματισμού, αυστηρά ουδέτερη έναντι όλων των πολιτικών κομμάτων και σχηματισμών. Επιστημονικά έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στη μακροχρόνια πρόβλεψη και στρατηγική και έχει αναπτύξει τα συμπεράσματα των ερευνών του σε διεθνή συνέδρια και σεμινάρια. Σε διεθνές επίπεδο, ως σύμβουλος διεθνών οργανισμών (UNIDO, UNESCO, IFAD, FAO, Ευρωπαϊκής Ένωσης) και οργανισμών συμβούλων, όπως το Γραφείο Δοξιάδη, έχει συντάξει αναπτυξιακές μελέτες και προγράμματα.

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1940. Το 1959 μπήκε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Εργάστηκε ως μηχανικός από το 1968 στην Αθήνα και στο Μενίδι Αττικής, οπότε και συνελήφθη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση "Ελληνική Αντίσταση", που με επικεφαλής τον Αλέκο Παναγούλη οργάνωσαν την απόπειρα κατά του Παπαδόπουλου. Καταδικάστηκε σε 24 χρόνια κάθειρξη και μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού. Πέρασε από τις φυλακές της Αίγινας και της Κέρκυρας, απ' όπου αποφυλακίστηκε το 1973. Εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας στην Αθήνα και τα Χανιά. Το 1978 εξελέγη δήμαρχος Χανίων. Διατέλεσε μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ επί εξαετία, μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών και αντιπρόεδρος επί διετία. Επίσης μέλος του ΔΣ του τοπικού τμήματος δυτικής Κρήτης του ΤΕΕ. Διατέλεσε αντινομάρχης Χανίων κατά την τετραετία 1995 - 1998.

Γεννήθηκε στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας το 1940. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου των Φοιτητών της Σχολής (1962-63) και συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό Κίνημα (Αναγέννηση της Παιδείας - Πανεπιστημιακό Άσυλο) και τους δημοκρατικούς αγώνες της εποχής εκείνης. Υπήρξε στέλεχος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ανέπτυξε αντιστασιακή δράση για την οποία διώχτηκε και φυλακίστηκε. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, του Εκτελεστικού Γραφείου (1975-77 και 1985-87)· Εκλέχτηκε τρεις φορές Βουλευτής Αττικής και διετέλεσε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Υφυπουργός Γεωργίας και Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Άμυνας. Το 1988 παραιτήθηκε από Βουλευτής και Υπουργός, καταλογίζοντας στην τότε ηγεσία του κόμματος την έλλειψη πολιτικής βούλησης για κάθαρση της δημόσιας ζωής. Συμμετείχε στην ίδρυση του Συνασπισμού, του οποίου εκλέχθηκε Βουλευτής Επικρατείας στις εκλογές του 1989. Μετά τη διάλυση του Συνασπισμού παρέμεινε μακράν της πολιτικής ζωής για να δραστηριοποιηθεί και πάλι το 1993 οπότε εκλέχθηκε Βουλευτής Αθηνών με την Πολιτική Άνοιξη, της οποίας υπήρξε Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Από το 1993-96 διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Πλάτωνος, αρχαιολόγο.

Η Κίττυ Αρσένη γεννήθηκε στο Αργοστόλι, τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Καρόλου Κουν και έπαιξε στα περισσότερα θέατρα της Αθήνας. Συμμετείχε σε πολλές κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παραγωγές. Το καλοκαίρι του 1967 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε ως μέλος του Πατριωτικού Μετώπου σε πολυετή φυλάκιση. Το 1968, μετά την αμνηστία, έφυγε παράνομα από την Ελλάδα και κατέθεσε ως μάρτυς στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Μετά τη δικτατορία γύρισε στην Ελλάδα και έπαιξε και σκηνοθέτησε σε πολλά αθηναϊκά θέατρα. Γενική γραμματέας του ΣΕΗ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Ελληνικής Αριστεράς, μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου και συγγραφέας του βιβλίου "Μπουμπουλίνας 18", μια αυτοβιογραφική διήγηση της περιπέτειάς της το 1967 στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας, στην οδό Μπουμπουλίνας.

Ο Στέφανος Ληναίος γεννήθηκε και σπούδασε στη Μεσσήνη, τελείωσε τη Σχολή Θεάτρου του Σωκράτη Καραντινού και το Μορφωτικό Σύλλογο Αθήναιον, φοίτησε ένα χρόνο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Δραματική Σχολή R.A.D.A. στο Λονδίνο. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Κοτοπούλη το 1954 και από τότε συνεργάζεται συνεχώς με όλα τα αθηναϊκά θέατρα. Ιδρυτικό στέλεχος της πρωτοποριακής κίνησης "Δωδέκατη Αυλαία" και του πρώτου Εταιρικού Θιάσου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.) "Άρμα Θεάτρου". Γενικός Γραμματέας του Σ.Ε.Η. (1965-67) που διελύθη από τη δικτατορία. Αυτοεξόριστος στο Λονδίνο (1967-70), εκπρόσωπος του εργατικού Π.Α.Μ. στην Ευρώπη, μέλος της αντιδικτατορικής κίνησης "Committee Against Diktatorship" και επίτιμο μέλος του Σωματείου Βρετανών Ηθοποιών. Το 1970, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημιούργησε με τη γυναίκα του Έλλη Φωτίου το "Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο" στο θέατρο Άλφα και παρουσίασαν πάνω από 40 ελληνικά και ξένα θεατρικά έργα. Συμμετείχε σε λίγες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές και σε πολλές ραδιοφωνικές. Έχει εργαστεί (ερμηνεία, σκηνοθεσία, συγγραφή και παραγωγή) στο B.B.C. (Greek Section) και στις ελληνικές εκπομπές του Ραδιοσταθμού της Κολωνίας, του Καναδά, του Μονάχου και της Κύπρου, από το 1967 μέχρι το 1970. Μαζί με Έλληνες και Άγγλους ηθοποιούς, δημιούργησαν μια καλλιτεχνική ομάδα που παρουσίασε στα περισσότερα Πανεπιστήμια της Αγγλίας ένα πρόγραμμα με πολιτικά και λογοτεχνικά κείμενα κατά της δικτατορίας. Πρώτος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Δημοτικού Ραδιοσταθμού Κύκλος 94,8 FM, (1989) και διευθυντής του προγράμματός του από το 1994 μέχρι το 2001 που τον έκλεισαν. Δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, 1986-1990. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, 1989-90. Γραμματέας Πολιτισμού ΠΑΣΟΚ 1990-94. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ, 1990-1996. Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Νεολαίας Λαμπράκη. Συμμετοχή σε διασκέψεις και σεμινάρια για τα σημερινά προβλήματα του πολιτισμού και της ραδιοτηλεόρασης, ως εκπρόσωπος Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, στη Μόσχα, Βρυξέλες, Πράγα και Αβινιόν, τα καλοκαίρια 1988, 1991 και 1992. Υπεύθυνος συντονιστής και παρουσιαστής πολλών συζητήσεων ανάμεσα σε κοινό και ειδικούς, πάνω σε πολιτικά, πολιτιστικά και κοινωνικά θέματα, στο Θέατρο και την Τηλεόραση (1962-1985). Πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1952 με συνεργασίες του στη Φιλολογική Πρωτοχρονιά και την Επιθεώρηση Τέχνης. Πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες Καθημερινή, Νέα και Ελευθεροτυπία. Στο Έθνος αρθρογραφούσε, κάθε βδομάδα, 20 χρόνια συνεχώς, από το 1982.

O Eλευθέριος Bερυβάκης γεννήθηκε στην Kρήτη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές - οικονομικές επιστήμες. Mιλά αγγλικά και γαλλικά. Είναι παντρεμένος με τη Δικηγόρο και τ. Βουλευτή Λίλα Xριστοφορίδου. Διετέλεσε Βουλευτής από το 1977 έως το 2004. Yπήρξε επανειλημμένως υπουργός των κυβερνήσεων του Aνδρέα Παπανδρέου.

Ο Γιώργος Μωράκης γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1948 στο Παλαιόκαστρο Σητείας από φτωχή ψαράδικη οικογένεια. Στις 6 Αυγούστου 1962 όλη η οικογένεια μετέβη στην Αθήνα για καλύτερη ζωή. Στις 7 Αυγούστου 1962, σε ηλικία 13 ετών, ξεκίνησε εργασία στην εταιρεία "Ελαΐς" και παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα γυμνασίου και λυκείου στο 1ο Νυχτερινό Γυμνάσιο Πειραιά. Ασχολήθηκε με πωλήσεις και ανέβηκε στην ανώτερη βαθμίδα των πωλήσεων, φτάνοντας στη βαθμίδα του εμπορικού διευθυντή σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες. Το 1999 απεβίωσε η σύντροφος της ζωής του και τότε δημιούργησε δική του εμπορική εταιρεία, την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα. Έχει δύο παιδιά.

Ο Κώστας Ανδρουτσόπουλος γεννήθηκε το 1942 στη Δημητσάνα Αρκαδίας, όπου τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Ως φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών συμμετείχε στους αγώνες του "1-1-4" και για το 15% για την παιδεία και οργανώθηκε αρχικά στην Οργάνωση Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) και αργότερα στην Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (ΕΔΗΝ), στην οποία του ανατέθηκε η υπευθυνότητα του Οργανωτικού Γραφείου της Νομαρχιακής Επιτροπής Αττικής. Συνελήφθη τον Ιούνιο του 1967 και καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, ως μέλος του Εθνικού Κινήματος Δημοκρατικής Αντίστασης (ΕΚΔΑ), σε φυλάκιση 5 ετών για παράβαση του νόμου ΔΞΘ/1912 "περί καταστάσεως πολιορκίας", περιύβριση Αρχής και διασπορά ψευδών ειδήσεων. Μετά την αποφυλάκισή του κατετάγη αρχικώς στην Πολεμική Αεροπορία και στη συνέχεια μετετάγη στον Στρατό Ξηράς. Συνελήφθη για δεύτερη φορά το 1971, μαζί με την Αμαλία Φλέμινγκ, και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών για απόπειρα απελευθέρωσης του Αλέξανδρου Παναγούλη. Συμμετείχε στην απόκρυψη και στην ασφαλή φυγάδευση στο εξωτερικό του δραπετεύσαντος από τις φυλακές Αίγινας Νίκου Ζαμπέλη, πράξεις για τις οποίες του ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη, χωρίς όμως να δικαστεί, λόγω της πτώσεως της χούντας. Διορίστηκε δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών μετά από απόφαση του ΣτΕ, το οποίο ακύρωσε την άρνηση του υπουργού Δικαιοσύνης να τον διορίσει δικηγόρο λόγω της αντιστασιακής του δράσης. Διετέλεσε νομάρχης Άρτας από το 1982 μέχρι το 1986. Είναι παντρεμένος με την Ελπίδα Σμυρνιωτοπούλου και έχει δύο παιδιά.

Ο Στάθης Παναγούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, από οικογένεια που διαπνεόταν από δημοκρατικές αρχές. Το 1962 οργανώνεται στην ΟΝΕΚ και κατόπιν στην ΕΔΗΝ, όπου εκλέγεται γραμματέας της οργάνωσης στη Γλυφάδα. Για τη δράση του στην οργάνωση συνελήφθη πολλές φορές. Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967 ολόκληρη η οικογένεια Παναγούλη μπαίνει στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Η ιστορία του μεγαλύτερου αδερφού του, Γεωργίου Παναγούλη, αξιωματικού των ΛΟΚ, καθώς και οι ηρωικοί αγώνες του αδερφού του Αλέξανδρου Παναγούλη είναι ιστορικά γεγονότα, γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μετά την ανατροπή της χούντας επέστρεψε στην Ιταλία, για να συνεχίσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές στις πολιτικές επιστήμες, τις οποίες είχε αναγκαστεί να διακόψει. Το 1975 παίρνει το πτυχίο του με άριστα. Το 1977 κατεβαίνει για πρώτη φορά στις εκλογές και εκλέγεται πάλι βουλευτής το 1981 και ορκίζεται υφυπουργός Εσωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον Αύγουστο του 1982 παραιτήθηκε, διαφωνώντας με πρακτικές που επέκριναν μετά από χρόνια ηγετικά στελέχη του κινήματος. Ίδρυσε την Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας και στις εκλογές του 1985 εκλέχθηκε βουλευτής στη Β΄Περιφέρεια Αθηνών, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ.

Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός γεννήθηκε στο Γέρακα Λακωνίας. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών, Νομικών και Οικονομικών Επιστημών και στο επάγγελμα είναι δικηγόρος. Από τα εφηβικά του χρόνια ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο πλαίσιο της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) στην αρχή και της Ελληνικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ) στη συνέχεια. Μέσα από την κεντρική τους διοίκηση έλαβε μέρος στους ανένδοτους αγώνες. Τότε είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Ανδρέα Παπανδρέου αργότερα, να σαγηνευτεί από την ευγλωττία τους, να γαλουχηθεί με τα κηρύγματά τους και να τους ακολουθήσει πιστά στις πολιτικές τους διαδρομές. Αμέσως μετά την επιβολή της Δικτατορίας, ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός πέρασε στην αντιδικτατορική δράση μέσα από τις οργανώσεις του ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), του ΠΑΚ την "Ελληνική Αντίσταση" κ.α., με συνέπεια να συλληφθεί τρεις φορές και να καταδικαστεί σε πολυετή φυλάκιση από τα Έκτακτα Στρατοδικεία της Χούντας, αφού προηγουμένως πέρασε από τα κολαστήρια της εποχής: Ασφάλεια Αθηνών, Ασφάλεια Χωροφυλακής και ΕΑΤ/ΕΣΑ. Μετά τη μεταπολίτευση συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα. Είναι ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και από το 1977 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής στη Β΄ Εκλογική Περιφέρεια Πειραιά (1977, 1981, 1985, Ιούνιος 1989, Νοέμβριος 1989, Απρίλιος 1990, Οκτώβριος 1993, Σεπτέμβριος 1996 και Απρίλιος 2000). Από το Νοέμβριο του 1981 μέχρι τον Απρίλιο του 2000 ήταν Αντιπρόεδρος της Βουλής. Υπήρξε ακόμα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της πρώτης Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος (1995/96), καθώς και της δεύτερης Επιτροπής (1997/98). Επίσης υπήρξε επί σειρά ετών Πρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής "Μνήμη Ελευθερίου Βενιζέλου". Στο παρελθόν διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου Φοιτητών της Παντείου Σχολής (1963), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Λακώνων Φοιτητών (1965), Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Τοπικών Σπουδαστικών Συλλόγων Ελλάδος (ΟΤΣΕ 1965-1966), Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων (ΣΦΕΑ 1967-1974) και Αντιπρόεδρος της Χορωδίας Νικαίας. Σήμερα είναι πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου "Ο Νικόλαος Ζορμπάς". Παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, ασχολείται από πολύ μικρός με τα Γράμματα. Είναι παντρεμένος με τη Νικαιώτισσα (προσφυγικής καταγωγής) Ευαγγελία Χαρχούση και έχουν δύο παιδιά. Έργα του: - Καραολής (1957) - Αναγορεύσεις στη Βουλή (1981) - Ονείρου λογισμοί (1983) - Ο κανονισμός της Βουλής (Καμαρινόπουλος, 1990) - Θέματα πολιτικής επικαιρότητας (1990) - Γεώργιος Παπανδρέου (Λιβάνης, 1993) - Για την αποστασία (1993) - Αντίσταση κατά της δικατορίας (Καλέντης, χχ.) - Αμφιδρομες σκέψεις (Καλέντης, χ.χ.) - Στον ίσκιο του μεγάλου βράχου (Λιβάνης, χ.χ.)

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Σπούδασε νομικά και πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δικηγόρευσε στην Αθήνα από το 1960 έως το 2006. Είναι διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ερευνητικά στη Γερμανία και στην Αυστρία. όπου έλαβε μέρος σε επιστημονικά σεμινάρια και συγκέντρωσε επιστημονικό υλικό στα Πανεπιστήμια της Βιέννης και του Αμβούργου για τη διδακτορική του διατριβή στο γνωστικό αντικείμενο της πολιτικής δικονομίας. Έχει εκδώσει τέσσερα νομικά βιβλία και δύο συλλογές ποιημάτων. Επίσης έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες μελέτες σε διάφορα επιστημονικά (νομικά) περιοδικά, καθώς και λογοτεχνικές εργασίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες.

Ο Αριστείδης Πάνος γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το 9ο γυμνάσιο Αθηνών. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, απ' όπου πήρε το πτυχίο του. Συνέχισε τις σπουδές του στη Δυτική Γερμανία ως υπότροφος της Friedrich Ebert Stiftung, όπου παρακολούθησε κοινωνιολογία, νομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Βόννης και Κολονίας. Είναι διδάκτορας πολιτικών επιστημών.