Ο Βρετανός αξιωματικός William Martin Leake (1777 - 1860) παρέμεινε στην Ελλάδα επί πολλά χρόνια (1804 - 1810) με κύριο στόχο τη μελέτη της αρχαίας τοπογραφίας, ενώ συγχρόνως εκτελούσε μυστική αποστολή για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης. Οι εντυπώσεις από τις περιηγήσεις του εκδόθηκαν τμηματικά μεταξύ των ετών 1815 και 1857. Η τετράτομη έκδοση με τίτλο "Ταξίδια στη Βόρεια Ελλάδα του 1835" (J. Rodwell, Λονδίνο), περιλαμβάνει ταξίδια στην Αιτωλία, Ακαρνανία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Αττική και Μακεδονία.

Η Άννα Παπασταύρου μεταφράζει επαγγελματικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια από ιταλικά, αγγλικά και γαλλικά, κυρίως και (σχεδόν αποκλειστικά πια) λογοτεχνία. Επίσης ασχολείται και με τη διασκευή κλασικών έργων για παιδιά καθώς και με την ποιητική διασκευή κλασικών (όπως, π.χ. Οι μύθοι του Αισώπου, για τις εκδόσεις Παπαδόπουλος). Ενδεικτικά, κάποιοι από τους συγγραφείς που έχει μεταφράσει είναι οι: Umberto Eco, Cesare Pavese, Massimo Montanari, Alessandro Baricco, Ernest Hemingway, Mark Twain, Terry Pratchett, Jeffrey Eugenides. Μεταφραστική δουλειά της που είχε την τύχη να διακριθεί ήταν: - The Adventures of Huckleberry Finn, Mark Twain - Οι περιπέτειες του Χακ Φιν ( τιμήθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) και εκπροσώπησε την Ελλάδα στον τομέα της μετάφρασης για το έτος 2000. - Storie Della Preistoria, Alberto Moravia - Ιστορίες από την Προϊστορία, εκδόσεις "Μεταίχμιο" (Βραβείο Μετάφρασης από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας για το έτος 2005).

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.

Ο Γεώργιος Χατζόπουλος (Πάτμος, 1859 - Αθήνα,1935), σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο, όπου μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Γύζη από το 1883 έως το 1887, χρονιά της επιστροφής του στην Ελλάδα. Το 1891 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων και το 1910 συντηρητής στην Εθνική Πινακοθήκη. Έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα ("Παρνασσός" 1901 - 1905, Ελληνική Καλλιτεχνική Εταιρεία 1907) και την Αλεξάνδρεια (1905). Συγκαταλέγεται στους πρωτοπόρους έλληνες τοπιογράφους του τέλους του 19ου και των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Στο έργο του αξιοποίησε τα νεοτεριστικά μηνύματα του γερμανικού ιμπρεσιονισμού.

Ο Βικέντιος Μποκατσιάμπης (Ποταμός Κέρκυρας, 1856 - Αθήνα, 1932), σπούδασε ζωγραφική στη Μασσαλία, τη Φλωρεντία και στην Accademia di San Luca της Ρώμης, όπου και παρέμεινε επί δεκαπενταετία. Το 1900 διορίσθηκε καθηγητής της κοσμηματογραφίας στο Σχολείον των Τεχνών διαδεχόμενος τον Βικέντιο Λάντσα και παρέμεινε στη θέση του επί είκοσι οκτώ χρόνια, οπότε αποχώρησε λόγω ηλικίας (το 1928). Η τοπιογραφία με υδατόχρωμα ήταν η κατεξοχήν ειδικότητά του.