Η Ελένη Βαροπούλου είναι θεατρολόγος, κριτικός θεάτρου και τέχνης, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος. Από το 1974 εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και δημοσιογράφος σε διάφορες ελληνικές εφημερίδες (κυρίως "Το Βήμα") και σε ευρωπαϊκά περιοδικά. Αρθρογράφησε βασικά για ευρωπαϊκά πολιτιστικά θέματα και τις σύγχρονες τάσεις στο διεθνές θέατρο. Μετέφρασε κείμενα των Χάινερ Μύλλερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Χέρμαν Μπροχ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γκαίτε. Δίδαξε θεατρολογία στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Πάτρας και θεατρολογία στο Institut fur Theater-, Film- und Medienwissenschaft του J. W. Goethe Universitat (Φρανκφούρτη, Γερμανία). Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1986-1992). Δημιούργησε και διηύθυνε το Φεστιβάλ Άργους (1992-1997). Ως κριτικός τέχνης οργάνωσε εκθέσεις όπως "16 Βιβλία - 16 Απόψεις" 1980, "Πορτρέτο του καλλιτέχνη και κοινωνικός περίγυρος" 1981, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, την Ελληνική Συμμετοχή στην "Quatennial of Architecture and Theatre Design", Πράγα 1991, κ.ά. Ειδική σύμβουλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι καλλιτεχνική υπεύθυνη της Θερινής Ακαδημίας του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδος. Ειδική συνεργάτις καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος.

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σπούδασε θέατρο και Βιολογία στο Παν/μιο Αθήνας. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες. Ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει έργα Pinter, Strindberg, Arden, Genet, B. Strauss, Heiner Muller, Brecht, Shakespeare, Ευριπίδη, Σοφοκλή, Αισχύλου κ.ά. Από το 1992 διευθύνει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σεμινάρια πρακτικής του ηθοποιού βασισμένα στη Βιοενεργητική Μέθοδο, ενώ τα τελευταία χρόνια εστιάζει το ενδιαφέρον του στο ζήτημα του Χορού στο αρχαίο και στο σύγχρονο δράμα. Δίδαξε επί πενταετία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών και τώρα διδάσκει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

Η Μαριάννα ΜακΝτόναλτν είναι καθηγήτρια κλασικού πολιτισμού και θεάτρου στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο και συγγραφέας πολλών έργων πάνω στο αρχαίο ελληνικό δράμα και την αρχαία ελληνική μυθολογία. Διεθνώς γνωστή, η ΜακΝτόναλτν έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από το Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών, την Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο των Αθηνών και το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου. Ανάμεσα σε άλλες διακρίσεις έχει λάβει το UIC Medal, χρυσά μετάλλια από τους δημάρχους των Αθηνών και του Πειραιά, τιμητική πλακέτα από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Η Μαριάννα ΜακΝτόναλτν διαμένει στο Σαν Ντιέγκο όπου και ασχολείται με το συγγραφικό της έργο.

Ο Παντελής Μιχελάκης είναι επίκουρος καθηγητής στην κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Bristol.

Η Αλίκη Μπακοπούλου - Χωλς είναι τ. Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας και Θεάτρου, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Pascal Thiercy είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βρέστης στην Δυτική Βρετάνη και πρόεδρος του Γαλλικού Ινστιτούτου του Αρχαίου Θεάτρου. Έχει συγγράψει βιβλία για τον Αριστοφάνη. Επίσης, έχει εκπονήσει σειρά μελετών σχετικά με το αρχαιοελληνικό θέατρο και έχει οργανώσει διεθνή επιστημονικά συνέδρια με κεντρικό θέμα την "Αττική Κωμωδία".

Η Gonda van Steen είναι καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται τόσο στον αρχαιοελληνικό όσο και στον νεοελληνικό πολιτισμό. Επίσης, έχει εκπονήσει πληθώρα άρθρων για ποικίλα φιλολογικά ζητήματα και έχει συμμετάσχει με ανακοίνωση σε διεθνή επιστημονικά συμπόσια και συνέδρια. Μεταξύ των μελλοντικών ερευνητικών δραστηριοτήτων της περιλαμβάνεται η συγγραφή εκτενούς μελέτης σχετικά με την παράσταση αρχαίων δραματικών έργων στην διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Γεννημένος στην Αγγλία, ο J. Michael Walton απέκτησε δύο μεταπτυχιακά (Κλασικές Σπουδές Πανεπιστήμιο του St. Andrews και Δράμα Πανεπιστήμιο του Bristol). Εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο επαγγελματικό θέατρο. Το 1965 έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου του Hull, όπου τώρα κατέχει την έδρα της Ιστορίας Θεάτρου. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο υπήρξε ιδρυτής του Κέντρου Μετάφρασης Παραστάσεων. Από το 1972 έως το 1973 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο του Denver. Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων για το θέατρο της κλασικής Ελλάδας, όπως τα "Greek Theatre Practice" (Greenwood Press, 1980) και "The Greek Sense of Theatre: Tragedy Reviewed", και έχει επιμεληθεί τον τόμο "Craig on Theatre". Επιπλέον, έχει επιμεληθεί ή και μεταφράσει ολόκληρη τη σειρά σωζόμενου ελληνικού δράματος σε δεκατρείς τόμους για τις εκδόσεις Methuen, όπως επίσης τέσσερις τόμους ελληνικών και λατινικών μεταφράσεων. Το 2002 εξέδωσε με τη M. McDonald το "Αmid Our Troubles: Irish Versions of Greek Tragedy". Έχει γράψει θεατρικά έργα και έχει κάνει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές για το ελληνικό δράμα. Έχει σκηνοθετήσει έργα των Shakespeare, Sheridan, Chekhov, Giraudoux, Frisch, Durrenmatt, Williams κ.ά. Είναι μέλος του Σωματείου Σκηνοθετών της Μεγάλης Βρετανίας και διευθυντής του Rose Bruford College of Speech and Drama. Τέλος, έχει δώσει πολλές διαλέξεις στην Αμερική, την Ευρώπη αλλά και την Ελλάδα.

Ο Νίκος Χουρμουζιάδης (1930-2013) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ (κλασσικό τμήμα) και συνέχισε τις σπουδές του με ειδίκευση το αρχαίο ελληνικό δράμα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Μετά τη δωδεκαετή θητεία του στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υπηρέτησε ως καθηγητής στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1971-1988) και δίδαξε στα Τμήματα Θεάτρου των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης (1990-1998). Σκηνοθέτησε σειρά παραστάσεων στην Πειραματική σκηνή της Τέχνης Θεσσαλονίκης, σε έργα των Μπρεχτ, Σαίξπηρ, Τσέχωφ, Μπέκετ, Ευριπίδη κ.ά, ενώ σειρά έργων (κυρίως αρχαίου δράματος) σκηνοθέτησε μέχρι και το 2000 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Πέθανε το Σάββατο 19 Οκτωβρίου σε ηλικία 83 ετών. Βιβλία: - "Production and imagination in Euripides: Form and function of the scenic space", Αθήνα 1965. - "Σατυρικά", Αθήνα 1974 (β έκδ. 1986). - "Όροι και μετασχηματισμοί στην αρχαία ελληνική τραγωδία", Αθήνα 1984 (β έκδ. 1990). - "Ευριπίδης σατυρικός", Αθήνα 1986. - "Περί χορού: Ο ρόλος του ομαδικού στοιχείου στο αρχαίο ελληνικό δράμα", Αθήνα 1998. κ.ά.

Η ποιήτρια και ζωγράφος Ετέλ Αντνάν γεννήθηκε στη Βηρυττό από Τούρκο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Ζει σήμερα στην Καλιφόρνια, στο Παρίσι, στη Βηρυττό, στη Σκόπελο.

Ο πανεπιστημιακός Umberto Albini γεννήθηκε στη Savona το 1923. Έχει διδάξει στη Βόννη, στην Κολωνία, στη Φλωρεντία και στη Γένοβα. Είναι επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης. Διετέλεσε διευθυντής του τμήματος κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Γένοβας και πρόεδρος του Inda (Εθνικού Ινστιτούτου για το Αρχαίο Δράμα) των Συρακουσών. Τα έργα του, "Nel nome di Dioniso" (1991), "Atene: l' udienza d' aperta" (1994), "Riso alla greca" (1997), "Euripide o dell' invenzione" (2000), "Atene segreta" (2004), γνωρίζουν σημαντική εκδοτική επιτυχία στην Ιταλία.

Ο Θόδωρος Αντωνίου είναι συνθέτης, μαέστρος, καθηγητής Πανεπιστημίου Βοστόνης και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, διδάσκων ψυχαναλυτής στο Καναδικό Ινστιτούτο Ψυχανάλυσης, του οποίου υπήρξε διευθυντής. Μέλος του Καναδικού Ινστιτούτου της Ψυχανάλυσης, της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Καθηγητής ψυχιατρικής και ψυχανάλυσης στο Πανεπιστήμιο McGill στο Μόντρεαλ του Καναδά, επισκέπτης καθηγητής ψυχανάλυσης στο ΙΝSEAD στο Παρίσι. Ερευνητής σε πολλά προγράμματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ταυτότητα και την Αρχαία Τραγωδία. Μεγάλος αριθμός κειμένων του, στα οποία διαπλέκονται γόνιμα η ψυχανάλυση, η φιλοσοφία και η γλωσσολογία, έχει δημοσιευθεί σε διεθνή ψυχαναλυτικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους.

Ο Peter Brown είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον (Νιου Τζέρσεϋ).

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.

Η Καίτη Διαμαντάκου - Αγάθου είναι λέκτορας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Έχει κάνει σπουδές κλασικής φιλολογίας και θεατρολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και απέκτησε τον τίτλο της διδάκτορος το 1998. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στο χώρο του αρχαίου, ελληνικού και ρωμαϊκού δράματος, και επεκτείνονται στην αναβίωσή του από τη νέα ελληνική και παγκόσμια θεατρική σκηνή, όπως και στην αναζήτηση των διακειμενικών αποτυπώσεών του στη νέα ελληνική και παγκόσμια δραματουργία. Γύρω από αυτούς τους άξονες περιστρέφονται το εκπαιδευτικό και ερευνητικό της έργο, οι επιστημονικές ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις της. Έχει επίσης μεταφράσει αρκετά βιβλία από τον ευρύτερο χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών (κοινωνιολογία, θεωρία λογοτεχνίας, θεωρία θεάτρου και δράματος κ.ά.).