Ο Οιδίπους Τύραννος είναι ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Έχει μελετηθεί και έχει αναλυθεί από κορυφαίους μελετητές του αρχαίου δράματος. Δεν έχω καμία ψευδαίσθηση πως μπορώ να πω κάτι εξόχως ιδιαίτερο που θα εμπλούτιζε τις γνώσεις μας γύρω από την ουσία και τα ερωτήματα που θέτει στον θεατή ή τον αναγνώστη που έρχεται σε επαφή με αυτό το σοφόκλειο αριστούργημα. Δεν είμαι φιλόλογος, αν και αγάπησα σφόδρα τη φιλολογία, ενώ τολμώ να δηλώσω επίμονος εραστής της ελληνικής γλώσσας, εξού και η ενασχόλησή μου με τη μετάφραση των αρχαίων κειμένων. Έτσι λοιπόν, μερικές μόνο σκέψεις θα διατυπώσω εδώ. Σε όλη τη διάρκεια της μετάφρασης, και ύστερα από αυτή, διάφορα ερωτήματα έρχονταν στο μυαλό μου: τι είδους ήρωας-άνθρωπος ήταν ο Οιδίπους, διέθετε ελεύθερη βούληση ή ήταν όργανο στα σχέδια των θεών; είχε οδό διαφυγής ή ήταν πιασμένος τόσο καλά στο δίχτυ των θεών, οπότε ακολουθούσε ως ενεργούμενο το πεπρωμένο του; Με απλά λόγια, ο Οιδίπους έχει προκαθορισμένη μοίρα; και στην εναγώνια προσπάθειά του να απεμπλακεί, εμπλέκεται ακόμα χειρότερα οδηγούμενος στην οριστική κατάρρευση; Είναι έτσι; ή ο ίδιος, με τον δυναμικό και παρορμητικό του χαρακτήρα, αν δεν προκαλεί τη μοίρα του, κατά κάποιον τρόπο την βιάζει, επιμένοντας να μάθει όλη την αλήθεια; […]