Ποιός ήταν ο Ροδόλφος Μπάτης, ο άνθρωπος με τα πολλά πρόσωπα που βρισκόταν στη σκια συγκλονιστικών γεγονότων της πολιτικής ζωής των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1950; Μια προσωπικότητα της εποχής με περίεργο παρελθόν και χωρίς μέλλον. Πράκτορας ξένων μυστικών υπηρεσιών, της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, ή «διπλός κατάσκοπος» κομμουνιστικών κρατών; Φίλος καταδιωγμένων Εβραίων στην Κατοχή ή διπλωμάτης στο Βερολίνο από τους έμπιστους του Γ‘ Ράιχ; Γιατί η Ασφάλεια δεν θέλει να ψάχνουν για αυτόν, σε μια εποχή που η περίφημη «υπόθεση Μπελογιάννη» είχε αναστατώσει την Ελλάδα αλλά και τις ξένες χώρες ; Ο «Ροδόλφος που ήλθε από την ομίχλη» αναστάτωσε τη ζωή ενός νεαρού δημοσιογράφου, που ήταν αδύνατον να φανταστεί ότι εξαιτίας του θα έμπλεκε στον ιστό της αράχνης του θολού κόσμου των κατασκόπων. Μια γοητευτική γυναίκα, νεανικός έρωτας του δημοσιογράφου, εμφανίζεται ξαφνικά, μετά από χρόνια στη ζωή του, για να τον εμπλέξει σ’ αυτή την ιστορία. Άλλοτε μαχητική κομμουνίστρια, που η ζωή τη μεταμόρφωσε σε μεγάλη «κυρία της αριστοκρατίας», ζητά από τον παλιό της φίλο να τη βοηθήσει να βρει τον σύζυγό της, που εξαφανίστηκε απροσδόκητα, χωρίς να αφήσει πίσω του κανένα ίχνος. Τού ζητά να μάθει τί απέγινε ο Ροδόλφος Μπάτης. Ζει ή τον δολοφόνησαν, και γιατί;

Στο σκηνικό μιας Αθήνας που δεν υπάρχει πια, της Αθήνας της δεκαετίας του 1950, με τα κοσμικά κέντρα, τα πολιτικά παρασκήνια και τον κόσμο μιας άλλης δημοσιογραφίας, εκτυλίσσεται η περίεργη αυτή ιστορία, για να φτάσει σε ένα τέλος που κανείς δεν το περιμένει. Και σε όλο αυτό το σκηνικό του μυθιστορήματος σημαντική παρουσία αποτελεί ο συγγραφέας Γιάννης Μαρής…


[…] —Κύριε Μαρή, έχετε ακούσει για εκείνον τον επιχειρηματία, τον Ροδόλφο Μπάτη ;
— Έχω ακούσει πολλά, όπως τόσοι και τόσοι. Είναι αυτό που λέμε «οικονομική δύναμις». Σκοτεινή όμως φυσιογνωμία. Πιστεύω ότι ήταν άνθρωπος που παίζει σε πολλά ταμπλώ, με ύποπτες διασυνδέσεις. Προπολεμικά είχα δει φωτογραφίες του δίπλα στον Μεταξά. Συνάδελφοι παλιοί δημοσιογράφοι τον συναντούσαν μετά τα μεσάνυχτα στο σαλόνι του «Κινγκ Τζωρτζ», όπου ο πανίσχυρος υπουργός Ασφαλείας, ο Μανιαδάκης, συνήθιζε να περνά με τη στενή του συντροφιά τις νυχτερινές ώρες. Είχε φιλικές σχέσεις με τον Ντέηβιντ Μπάλφουρ, τον Άγγλο κατάσκοπο της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, που εμφανιζόταν ως καλόγερος με το όνομα «πατήρ Δημήτριος». Ως αντιπρόσωπος μιας μεγάλης γερμανικής εταιρείας, είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει στο Βερολίνο και διατηρούσε στενή συνεργασία με τον ίδιο τον Γκαίμπελς.

[…] Μετά την Κατοχή δικάστηκε ως δωσίλογος, αλλά αθωώθηκε διότι ο βρετανικός παράγων τον εστήριξε. Το περίεργο είναι ότι το τελευταίο σχετικά διάστημα έκανε «επιχειρηματικά ταξίδια» σε Ανατολικές χώρες, με την έγκριση των Αρχών Ασφαλείας. Γι’ αυτό σου λέω ότι είναι σκοτεινό πρόσωπο.

[…] Η Μπιάνκα Κολοζώφ συνέχισε : —Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Σας μιλάω για πριν από τον πόλεμο. Ο Ροδόλφος ήταν νέος και απίστευτα γοητευτικός, με κατακτήσεις στον γυναικόκοσμο. Αρκετές κυρίες του «καλού κόσμου» δεν δίστασαν να μπλέξουν μαζί του, και υπήρξαν πολλά ερωτικά σκάνδαλα.

[…] —Κύριε Μπεναρόγια, τον γνωρίζετε τον Μπάτη ;
—Ελάχιστα. Μου είχε δώσει την εντύπωση ενός γοητευτικού παλιάνθρωπου.
Όμως οφείλω να πω κάτι. Αυτός ο τύπος, που από τα προπολεμικά χρόνια είχε στενές επαφές με υψηλόβαθμους του ναζισμού στο Βερολίνο, έσωσε τη ζωή περίπου δέκα συμπατριωτών μου Εβραίων στη Θεσσαλονίκη.