Ο Τζουνιτσίρο Τανιζάκι (1886-1965) ήταν ένας γνήσιος "γιος του Έντο", έχοντας γεννηθεί στο Νιχόνμπασι, τη λαϊκή εμπορική περιοχή κοντά στο λιμάνι του Τόκυο, που θεωρείται το λίκνο των πραγματικών συνεχιστών της φεουδαρχικής πρωτεύουσας. Παρ' όλα αυτά, στα μισά περίπου της ζωής του μετακινήθηκε και πήγε να ζήσει στο Κάνσαϊ, την περιοχή της Οσάκα και του Κυότο, το κέντρο της παραδοσιακής ιαπωνικής αυτοκρατορικής κουλτούρας. Το 1907 δημοσιεύει την "Κηδεία ενός σπάνιελ" και το "Αβέβαιες αναμνήσεις". Τον Σεπτέμβριο της επόμενης χρονιάς μπαίνει στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο, στο Τμήμα Ιαπωνικής Λογοτεχνίας. Το 1911 δημοσιεύει την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Τατουάζ" και ένα χρόνο αργότερα το πρώτο του μυθιστόρημα "Ζεστή σούπα". Ακολουθούν πολλά έργα για το θέατρο, διηγήματα και μυθιστορήματα τα οποία συχνά έχουν προβλήματα με τη λογοκρισία. Ένα πάθος για τη Δύση ήταν εφήμερο όσον αφορά τον κινηματογράφο, την τροφή και τη μόδα, παρέμεινε όμως μέχρι το τέλος της ζωής του για ό,τι είχε σχέση με τη δυτική λογοτεχνία, την οποία μελέτησε ευρέως και κατά εποχές μετέφρασε στη μητρική του γλώσσα. Ταυτόχρονα απορροφήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά καθώς περνούσαν τα χρόνια από τις παραδόσεις και την κουλτούρα του Κάνσαϊ. Θεωρείται απ' τις σημαντικότερες μορφές της ιαπωνικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, καθώς τα έργα του καλύπτουν τεράστια θεματική και στυλιστική γκάμα, συνιστώντας το καθένα μια αναφορά σε κάποιο διαφορετικό λογοτεχνικό είδος. Το 1964 εκλέχτηκε επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Πέθανε στις 30 Ιουλίου 1965 από νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια στο σπίτι του στη Γιουγκαουάρα.

Γλωσσολόγος και διδάκτορας Νευροεπιστημών ο Κύρο Πόντε (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κυριάκου Σιδηρόπουλου) γεννήθηκε το 1972 στο Έσλινγκεν της Δ. Γερμανίας. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, την οποία όμως έμελλε πάλι να εγκαταλείψει για σπουδές πρώτα στο Φράιμπουργκ και έπειτα στη Τυμβίγη. Ο Κύρο Πόντε είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Γερμανίας. Είναι παντρεμένος και ζει και εργάζεται μεταξύ Στουτγάρδης και Τυμβίγης. Εκτός από τα επιστημονικά του συγγράματα έχουν εκδοθεί η ποιητική του συλλογή "Τέσσερις μορφές, ένας έρωτας" (BoD, 2009, ελληνικά) καθώς και οι νοβέλες "Οι ανεμώνες" (Groβenwahnverlag, 2010, ελληνικά/γερμανικά). Στις μεταφραστικές του δουλειές ανήκουν το "Το τελευταίο αντίο" (γερμ. "Das letzte Adieu" ) του Βασίλη Βασιλικού (edition buntehunde, 2009). Το 2007 ίδρυσε τη διαδικτυακή πύλη λογοτεχνίας Inlitera από την οποία προέκυψε η ανθολογία "Netzwerke", καθώς επίσης και μια σειρά συνεντεύξεων με λογοτέχνες.