Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα είναι ένας από τους σημαντικότερους βρετανούς συγγραφείς και σκηνοθέτες της νεώτερης γενιάς. Τα έργα του, αν και ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την απεικόνιση της ακραίας βίας των καιρών μας, έχουν κερδίσει την αγάπη του θεατρόφιλου κοινού και πολυάριθμα βραβεία. Γεννήθηκε στο Λονδίνο, στις 26 Μαρτίου 1970, από ιρλανδούς γονείς και μεγάλωσε σε μια κοινότητα με ισχυρό το ιρλανδικό στοιχείο. Απέρριψε νωρίς την παραδοσιακή εκπαίδευση, εγκατέλειψε το σχολείο στα 16 του και άρχισε να γράφει. Αρχικά έγραψε 22 έργα για το ραδιόφωνο (απορρίφθηκαν όλα από το BBC) και αρκετά σενάρια. Γνώρισε όμως την επιτυχία μόνον όταν στράφηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων. Έγινε γνωστός σε ηλικία 25 χρόνων με το έργο "Η βασίλισσα ομορφιάς του Λινέιν" (1996). Το έργο, που κέρδισε τέσσερα βραβεία Τόνι, παρουσιάστηκε σε μια εποχή που κυριαρχούσε το λεγόμενο In-Yer-Face Theatre, ένα είδος που ερευνά τη σύγχρονη ζωή με επιθετικό, βίαιο και ασυμβίβαστο τρόπο. Ο ΜακΝτόνα συγκρίθηκε με συγγραφείς όπως η Σάρα Κέιν και ο Μαρκ Ρέιβενχιλ, των οποίων τα έργα αναστάτωσαν και προκάλεσαν το κοινό. Ο ΜακΝτόνα ασχολήθηκε μ' αυτή τη θεματολογία και στα δύο επόμενα έργα του, που μαζί με το πρώτο ανήκουν στην "Τριλογία της Κοννεμάρα": "Το κρανίο της Κοννεμάρα" (1997) και "Άγρια Δύση" (2001). Ακολούθησε η "Τριλογία των Νησιών Άραν": "Ο σακάτης του Ίνισμαν" (1997), "Ο υπολοχαγός του Ίνισμορ" (2001) και "Τα ξωτικά του Ινισίερ". Το έργο του, "Ο πουπουλένιος", παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το Νοέμβριο του 2003. Το έργο τιμήθηκε με το βραβείο Ολίβιε καλύτερου νέου θεατρικού έργου και ήταν υποψήφιο για βραβείο Τόνι. Ο ΜακΝτόνα είναι ο μόνος συγγραφέας μετά τον Σαίξπηρ που είδε να ανεβαίνουν στο Λονδίνο μέσα στην ίδια χρονιά τέσσερα έργα του. Το 2004, πέρασε με επιτυχία στον κινηματογράφο, γράφοντας και σκηνοθετώντας την ταινία μικρού μήκους "Six Shooter", με τον Brendan Gleeson, η οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ. Ακολούθησε η μεγάλου μήκους ταινία "In Bruges" (σεν.-σκην.), το 2008 (ελλ. τίτλος "Αποστολή στη Μπριζ"), με πρωταγωνιστές τους Colin Farell, Brendan Gleeson και Ralph Fiennes.

Γεννήθηκε στην Αθήνατο 1956. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μεταφράσει μυθιστορήματα και διηγήματα των Τζ. Κόνραντ, Πωλ Μπόουλς, Τζέιν Μπόουλς, Β.Σ. Νάιπουλ (Βραβείο Νόμπελ 2001). Για το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση έργα των: Ουίλιαμ Σαίξπηρ "Η κωμωδία των παρεξηγήσεων", "Οι εύθυμες κυράδες του Γουίντζορ", "Δωδέκατη Νύχτα", "Οι δυο ευγενείς από τη Βερόνα", "Ο έμπορος της Βενετίας", "Η Τρικυμία", "Μακμπέθ", "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας", ". Μάρλοου "Η τραγική ιστορία του Δόκτορος Φάουστους", Τζ. Γουέμπστερ "Η δούκισσα του Μάλφι", "Ο λευκός Διάβολος", Τ. Ότγουεϊ "Η Βενετία σώθηκε", Τ. Γ. Μπάυρον "Κάιν", Χ. Πίντερ "Τοπίο", "Σιωπή", "Νύχτα", "Νεκρή Ζώνη", "Ο βουβός σερβιτόρος", Ε. Μποντ "Λυτρωμένοι", Ε. Άλμπυ "Θαλασσινό Τοπίο", Τ. Στόπαρντ "Αρκαδία", "Καλλιτέχνης κατερχόμενος κλίμακα", Ν. Κάουαρντ "Ιδιωτικές ζωές", Σ. Μπέρκοφ "Τα Χριστούγεννα του Χάρυ", "Decadence", "Μασάζ", "Κβετς", "Η μυστική ερωτική ζωή της Οφηλίας", Μ. Φρέιν "Κοπεγχάγη", Α. Έικμπορν "Όλα όσα κάνουμε από έρωτα", Α.Ρ.Γκέρνυ "Η Λέσχη", Ντ. Στόρεϊ "Η επέτειος", "Ημέρες νιότης", Μπεθ Χένλυ "Εγκλήματα καρδιάς", Μ.Κριμπ "Στην εξοχή", "Λιγότερες έκτακτες καταστάσεις", "Σκληρά και Τρυφερά", Τίμπερλεϊκ Γουερτενμπέικερ "Για της πατρίδας το καλό", Κ. Ντουράγκ "Οι αθεράπευτοι", Ν. Σίλβερ "Χοντροί άνδρες με φούστες", Ν. Λαμπιούτ "Κοσμικό γεγονός", "Το σχήμα των πραγμάτων", Φ. Γκούλντινγκ "Ξένοι τόποι", Τζοάννα Λώρενς "Τα πουλιά", Ρόουνα Μανρό "Ατσάλι", Μάργκαρετ Έντσον "Πνεύμα", Σ. Μπέκετ "Πρώτος έρωτας", Φ. ΜακΓκίνες "Ντάμα Κούπα", Κάρυλ Τσέρτσιλ "Πολύ μακριά", "Ένας αριθμός", Σήλα Στήβενσον "Πέντε Σιωπές", Μ. ΜακΝτόνα "Ο Πουπουλένιος", Ν. Χιούζ "Ρίγος", Ε.Γουώλς "Μικροπράγματα", Α.Γουέσκερ "Γράμμα στην κόρη μου", Μάικ Μπάρτλετ "Όροι συμβολαίου", Μάρκ Ρέιβενχιλ "Πισίνα-όχι νερό". Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νότου, τον Θ.Ο. Κύπρου, τον Θ.Ο. Λεμεσού, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, Ρούμελης και Βέροιας, την Πειραματική Σκηνή Τέχνης Θεσσαλονίκης, το Απλό Θέατρο, το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, και με πολλά άλλα θεατρικά σχήματα και ομάδες. Από το 2002 διδάσκει θεατρική μετάφραση στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ) . Είναι αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΙΤΙ-UNESCO).

Η Δήμητρα Κονδυλάκη είναι θεωρητικός θεάτρου, σκηνοθέτις και μεταφράστρια. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1991-1995) και θέατρο στο Παρίσι με υποτροφία του ΙΚΥ. Έχει μεταπτυχιακή ειδίκευση στις Θεατρικές Σπουδές (Institut d’études théâtrales, Censier Paris III) και διδακτορικό τίτλο στη Συγκριτική Λογοτεχνία (PARIS IV-Sorbonne, 2003). H διδακτορική της διατριβή αφορά τη θεατρική έκδοση στην Ελλάδα και στη Γαλλία κατά τα έτη 1980-2000 και τη συμβολή της στην ανάδυση ενός νέου «θεάτρου λόγου». Έχει διδάξει κλασική, νεότερη και σύγχρονη δραματολογία, θέατρο και επικοινωνία και πολιτική θεατρικών εκδόσεων ως επιστημονική συνεργάτις στα Τμήματα Θεατρικών Σπουδών των Παν/μίων Πατρών και Πελοποννήσου από το 2004 έως το 2012. Από το 2009 διευθύνει μαζί με τον Αντρέα Στάικο το Εργαστήριο Θεατρικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Μαρίνα Τσβετάγεβα, Μωρίς Μαίτερλινκ, Ζαν Ζενέ, Κλωντίν Γκαλεά, Φρεντερίκ Σοντάγκ, Γκυγιώμ Γκαλιέν, Μισέλ Βιναβέρ, Καρίν Λακρουά και στα γαλλικά Δημήτρη Δημητριάδη, Γιάννη Μαυριτσάκη, Μιχάλη Βιρβιδάκη, Έλενα Πέγκα, Κωνσταντίνο Τζήκα (θέατρο). Μέλος της εκδοτικής επιτροπής του Atelier européen de la traduction (Scène Nationale d’Orléans, 2005-2008) και της Maison Antoine Vitez (Centre international de traduction théâtrale), έχει συντονίσει το «Φόρουμ σύγχρονης δραματουργίας» του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (2008-2009) και τη «Συνάντηση για το σύγχρονο θέατρο» του Γαλλικού Ινστιτούτου (2010-2011). Σύμβουλος δραματουργίας και μεταφράστρια στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Δημήτρη Δημητριάδη στο Odéon-Théâtre de l’Europe (Paris). Μέλος της τριμελούς ομάδας εργασίας για την αναδιάρθρωση του συστήματος των θεατρικών επιχορηγήσεων (2010), αντιπρόεδρος της επταμελούς επιτροπής επιχορηγήσεων του Υπουργείου Πολιτισμού (2011-2012), μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για το πρόγραμμα επιδότησης εκδόσεων Γάλλων συγγραφέων στην Ελλάδα Jacqueline de Romilly (Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα, 2011-2013). Σκηνοθέτις και δραματουργός των παραστάσεων: Μάτση Χατζηλαζάρου, Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε (Φεστιβάλ Φιλίππων, Θέατρο Νέου Κόσμου, Knot Gallery 2012-2013) και Σόνιετσκα της Μαρίνα Τσβετάγεβα (Θέατρο Φούρνος 2006). Κριτικά κείμενά της για το σύγχρονο θέατρο έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Από το 2004 διευθύνει τις σειρές «Η γλώσσα του θεάτρου», όπου έχουν εκδοθεί κείμενα των Ζαν Ζενέ, Μωρίς Μαίτερλινκ, Δημήτρη Δημητριάδη, Γιάννη Μαυριτσάκη, Ολιβιέ Πυ, και «Θέατρο: Τέχνη-Κοινωνία-Πολιτική» των Εκδόσεων Νεφέλη.