Ο Λουίτζι Πιραντέλλο (1867-1936), πεζογράφος και ίσως ο σημαντικότερος σύγχρονος ιταλός θεατρικός συγγραφέας, γεννήθηκε στο Αγκριτζέντο της Σικελίας, τον αρχαίο Ακράγαντα. Ο ίδιος, μάλιστα, ισχυριζόταν ότι είναι ελληνικής καταγωγής και ότι το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και γλωσσολογία στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Ρώμης και της Βόννης και δίδαξε ως καθηγητής ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη Ρώμη ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1899. Η οικονομική καταστροφή του πατέρα του όμως, το 1903, τον ανάγκασε να αποδυθεί σε σκληρό αγώνα επιβίωσης ο οποίος τον έφερε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα έγραψε το κυριότερο μυθιστόρημά του, "Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ" (1904), που η απήχησή του τον επέβαλε σαν πεζογράφο. Ακολούθησαν τα έργα "Οι γέροι και οι νέοι" (1909), "Τερτσέτι" (1912), "Η τράπουλα" (1915), κ.ά. Εκείνο όμως που έμελλε να τον κάνει διάσημο σε όλο τον κόσμο ήταν το θεατρικό του έργο, το πρώτο μέρος του οποίου συνέθεσε και πάλι σε μια οδυνηρή εποχή γι' αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της γυναίκας του. Τα κυριότερα θεατρικά έργα του, με τα οποία αποκρυσταλλώθηκε το ύφος γνωστό ως "πιραντελλισμός", είναι: "Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)", 1917, "Η ηδονή της τιμιότητας", 1917, "Όλα σε καλό", 1920, "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", 1921, "Να ντύσουμε τους γυμνούς", 1922, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε", 1930, κ.ά. Το 1934 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη, το 1936.

Ο Θόδωρος Έξαρχος γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1930 και πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 79 ετών τον Μάιο του 2009. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1951 με τον θίασο της Κατερίνας (Ανδρεάδη) ως Χώξον στη "Βροχή" του Σόμερσετ Μωμ. Υπηρέτησε το θέατρο για περισσότερο από πενήντα χρόνια και είχε στο ενεργητικό του πολλούς και σημαντικούς ρόλους καθώς και πολυάριθμες και αξιολογότατες συνεργασίες. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου του Στέφανου Ληναίου. Αν και ηθοποιός κατ' εξοχήν αφοσιωμένος στο θέατρο, είχε σημαντική παρουσία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, με περισσότερες από 65 ταινίες και 30 περίπου τηλεοπτικές σειρές. Σημαντική υπήρξε και η προσφορά του στον χώρο του ραδιοφώνου με πολλά θεατρικά έργα, εκπομπές συνεχείας, λογοτεχνικές, ενημερωτικές, ιστορικές και άλλες συναφείς εκπομπές. Έγραφε, μετέφραζε και δημοσιογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά. Έδωσε αξιόλογες μεταφράσεις μεταξύ των οποίων: Σλάβομιρ Μπρόζεκ "Ένα ευτυχές γεγονός", Λουγκούστο Μποάλ "Ο θείος Πάπαρος", διηγήματα και μονόπρακτα του Λουίτζι Πιραντέλλο. Διετέλεσε δύο φορές γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (1974-5 και 1983-4). Δεν έπαψαν να τον απασχολούν τα συνδικαλιστικά προβλήματα του κλάδου τού Σωματείου. Ήταν ιδρυτικό μέλος του ΕΔΑ και του ΚΚΕ Εσωτερικού. Ιδρυτικό στέλεχος της ΕΑΡ και μέλος της Κεντρικής της Επιτροπής. Ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού.