Ο πρόσφατος χαμός ενός από τους ακρίτες πιλότους φύλακες του Αιγαίου και των συνόρων μας, μας αναγκάζει να συνδέσουμε τούτο το οδοιπορικό μας στην Θράκη με την μνήμη των συγχρόνων νέων αυτών Διγενών που καθημερινά αγωνίζονται στα «πέτρινα αλώνια» πάνω από το Αιγαίο. Η αυτοθυσία εξ άλλου αυτών των παιδιών του λαού μας είναι αυτό που θα μας επιτρέπει να γράφουμε διαρκώς στο μέλλον οδοιπορικά της Ελληνικής γης και ιδιαιτέρως της Θράκης ή των νησιών του Αιγαίου.
Η σημερινή ελληνική Θράκη είναι το μικρό νότιο τμήμα μιας ευρύτερης περιοχής που ιστορικά είναι γνωστή ως Ανατολική Ρωμυλία και της οποίας το βόρειο τμήμα ευρίσκεται υπό επικράτεια Βουλγαρική και το Ανατολικό υπό επικράτεια Τουρκική. Ο όρος «Ανατολική Ρωμυλία» καθιερώνεται στο
συνέδριο του Βερολίνου τα τέλη του προηγούμενου αιώνα αντικαθιστώντας έτσι το όνομα (RUMELI) που σημαίνει χώρα των Ρωμιών ή και εν προκειμένω η χώρα των Ελλήνων, που εχρησιμοποιείτο τόσον από τις Τουρκικές όσον και από τις Βουλγαρικές αρχές. Η λέξις «ΕLΙ» στα Τουρκικά σημαίνει ξένη χώρα.
Στα Βουλγαρικά η Θράκη χαρακτηρίζεται «ISTOTSNA» δηλ. Ανατολική Ρωμυλία σε αντίθεση με την Δυτική Ρωμυλία που δεν είναι άλλη από την ΡΟΥΜΕΛΗ δηλ. την Στερεά Ελλάδα.
Πώς όμως να μιλήσεις ή να γράψεις για την Θράκη χωρίς να αδικήσεις ή να κατακρίνεις λαούς, εθνότητες, πρόσωπα ή συνειδήσεις. Ίσως ο μόνος δρόμος και ο μόνος τρόπος είναι η Ιστορία. Μα ο πιο αδικημένος στην υπόθεση της Θράκης είναι ο Ορθόδοξος Έλληνας Ρωμηός. Και αν πολλοί
σήμερα αποφασίζουν να μην λογαριάζουν την ιστορία όταν αυτή δεν είναι σύμμαχος στα μυστικά σχέδιά των, όμως το παρελθόν είναι εκεί και μας συνοδεύει στην πορεία μας προς το μέλλον. Το παρελθόν κατά κάποιο τρόπο είναι ο μέλλων κριτής της ιστορίας των ανθρώπων, των
λαών και των πράξεών τους. Οι εξ ανατολών γείτονές μας γνωρίζουν πως η αρχή της αυτοκρατορίας των κορυφώνεται με την νίκη των και τον θάνατο στα τείχη της Κωνσταντινούπολης του τελευταίου βασιλέα των Ελλήνων. Άρα η θέση των είναι «επισφαλής» όσο θα υπάρχουν Έλληνες Ρωμηοί Ορθόδοξοι αφού αυτοί εισέρχονται στην ιστορία ως οι κατακτητές της Ελληνικής Ρωμηοσύνης. Έτσι είναι αναγκασμένοι να διαπράττουν διαρκώς γενοκτονίες και εθνοκτονίες από τον Γενιτσαρισμό μέχρι την Εθνοκτονία των Αρμενίων, Ποντίων, Κούρδων και προσφάτως των Ρωμηών
στην Πόλη, Ίμβρο, Τένεδο και Κύπρο. Οι βόρειοι γείτονές μας επίσης, μολονότι ομόθρησκοί μας , γνωρίζουν πόσος κόπος χρειάσθηκε ύστερα από τις συνθήκες του Αγίου Στεφάνου και του Βερολίνου για να εξαφανίσουν τα τρισχιλιόχρονα ίχνη των Ελλήνων από το βόρειο τμήμα της Θράκης,
παρακινούμενοι και στηριζόμενοι από τα πανσλαυικά οράματά των.
Η Θράκη, το τρισχιλιόχρονο λίκνο του Ελληνισμού και της δισχιλιόχρονης Ελληνικής Ρωμηοσύνης στα τελευταία 150 χρόνια διαρκώς βιάζεται και εξανδραποδίζεται από Σταυροφόρους, Βουλγάρους και Τούρκους, ανίερους κατακτητές. Σήμερα το εναπομείναν ελεύθερο μικρό ελληνικό τμήμα
της Θράκης εισέρχεται σε νέα φάση κρίσης και αμφισβήτησης υπό τα όμματα της υπνώτουσας εν μέσω καυσαερίων επαρχιοκτόνου Αθήνας, καθώς από το 1950 μέχρι τώρα διαπράττουν εγκληματικά λάθη, οι παρυπνούντες Έλληνες της Πλατείας Συντάγματος, παίζοντες το σαχλό παιχνίδι των
κομμάτων. Εάν μερικοί αιώνες ιστορίας αρκούν για να δικαιώσουν την παρουσία των αδελφών γειτόνων μας στην Θράκη, τον Πόντο ή την Μικρά Ασία γιατί 30 αιώνες διαρκούς ελληνικής παρουσίας στα ίδια μέρη δεν τα δικαιώνουν ως ελληνικά; Και βέβαια κανένας Έλληνας αντάξιος
του Οικουμενικού και Καθολικού πνεύματος του Ελληνισμού και της Ορθόδοξης Ρωμηοσύνης δεν θα δεχόταν, δεν θα μπορούσε να δεχθεί, χωρίς να γίνει υβριστής του ελληνικού πολιτισμού, να βιασθούν ή να εκδιωχθούν άλλοι λαοί και εθνότητες προκειμένου να ανακτηθούν ιστορικοί ελληνικοί τόποι ή έστω και προσφάτως χαμένες πατρίδες.
Όμως και κανένας Έλληνας που γνώρισε και αγάπησε την ιστορία του λαού του δεν θα δεχθεί νέα συρρίκνωση του ελληνισμού και της σύγχρονης ελληνικής γεωγραφίας από την Κρήτη και την Κύπρο μέχρι την Μακεδονία και την Θράκη και από τα Επτάνησα έως τα Δωδεκάνησα. Η ιστορία και
ο πολιτισμός του λαού μας, μας «καταδικάζουν» αφ' ενός μεν να σεβόμαστε τους Τούρκους ή Βουλγάρους αδελφούς μας έστω και αν αυτοί κατέχουν τόπους αναμφισβήτητα και διαχρονικά ελληνικούς και αφ' ετέρου να είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή να θυσιάσουμε το βίντεο, το ΒΜW και
το εξοχικό μας χάριν ενός πολιτισμού άκρως πολύτιμου για Τούρκους, Σλάβους και εν γένει για όλο το ανθρώπινο γένος. Γι' αυτό νοιώθουμε πως τούτη η εισαγωγή στο σύντομο οδοιπορικό της Θράκης δεν μπορεί να είναι άλλο από μία ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης στον προσφάτως φονευθέντα πιλότο ήρωα Νικόλαο Σιαλμά. Το ωραίο πρόσωπο του 27χρονου Έλληνα Νίκου που μας αγναντεύει ειρηνικά μέσα από το Μιράζ του είναι ο καλύτερος οδηγός στην εξωτερική μας πολιτική. Τα αγνά μάτια του
Νίκου που αγάπησαν μέχρι θανάτου τα αγιασμένα νερά του Αιγαίου μας οδηγούν αφ' ενός να σεβόμαστε τους Τούρκους ή όποιους άλλους όσο αυτοί δεν εκπίπτουν από το ανθρώπινο αξίωμά των, αλλά και να είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε χάριν του ιερού τόπου των πατέρων μας.
Νίκο Σιαλμά σε ευχαριστούμε που μέσα από το υπέρχρονο πλέον Μιράζ σου μας παιδαγωγείς να λέμε «Μολών λαβέ» και συγχρόνως να είμαστε αποφασισμένοι να περάσουν πάνω από τα σώματά μας όσοι αμφισβητούν τον ιερό τούτο τόπο των Ελλήνων που γέννησε και φιλοξένησε ό,τι πιο πολύτιμο γνώρισε το ανθρώπινο γένος και ο πλανήτης μας.
... Και όσοι δεν καταλαβαίνουν δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν...
Γεώργιος Παύλος