Η Αλεξάνδρα Βλάσση-Θεοδωρικάκου γεννήθηκε στη Μενδενίτσα Λοκρίδας. Οι γονείς της Βασιλική και Θανάσης Βλάσση ήταν φτωχοί αγρότες, καλλιεργητές ξένων χωραφιών. Από 13 ετών, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, όπως και όλη η οικογένειά της. Μέσα σε συνθήκες άγριο κυνηγητού και διώξεων για τους αγωνιστές, κατατάχτηκε στο ΔΣΕ το 1947. Πολεμώντας με το τάγμα του Κρόνου, έφθασε στην Πάρνηθα όπου και πιάστηκε αιχμάλωτη, μαζί με ελάχιστους ακόμα συναγωνιστές της. Οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν και το τάγμα διαλύθηκε. Αυτή πιάστηκε και αλλάζοντας πατρώνυμο, έζησε στις φυλακές Αβέρωφ για ένα χρόνο στη βράση των εκτελέσεων. Πέρασε στρατοδικείο με άλλο επίθετο και κατάφερε να αθωωθεί. Με την ίδρυση της ΕΔΑ το 1951, εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΝΕ. Το 1953, την Πρωτομαγιά, μαζί με πενήντα τρεις νέους και νέες του Πειραιά, συνελήφθη και εστάλει εξορία στο Τρίκερι αρχικά και στη συνέχεια στον Αη-Στράτη. Το 1954, πέρασε ξανά στρατοδικείο μαζί με τους άλλους. Το 1955, αδειούχα από την εξορία συνδέθηκε στον Πειραιά με το παράνομο τότε ΚΚΕ. Το 1961, αφέθηκε ελεύθερη με απόφαση του εφετείου Αθηνών. Από τότε και μέχρι το 1989-1990 συμμετείχε ενεργά και οργανωμένα σ' όλους τους δημοκρατικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του λαού μας. Αγώνας και δράση που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα ως ανένταχτη αγωνίστρια της Αριστεράς. Ήταν παντρεμένη με τον Δημήτρη Θεοδωρικάκο, με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, την Αργυρώ και τον Παναγιώτη. Μεγάλα πλέον, σήμερα έχουν φτιάξει δικές τους οικογένειες και της έχουν χαρίσει πέντε εγγόνια που τα λατρεύει και την λατρεύουν.