Η Χάρις Καλλιγά κατάγεται από τη Σύμη και γεννήθηκε στο Κάιρο. Σπούδασε αρχιτεκτονική και, εδώ και 30 χρόνια, μαζί με τον Αλέξανδρο Καλλιγά αναστηλώνουν σπίτια στο Κάστρο της Μονεμβασίας. Για την εργασία τους τιμήθηκαν το 1980 με το μετάλλιο της Europa Nostra. Παράλληλα, η Χάρις Καλλιγά μελετά την ιστορία της Μονεμβασίας από την ίδρυσή της ώς τις μέρες μας, καθώς και την ιστορία και άλλων τόπων και μνημείων. Από τον Οκτώβριο του 1995 είναι διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Εκτός από τις δημοσιεύσεις που σχετίζονται με την αναστηλωτική και ιστορική δραστηριότητα, έχει εκδώσει άλλη μία συλλογή ποιημάτων, τη Μινώα Άκρα (Αθήνα, Λέσχη 1979) και ένα βιβλίο με ακουαρέλλες για τη Μονεμβασία, τη θάλασσα και τα χταπόδια (με τον Αλ. Γ. Καλλιγά), 8x8+8 (Μονεμβασία, 1991). Έχει κάνει δύο εκθέσεις ζωγραφικής, το 1993 (Αίθουσα Άνεμος, Κηφισιά) και 1995 (Πανεπιστήμιο του Πρίνστον).

Ο Frederick A. Cooper εργάζεται στην Ελλάδα ως ιστορικός της αρχιτεκτονικής και αρχαιολόγος από το 1968. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών και Σπουδών Εγγύς Ανατολής καθώς και στο Τμήμα Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα. Το διάστημα 1982-1985 υπήρξε καθηγητής στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών (έδρα Mellon) στην Αθήνα.

Ο Άδωνις Κ. Κύρου (γεν. 1938) είναι τρίτος στη σειρά εκπρόσωπος της κυπριακής καταγωγής δημοσιογραφικής οικογένειας των Αθηνών (πατέρας του ήταν ο Κύρος Α. Κύρου, 1899-1970, και παππούς του ο Άδωνις Κύρου, 1872-1918, αμφότεροι διευθυντές της εφημερίδας "Εστία"). Ρεπόρτερ και συντάκτης από νεαρής ηλικίας, μετά το πέρας των σπουδών του στο Πολιτικό και Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, διετέλεσε επί εικοσιτέσσερα χρόνια διευθυντής της εφημερίδος "Εστία", με έμφαση στην αρθρογραφία και σχολιογραφία. Παράλληλα, συνέχισε και την ενασχόληση του με το πάθος του για την αρχαιολογία, ακολουθώντας τις υποδείξεις κορυφαίων αρχαιολόγων. Πεζοπόρος, ορειβάτης και ναυτίλος, ακολούθησε ορεινά μονοπάτια και θαλάσσιους δρόμους σε δυσπρόσιτες περιοχές του νοτίου Ελλαδικού χώρου, αλλά και πέραν αυτού, κρατώντας σημειώσεις για τις εντυπώσεις του και συγκεντρώνοντας νομίσματα για την συλλογή του, την οποία έχει ήδη δωρίσει σε διάφορα μουσεία. Έτσι, με τη δημοσιογραφική και συγγραφική δραστηριότητα του, ο Άδωνις Κύρου επιδόθηκε και σε μελέτες ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, σχετικά με τις, άγνωστες μέχρι τότε, ανακαλύψεις του, όπως το προϊστορικό σπήλαιο Φράγχθι στην Αργολίδα, το μινωικό ιερό κορυφής στα Κύθηρα, αλλά και ο σημαντικός ρόλος των βραχονησίδων στην προϊστορική και πρώτο βυζαντινή ναυσιπλοΐα. Στο πλαίσιο αυτό, με το παραδοσιακό τρεχαντήρι του, την "Καλοκυρά", διέπλευσε πελάγη και προσήγγισε νησιωτικούς τόπους, ώστε. μεταξύ άλλων, να αναπροσαρμόσει, με σχετικά νομισματικά ευρήματα και τοπογραφικές διασταυρώσεις, τις γνώσεις μας για τις βαρβαρικές επιδρομές κατά τους λεγόμενους "Σκοτεινούς Αιώνες" στον νότιο Ελλαδικό χώρο. Στο συγγραφικό έργο του θα πρέπει να αναφερθούν: μία δίτομη σύνοψη για τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα, ("Εμπρός της Ελλάδος Παιδιά" και "Ημέρες δόξας και νύχτες σκλαβιάς"), το λεύκωμα "Το απολεσθέν θέλγητρο" για το τέλος της παλαιάς δημοσιογραφίας, τον τόμο "Στο σταυροδρόμι του Αργολικού", με τις ιστορικές και αρχαιολογικές επισημάνσεις του από τα νησιά του Αργολικού Κόλπου, που έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και δεκάδες άρθρα από ανακοινώσεις του σε συνέδρια. Για την προσφορά του στην αρχαιολογική έρευνα, ο Αδωνις Κ. Κύρου, ισόβιο μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας των Αθηνών, τιμήθηκε από την αρχαιολογική επιστημονική κοινότητα με συνέδριο στον Πόρο, τα πρακτικά του οποίου δημοσιεύτηκαν σε τόμο με τον τίτλο " 'Επαθλον".

Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς είναι ιστορικός, ελληνιστής και πολιτικός αναλυτής διεθνούς φήμης. Εδίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (Ελβετίας) (1965-1995), στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης (1984-1992) και στην Επαγγελματική Σχολή της Πόλης της Ζυρίχης (1961-1977). Επίσης έκανε παραδόσεις επί πολλά εξάμηνα στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Διετέλεσε Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (1977-1979), ανταποκριτής της Neue Zurcher Zeitung, για θέματα της Ελλάδας και της Κύπρου και Διευθυντής της Εκπομπής για τους Έλληνες και τους Φιλέλληνες της Ελβετικής Ραδιοφωνίας (1970-1990). Την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974) τα άρθρα του στη Neue Zurcher Zeitung μεταδίδονταν τακτικά από την Deutsche Welle. Είναι συγγραφέας δεκάδων αυτοτελών έργων, εκατοντάδων επιστημονικών μελετών και χιλιάδων άρθρων σε διάφορες γλώσσες. Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων για το πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο του: τιμητικός τόμος με επιμέλεια του Gunnar Hering (1993), Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1994), διεθνές επιστημονικό συμπόσιο στο Φράιμπουργκ της Ελβετίας (4 Νοεμβρίου 1995), τιμητικός τόμος του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ της Ελβετίας (1996), παράσημο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (1996) κ.ά. Στις 30 Μαρτίου 2000 εξελέγη Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO. Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.

Η Αριστέα Παπανικολάου-Κρίστενσεν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Είναι πτυχιούχος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του τμήματος Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. Μεταξύ των ετών 1960-63 παρακολούθησε στο Παρίσι μεταπτυχιακά μαθήματα και σεμινάρια αρχαιολογίας στην Faculte des Lettres et Sciences Humaines και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Ως επιστημονική βοηθός στο τμήμα των κλασικών αρχαιοτήτων του Εθνικού Μουσείου στην Κοπεγχάγη, δημοσίευσε: Les Poteries Hellenistiques, Hama, III 2, 1973 και Les ceramiques et byzantines, Hama, III 3, 1986. Από το 1978 ασχολείται με την έρευνα των αρχείων της Δανίας, με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων σχετικά με τον ελληνικό χώρο τον 19ο αιώνα και με επίκεντρο την οθωνική περίοδο, 1833-1862 (Λυτ, Χρ., "Μια Δανέζα στην Αυλή του Όθωνα", Αθήνα 1818-1853, "Έργα Δανών Καλλιτεχνών", Λυτ, Xρ., "Στην Αθήνα του 1847-1848").

Η Βασιλική Πετρίδου έλαβε το πτυχίο της αρχιτεκτονικής από το Istituto Universitario di Architettura di Venezia (1982) και υποστήριξε τη Διδακτορική της Διατριβή στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Sorbonne-Paris IV) το 1992. Δίδαξε Ιστορία Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Strathclyde της Γλασκόβης, στο Edinburgh College of Art του Πανεπιστημίου Heriot-Watt και στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Από το 1998 μέχρι σήμερα διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. στην κατεύθυνση Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός και από το 1999 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής. Έρευνες και άρθρα της σχετικά με την ιστορία της αρχιτεκτονικής του 18ου, 19ου και 20ου αιώνα έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων και σε συλλογικά έργα. Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίων για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Μετέφρασε το βιβλίο του Aldo Rossi, "Η αρχιτεκτονική της πόλης", Θεσσαλονίκη 1985.

Η Ευαγγελία Α. Βαρέλλα είναι απόφοιτος των τμημάτων Χημείας, Φαρμακευτικής και Ποιμαντικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, διδάκτωρ Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης, διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και επίκουρος καθηγήτρια του τμήματος Χημείας του Α.Π.Θ.

Η Μαρία Νυσταζοπούλου - Πελεκίδου, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Παρίσι στην Ecole des Hautes Etudes, στη Σορβόννη και στην Ecole des Langues Orientales· εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1961-1975) και διετέλεσε καθηγήτρια της Ιστορίας των Λαών της Χερσονήσου του Αίμου στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1975-1996). Είναι μέλος ελληνικών και διεθνών επιστημονικών επιτροπών, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών και της Ελληνικής Επιτροπής Σπουδών ΝΑ Ευρώπης. Έχει γράψει μελέτες και άρθρα σχετικά με τους θεσμούς και τη διπλωματική του Βυζαντίου και με την Ιστορία και τους θεσμούς των Βυζαντινών λαών κατά τους μέσους και νεώτερους χρόνους.