Μια μέρα θα με πουν φακίρη/
μεσ' απ' το στήθος μου έβγαλα κόκκινα περιστέρια/
μεσ' απ' τα μάτια μου καπνό/
πέρασα ξίφη στα όνειρά μου/
διέπραξα κλοπές δι' υποβολής/
από αγάπη σας ορκίζομαι, από τύψεις ίσως/
μια μέρα θα με πουν ομοφυλόφιλο/
εκείνον ευγενή κι' ομοφυλόφιλο/
εμένα πονηρό απλώς/
θα με πουν οχιά: έναν κοινό προδότη!/
Εμπρηστή!/
οι τίμιοι συμπολίτες μου/
θα 'ρθουν και θα κοπρίσουνε τον τάφο μου (εικονικόν)/
μα τα παιδιά τους - α, οι έφηβοι!/
Αυτοί θα μ' αναστήσουνε, και θα με πούνε ποιητή/
Δεν Ντρέπομαι
(Κώστας Ταχτής - Καφενείο το "Βυζάντιο" κι άλλα ποιήματα).
Το βιβλίο δεν είναι μια τυπική βιογραφία του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή αλλά μάλλον το πορτραίτο μιας ξεχωριστής προσωπικότητας και παράλληλα μια "ιδιόρρυθμη" διατριβή πάνω σε γενικότερα καλλιτεχνικά ή κοινωνικού ενδιαφέροντος θέματα της Αθηναϊκής ζωής των τελευταίων τριάντα χρόνων. Γραμμένο πριν από δέκα χρόνια το "Ταχτσής - Δεν ντρέπομαι" και αναθεωρημένο από τον συγγραφέα, εκδίδεται από τον "Πολύχρωμο Πλανήτη" ως ένα κείμενο που συνεισφέρει σε μια πολυφωνική κριτική των ιδεών.