Η Λελέ Χαραλ. Φανδρίδου γεννήθηκε στα Χανιά στις 10 Φεβρουαρίου. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας και έζησε στην Παλιά Πόλη των Χανίων τα πρώτα 10 της χρόνια. Όταν τελείωσε το δημοτικό πήγε στο Παρθεναγωγείο των Χανίων για τρία χρόνια, που τα χρόνια εκείνα ήταν γυμνάσιο θηλέων. Αργότερα πήγε στις καλόγριες στη Γαλλική Σχολή στη Χαλεπά για να μάθει τη γαλλική γλώσσα, ενώ συγχρόνως επεδίδετο στις μουσικές σπουδές. Η μεγάλη της αγάπη και ταλέντο στο πιάνο φάνηκαν από πολύ νωρίς και κράτησαν μέχρι τα βαθιά της γεράματα. Η πρώτη της δασκάλα ήταν η Ρένα Καλούτση - Σταματιάδου λόγω συγγένειας. Το 1924, όταν ιδρύθηκε το Βενιζέλειο Ωδείο συνέχισε εκεί με δάσκαλο τον μουσικό Σφακιανάκη. Από το 1930 διδάσκει η ίδια στο Ωδείο μέχρι το 1962, όπου και παραιτείται. Λογοτεχνική και καλλιτεχνική φλέβα, έχει πάθος για τις κούκλες της, γράφει ποιήματα, ζωγραφίζει και γράφει άρθρα στην εφημερίδα των Χανίων. Από τα πιο σημαντικά άρθρα της μπορούν να θεωρηθούν αυτά με το γενικό τίτλο: "Τι είδαν στο λιμάνι δύο παιδάκια μάτια".

Η Λελέ Χαραλ. Φανδρίδου γεννήθηκε στα Χανιά στις 10 Φεβρουαρίου. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας και έζησε στην Παλιά Πόλη των Χανίων τα πρώτα 10 της χρόνια. Όταν τελείωσε το δημοτικό πήγε στο Παρθεναγωγείο των Χανίων για τρία χρόνια, που τα χρόνια εκείνα ήταν γυμνάσιο θηλέων. Αργότερα πήγε στις καλόγριες στη Γαλλική Σχολή στη Χαλεπά για να μάθει τη γαλλική γλώσσα, ενώ συγχρόνως επεδίδετο στις μουσικές σπουδές. Η μεγάλη της αγάπη και ταλέντο στο πιάνο φάνηκαν από πολύ νωρίς και κράτησαν μέχρι τα βαθιά της γεράματα. Η πρώτη της δασκάλα ήταν η Ρένα Καλούτση - Σταματιάδου λόγω συγγένειας. Το 1924, όταν ιδρύθηκε το Βενιζέλειο Ωδείο συνέχισε εκεί με δάσκαλο τον μουσικό Σφακιανάκη. Από το 1930 διδάσκει η ίδια στο Ωδείο μέχρι το 1962, όπου και παραιτείται. Λογοτεχνική και καλλιτεχνική φλέβα, έχει πάθος για τις κούκλες της, γράφει ποιήματα, ζωγραφίζει και γράφει άρθρα στην εφημερίδα των Χανίων. Από τα πιο σημαντικά άρθρα της μπορούν να θεωρηθούν αυτά με το γενικό τίτλο: "Τι είδαν στο λιμάνι δύο παιδάκια μάτια".

Η Μαρία Αργυριάδη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ε.Μ.Π. Από το 1970 άρχισε να συλλέγει κούκλες και παιχνίδια (ελληνικά και ευρωπαϊκά) και η αγάπη της γι' αυτά, και ιδίως για τις κούκλες, την έκαναν να ασχοληθεί με την έρευνα και τη μελέτη τους. Είναι μέλος της United Federation of Doll Clubs. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα της σε περιοδικά. Η συλλογή της θεωρείται μια από τις δέκα σπουδαιότερες της Ευρώπης και γι' αυτό συχνά την επισκέπτονται μελετητές και συλλέκτες του εξωτερικού. Έχει εκθέσει αντικείμενα της συλλογής της στην Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα, στην Πινακοθήκη Πιερίδη, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων κ.ά. Συνεργάζεται με το Μουσείο Μπενάκη στα εκπαιδευτικά του προγράμματα και συμμετέχει στην προετοιμασία της Πανελλαδικής Έκθεσης των Κ.Α.Π.Η. της Ελλάδας με τίτλο "Ξαναφτιάχνω τα παιχνίδια των παιδικών μου χρόνων".