Η παιδαγωγική του σχεδίου εργασίας, προερχόμενη από το κίνημα της Νέας Αγωγής, αλλά έχοντας επίσης στηρίγματα στις σύγχρονες -δομιστικής και αλληλεπιδραστικής έμπνευσης- αντιλήψεις για τη μάθηση και τις ικανότητες του παιδιού, προτείνει ένα ευρύ φάσμα πρακτικών και τεχνικών για εφαρμογή στη σχολική τάξη. Πρόκειται για μια παιδοκεντρική παιδαγωγική, στην οποία το παιδί που μαθαίνει αντιμετωπίζεται από τον εκπαιδευτικό εξατομικευμένα, καθώς η μάθηση οφείλει να προέρχεται από τα προσωπικά του σχέδια. Στο νηπιαγωγείο, αυτά παίρνουν μορφή δραστηριοτήτων, με νόημα για το παιδί, οργανωμένων γύρω από έναν σκοπό, για την υλοποίηση του οποίου αναζητούνται μέσα και εφαρμόζονται συμμετοχικές διαδικασίες.
Η παιδαγωγική του σχεδίου εργασίας δεν προσβλέπει μόνο στη διαφοροποιημένη και ενεργητική απόκτηση γνώσεων, αλλά χαρακτηρίζεται από τη θέληση για προσέγγιση του κοινωνικού με το σχολικό περιβάλλον. Γι' αυτήν, η μάθηση είναι ένα κοινωνικό γεγονός, ο εκπαιδευτικός ένα κριτικά σκεπτόμενο άτομο, συνοδός στις μαθησιακές διαδρομές του παιδιού, ενώ το τελευταίο ένα υπό διαμόρφωση άτομο, που θέτει ερωτήματα και αναζητεί τρόπους επίλυσής τους, κοινωνικά υπεύθυνο, αυτόνομο και συνεργατικό.