Η Λίλα Μαράκα είναι θεατρολόγος και φιλόλογος, καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου Γερμανική Φιλολογία και Θεατρολογία, όπου απέκτησε τον διδακτορικό τίτλο με διατριβή πάνω σε ένα θέμα Δραματουργίας του επαγγελματικού γερμανικού θεάτρου του 17ου αιώνα (Μπαρόκ). Διετέλεσε καθηγήτρια στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε νεότερη γερμανική Λογοτεχνία, και τώρα διδάσκει Ιστορία και Δραματολογία του ευρωπαϊκού θεάτρου των νεότερων χρόνων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τη γερμανόφωνη και την ελληνική δραματολογία κυρίως του 20ού αιώνα, συγκριτικά ζητήματα αυτών των δύο περιοχών, την υποδοχή και πρόσληψη της γερμανικής δραματουργίας στον ελληνικό χώρο κλπ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, δοκίμια και μελέτες πάνω σε διάφορα θέματα γερμανικής λοτοτεχνίας αλλά και ευρωπαϊκού και ελληνικού δράματος και θεάτρου, καθώς και τα βιβλία: "Κάφκα, Μπύχνερ, Βάις. Δοκίμια" (Αθήνα: Διογένης, 1977), "Εντέν Χόρβατ" (Αθήνα: Διογένης, 1983), "Μαξ Φρις. Τα θεατρικά" (Θεσσαλονίκη: University Studio Press, 1987) και "Η αθηναϊκή επιθεώρηση" (Αθήνα: Ερμής, 1977 - σε συνεργασία με τον Θ. Χατζηπανταζή), "Ελληνική Θεατρική Επιθεώρηση 1894-1926. Τέσσερα κείμενα", Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2000), "Θέατρο και δράμα. Μελετήματα για τη γερμανόφωνη δραματολογία", Αθήνα: Πολύτροπον, 2005.

Ο Γιώργος Π. Πεφάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε ψυχολογία και παιδαγωγικές επιστήμες στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην ίδια σχολή ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία της τέχνης και του πολιτισμού, ενώ το 1995 αποκτά το διδακτορικό του δίπλωμα με θέμα που αφορά στη θεωρία του θεάτρου. Σήμερα είναι λέκτωρ στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός θεάτρου. Οι μελέτες του στρέφονται γύρω από τη φιλοσοφική προσέγγιση του θεατρικού φαινομένου και τη δραματουργική θεωρία, τη νεοελληνική δραματουργία και το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο. Άρθρα του και μελετήματα -περισσότερα από 100- έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά. Επί σειρά ετών υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (Κ.Ε.Ε.Λ.) της Ακαδημίας Αθηνών, του Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία: -"Το θεατρικό. Σκιαγράφηση μιας φαινομενολογικής θεατρολογίας", Δωδώνη, Αθήνα 1991. -"Εισαγωγή στην κοινωνιολογία της διασκέδασης. Το νεομπαρόκ και το τέλος της ιστορίας", Πρίσμα, Αθήνα 1992. -"Ο Arcene Lupin και ο γιατρός Shepard. Τομή στο αλφάβητο του αστυνομικού μυθιστορήματος", Fragmenta, Θεσσαλονίκη 1996. -"Jean-Paul Sartre. Τέσσερα μελετήματα για το έργο και τη φιλοσοφία του", Αιγόκερως, Αθήνα 1996. -"Το θέατρο και τα σύμβολα. Διαδικασίες συμβόλισης του δραματικού λόγου", Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1999. -"Θέματα του μεταπολεμικού και σύγχρονου Ελληνικού θεάτρου", Κέδρος, Αθήνα 1999. -"Το βασίλειο της Ευγένας", Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2005 (Τιμητική Διάκριση Θεατρολογικού Συγγράμματος της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, 2006) -"Σκηνές της θεωρίας. Ανοιχτά πεδία στη θεωρία και την κριτική του θεάτρου", Παπαζήσης, Αθήνα, 2007 κ.ά.