[...] H έκθεση αναπτύσσεται με βάση την αρχή της "καλής γειτονίας" κατά τον Warburg. Εστιάζοντας τόσο σε μεμονωμένους καλλιτέχνες όσο και σε θεματικά σύνολα (βασικούς τόπους και δομές, όπως το αγγείο-γυναίκα, ο ταύρος, το δικτυωτό, η σπείρα, το θραύσμα, η επιπεδότητα, η απλότητα της μορφής και η διαδικασία αποτύπωσης), η έκθεση αποπειράται να δημιουργήσει ομοιογενή σύνολα που μιλούν από μόνα τους. Επιπλέον, με δεδομένη την ιδιαίτερη σημασία που έχει η "παρουσίαση" -τόσο στους πρώιμους πολιτισμούς όσο και στην σύγχρονη τέχνη- επιζητεί να παρουσιάσει τον δικό της τρόπο έκθεσης των αντικειμένων, όπως θα έλεγε κανείς, με το να δημιουργεί εντυπωσιακές "εικόνες παρουσίασης" και ταυτοχρόνως με το να τις αποδομεί. Οι τρεις κύβοι στο τέλος της έκθεσης θα πρέπει να αντιμετωπισθούν ως σύμβολα ή ως σημεία στίξης, τα οποία θέτουν σε αμφισβήτηση μερικές από τις βασικές αντιλήψεις για τον διάλογο της μοντέρνας τέχνης με τον πρώιμο Μεσογειακό πολιτισμό: την αντίληψη της εμφατικής ορατότητας των πρώιμων έργων, την έννοια της απλότητάς τους και την ιδέα της άμεσης εγγύτητας και της παρουσίασης αρχών. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)