Ο Πάνος Βαλαβάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Wurzburg της Γερμανίας. Από το 1980 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης, από το 1988 ως λέκτορας, από το 1994 ως επίκουρος καθηγητής, από το 2000 ως αναπληρωτής καθηγητής και σήμερα ως τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας. Η διδακτορική του διατριβή και οι περισσότερες από τις μελέτες του αναφέρovται στην αρχαία ελληνική κεραμική και αγγειογραφία, στην αρχιτεκτονική και τοπογραφία της Αθήνας, στον αρχαίο αθλητισμό, καθώς και στην αρχαία ελληνική τεχνολογία.

Ο Σπύρος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1923 στην Aθήνα, πήρε δίπλωμα Αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Aθηνών το 1946 και διδακτορικό δίπλωμα το 1962. Εργάσθηκε ως επιμελητής αρχαιοτήτων για δύο χρόνια (1952-1954) αλλά κυρίως ασχολήθηκε με την διδασκαλία και την ανασκαφή. Αρχαιολογία δίδαξε στα Πανεπιστήμια Aθηνών (1970-1974), Μάρμπουρκ (1976-1977), Χαϊδελβέργης (1977) και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια (1979-1991) ενώ υπήρξε μέλος του Iνστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών στο Πρίνστον των Ηνωμένων Πολιτειών (1977-1978). Μέλος της"Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας" ο Σπύρος Ιακωβίδης υπήρξε μέλος και πολλών άλλων ιδρυμάτων όπως της Society of the Promotion of Hellenic Studies, της Bρετανικής Aρχαιολογικής Σχολής Aθηνών, της Societe de Prehistoire Francaise, του Γερμανικού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, της Iστορικής και Eθνολογικής Eταιρείας κ. ά. Είχε τιμηθεί με το Mετάλλιο Eθνικής Aντιστάσεως, Mέγας Tαξιάρχης του Φοίνικος ενώ το 2008, όταν γιόρταζε τα 85 χρόνια του, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα 50 χρόνια συμμετοχής στις ανασκαφές των Μυκηνών μαθητές του, συνάδελφοι και φίλοι τον τίμησαν προσφέροντάς του τον τόμο "Δώρον" με μελέτες σε θέματα μυκηναϊκής αρχαιολογίας. Έφυγε σε ηλικία 90 ετών, πλήρης ημερών και έργων.

Ο Χρήστος Γ. Ντούμας είναι ομότιμος καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρ. διευθυντής ανασκαφών στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης και μακρόχρονος μελετητής του αιγαιακού πολιτισμού. Το 2001 τιμήθηκε για την προσφορά του στην αρχαιολογία με τον Ταξιάρχη του Τάγματος Τιμής και Φοίνικος, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.

Ο Βασίλειος Πετράκος σπούδασε αρχαιολογία στην Αθήνα, τη Lyon και το Παρίσι και έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Lyon με το έργο του "Corpus των επιγραφών του Ωρωπού". Άλλα έργα του είναι: Ο Ωρωπός και το ιερόν του Αμφιαράου, Νέαι πηγαί περί του Χρεμωνιδείου πολέμου, Νεώτερες επιγραφές της Μυτιλήνης, Δελφοί. Υπηρέτησε ως έφορος αρχαιοτήτων στη Μυτιλήνη, Δελφούς, Πάτρα και το Εθνικό Μουσείο.

Η Αλίκη Σαμαρά - Κάουφμαν σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Παρίσι, στη Σορβόννη, όπου υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τη γεωμετρική κεραμεική του Λούβρου, η οποία έχει δημοσιευθεί σε δύο τόμους από την Academie des Inscriptions et Belles Letters: Corpus Vasorum Antiquorum, France, fasc.25 Louvre 16, Ceramique geometrique attique (Paris 1972). Corpus Vasorum Antiquorum, France, fasc.27 Louvre 18, Ceramique geometrique non attique (Paris 1976). Στη δεκαετία του '70 υπήρξε βοηθός του καθηγητή και ακαδημαϊκού Pierre Devambez, διευθυντή του Τμήματος Ελληνορωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Λούβρου. Επί εικοσαετία δίδαξε Ιστορία της αρχαίας ελληνικής κεραμεικής στη Σχολή του Λούβρου. Έλαβε μέρος σε διεθνή συνέδρια αρχαιολογίας, και έχει δημοσιεύσει, σε γαλλικά και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά, άρθρα και μελέτες σχετικά με την αγγειογραφία και την εικονογραφία (άνω τελεία) έχει γράψει μεγάλο αριθμό λημμάτων για το Εικονογραφικό Λεξικό Κλασικής Μυθολογίας (LIMC). Από το 1986 είναι μέλος της αποστολής Odyssey project η οποία εκτελεί ανασκαφές στην Ιθάκη και από το 1989 μέλος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας. Ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), συμμετέχει στις δραστηριότητες της ομάδας του Εικονογραφικού Λεξικού Κλασικής Μυθολογίας (LIMC) και είναι επιστημονική συνεργάτης στο Τμήμα Ελληνικών, Ρωμαϊκών και Ετρουσκικών Αρχαιοτήτων του Λούβρου.

Ο Γεώργιος Σταϊνχάουερ σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε διαδοχικά στις Εφορίες Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σπάρτης (Λακωνίας - Αρκαδίας), Αττικής και Πειραιώς. Η διδακτορική διατριβή του αναφέρεται στην ιστορία, την αρχαιολογία και την τοπογραφία της Λακωνίας, του Πειραιά και των Αττικών δήμων.

Ο Αλεξανδρινός Χάρης Τζάλας μας έδωσε δύο βιβλία για την πόλη όπου γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια. Στο "Alexandrea ad Aegyptum: έντεκα Αλεξανδρινά διηγήματα" (1995) σεργιανίζει τον αναγνώστη στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια της εποχής του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου και της δεκαετίας που ακολούθησε. Προσεκτικός παρατηρητής βλέπει τη Μεγάλη Πόλη να χάνεται μαζί με τα παιδικά του όνειρα. Στο "Επτά ημέρες στην Αλεξάνδρεια" (2000), ώριμος πια, ο συγγραφέας επιστρέφει στην πόλη του υπομένοντας τη νοσταλγική επίθεση του χθες, αποδεχόμενος, όμως, την πραγματικότητα του σήμερα. Ανάμεσα στις διηγήσεις των δύο βιβλίων, από 1957 έως το τέλος του 20ου αιώνα, ο Χάρης Τζάλας έζησε στη Βραζιλία, στην Ελλάδα, στη Νότια Γαλλία. Ταξίδεψε και σε πολλές άλλες χώρες, όπως όριζαν οι απαιτήσεις του επαγγέλματος του ναυτικού πραγματογνώμονα και οι μελέτες και έρευνες για τη ναυπηγική του αρχαίου πλοίου, όπου εξειδικεύτηκε. Μνήμες αυτής της περιόδου χώρεσαν στις "Μεθυσμένες θάλασσες".

"Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και θα ήθελα να πεθάνω στην Κεντρική Ασία, ακριβώς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού. Άρχισα να γράφω από οκτώ χρονώ. Στην αρχή έγραφα κρυφά, προσευχές και βωμολοχίες. Ύστερα εκθέσεις ιδεών, ποιήματα. Αποπειράθηκα να γράψω κι ένα μυθιστόρημα: "Το κορίτσι με τα γκρίζα μαλλιά". Από τότε δε σταμάτησα να γράφω παντού και τα πάντα. Διηγήματα, θεατρικά μονόπρακτα, σενάρια, αρχαιολογικά άρθρα, βιβλιοκρισίες, διαλέξεις, δοκίμια, ευθυμογραφήματα, συστατικές επιστολές, εγκυκλοπαιδικά λήμματα, ανακοινώσεις για επιστημονικά συνέδρια, πολιτικές προκηρύξεις και πολιτικά άρθρα, επιφυλλίδες σε εφημερίδες, στίχους για λαϊκά τραγούδια, χαιρετισμούς για πολιτικές συγκεντρώσεις, ακόμα και για ένα γάμο στο Ασχαμπάτ, όπου με είχανε καλέσει, όταν επισκέφτηκα το Τουρκμενιστάν. Έγραψα εισηγητικές εκθέσεις για διδακτορικές διατριβές και εκλογές καθηγητών, κείμενα διαφημίσεων, "αγορεύσεις" για τη βουλή, κατ' αρχήν και κατ' άρθρον. Έγραψα και δυο επικήδειους, έναν για τον Κίτσο Μακρή και έναν για τον Μανόλη Ανδρόνικο! Και σε έναν τοίχο, όταν ήμουνα πρόσκοπος, έγραψα με μεγάλα κόκκινα γράμματα "Σ' αγαπώ". Κι όσο περνάει ο καιρός γράφω ασταμάτητα, γιατί εκείνο που θέλω να γράψω δεν το έγραψα ακόμα! Κι όταν πια δεν έχω τι άλλο να γράψω θα πάρω το Δρόμο του Μεταξιού!" Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης, ομότιμος καθηγητής αρχαιολογίας στο ΑΠΘ και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1935 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1981 εκλέχθηκε καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1983 έγινε κοσμήτορας στη ΦΣ του ΑΠΘ και το 1985 έγινε αντιπρύτανης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Είχε συνδέσει το όνομά του με τις ανασκαφές στον λιμναίο οικισμό Δισπηλιού. Πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 2013, σε ηλικία 81 ετών.

Ο Πάνος Βαλαβάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Wurzburg της Γερμανίας. Από το 1980 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης, από το 1988 ως λέκτορας, από το 1994 ως επίκουρος καθηγητής, από το 2000 ως αναπληρωτής καθηγητής και σήμερα ως τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας. Η διδακτορική του διατριβή και οι περισσότερες από τις μελέτες του αναφέρovται στην αρχαία ελληνική κεραμική και αγγειογραφία, στην αρχιτεκτονική και τοπογραφία της Αθήνας, στον αρχαίο αθλητισμό, καθώς και στην αρχαία ελληνική τεχνολογία.