Ο Αλέκος Σακελλάριος γεννήθηκε το 1913 στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή. Πολύ νέος άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία σκιτσάροντας τα πρώτα του λογοπαίγνια και στη συνέχεια υπηρέτησε το χρονογράφημα της εποχής. Στιχουργός επίσης και συγγραφέας εκατοντάδων τραγουδιών και έργων, επιθεώρησης και πρόζας. Στα προβλήματα του κόσμου εκείνος «απαντούσε» με το κέφι και το χιούμορ των έργων του. Σαν σκηνοθέτης εργάστηκε πολλές δεκαετίες πίσω από την κάμερα, χωρίς να κρύψει ότι η αρχική επιθυμία του ήταν να γίνει ηθοποιός. Τον κέρδισε όμως η πένα. Έχει γράψει 1.500 τραγούδια, 185 έργα και 10 σενάρια. Η πρώτη του επίσημη θεατρική εμφάνιση έγινε στο «Κοτοπούλη», το 1935 με το λαϊκό μιούζικαλ «Ο βασιλιάς του χαλβά». Τα πιο πολλά έργα του είναι κωμωδίες και τα περισσότερα τα έγραψε μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο. Μερικές από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες τους, που έγιναν και ταινίες, είναι «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Κυριακή αργία», «Ενας ήρως με παντούφλες», «Δεσποινίς ετών 39», «Ούτε γάτα, ούτε ζημιά», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Υπάρχει και φιλότιμο» κ.ά. Για τον κινηματογράφο έγραψε επίσης «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Η θεία από το Σικάγο», «Ο Ηλίας του 16ου» κ.ά. Πέθανε το 1991 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο σε οικογενειακό τάφο.

Ο Δήμος Λεβιθόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1959. Άρχισε να δημοσιογραφεί κρυφά από μαθητής στο γυμνάσιο, σε περιοδικά ποικίλης ύλης της Αθήνας και σε τοπικές εφημερίδες της Πάτρας. Παράλληλα με τις δημοσιογραφικές του σπουδές εργαζόταν ως επαγγελματίας συντάκτης στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο καθώς και στη Ραδιοφωνία. Σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας, από ρεπόρτερ έως διευθυντικό στέλεχος εργάσθηκε επί μια δεκαπενταετία σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά πριν τον κερδίσει οριστικά ο κόσμος του βιβλίου. Ορόσημο για την παρουσία του στα Γράμματα απετέλεσαν ο μεγάλος δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς καθώς και ο κορυφαίος του πνεύματος Παναγιώτης Κανελλόπουλος (πρωθυπουργός και ακαδημαϊκός) που πρώτοι τον αξιολόγησαν και τον ξεχώρισαν. Έτσι το 1979, σε ηλικία 19 ετών, εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, "Βροχοπτώσεις", με πρόλογο του Δημήτρη Ψαθά -που τον ίδιο χρόνο φεύγει απ' τη ζωή- και γελοιογραφίες του Κυρ. Ενώ ένα χρόνο πριν, ο σύγχρονος πατέρας του χρονογραφήματος Δ. Ψαθάς, είχε αφιερώσει μέρος του πρωτοσέλιδου χρονογραφήματός του με εγκωμιαστικά σχόλια για τον Δ. Λ. Το 1980, ο Δ.Λ. τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης Ιπεκτσί. "Bήμα", "Καθημερινή", "Νέα", "Eλευθερoτυπία": "για τη συλλεκτική εργασία του "απ' το αρχείο ενός ρεπόρτερ" καθώς και για τη συνολική προσφορά του στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής προσέγγισης". Από το 1981 έως το 1991, μεγάλος ο σταθμός στην καριέρα του, είναι η συνεργασία του με τον κορυφαίο συγγραφέα, Αλέκο Σακελλάριο, με τον οποίο αποτελούν ένα παραγωγικότατο συγγραφικό δίδυμο και γράφουν από κοινού εύθυμα και σατιρικά διηγήματα για δέκα και πλέον βιβλία. Και όχι μόνον. "Ευθυμογραφικό". "Κωμικοτραγικά", "Ευθυμοσατιρικά", "Γελοιογραφικά", "Ιλαροτραγικά", "Χιουμοριστικό" είναι μερικά από τα βιβλία τους, πρώτοι καρποί της συνεργασίας τους. Επίσης έγραψαν και ανέβασαν μαζί μια ιδιότυπη σατιρική επιθεώρηση στην προσπάθειά τους να αναστήσουν θεατρικά την περίφημη "Μάντρα του Αττίκ" (1989). Ο Δήμος Λεβιθόπουλος, εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, πάντα στο πλευρό του Σακελλάριου, στο Εθνικό θέατρο αλλά και στα γυρίσματα τηλεταινιών. Το 1984 εκδίδει το βιβλίο "Σάτιρα και όχι μόνο" (με πρόλογο του τ. προέδρου της Δημοκρατίας και ακαδημαϊκού Μιχαήλ Στασινόπουλου, εικονογράφηση (20 σχέδια) του μεγάλου ζωγράφου, ακαδημαϊκού Νικόλα Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Και με τη συμμετοχή δέκα μελών της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1985, εκδίδει τρεις θεατρικές μελέτες μεταξύ των οποίων και τη βιογραφία της "μάνας" του χορού στην Ελλάδα, της μεγάλης χορεύτριας και χορογράφου Έλλης Ζουρούδη. Το 1986, μαζί με τον αξέχαστο συγγραφέα και στιχουργό του "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά" και άλλων μεγάλων επιτυχιών, τον Μίμη Τραϊφόρο, σύντροφο στη ζωή και στο θέατρο, της θρυλικής τραγουδίστριας της νίκης, Σοφίας Βέμπο, έγραψαν δύο βιβλία "Εδώ γελάνε" (με σχέδια του Κώστα Μητρόπουλου), "Κάποτε στο θέατρο", ενώ ο Δ. Α. επιμελήθηκε και προλόγισε τα αυτοβιογραφικά βιβλία "Βέμπο - Τραϊφόρος μια ζωή" και "60 χρόνια ποίηση και τραγούδι" του αλησμόνητου βάρδου. Από το 1992, ο Δ.Α ανέλαβε την διεύθυνση και τη λογία φροντίδα του Ετήσιου Λευκώματος Πολιτισμού "Ελλάδα και Πολιτισμός", στους πέντε τόμους του οποίου συμμετείχαν εκατό και πλέον ακαδημαϊκοί, πρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίων, καθώς και οι πλέον επιφανείς λόγιοι της εποχής μας. Επίσης, πολύχρονη και επιτυχής ήταν η παρουσία του στην Ραδιοφωνία της ΕΡΤ, ενώ στο "Κανάλι 1" του Πειραιά (1988) έγραφε και συμπαρουσίαζε με την μεγάλη κυρία του μουσικού μας θεάτρου Άννα Καλουτά, μια σατιρική ραδιο-επιθεώρηση. Παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες αγάπες του υπήρξαν πάντοτε η λογοτεχνία και η ιστοριογραφία, ήταν πολύ φυσικό πλάι στους μεγαλύτερους θεατρανθρώπους, να "κολλήσει το μικρόβιο" του θεάματος, ευτυχώς όχι... ανεπανόρθωτα. Έτσι, στα τρία μόλις χρόνια που ασχολήθηκε με αυτό το χώρο, έγραψε τα σενάρια για δέκα και πλέον τηλεταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησαν πολλοί δημοφιλείς ηθοποιοί (Ντίνος Ηλιόπουλος, Γιάννης Γκιωνάκης, Κώστας Βουτσάς, Κώστας Ρηγόπουλος, Σπύρος Καλογήρου, Νίκος Ρίζος κ.ά.) με σκηνοθεσία Σακελλάριου, Κώστα Καραγιάννη κ.ά. Στο θέατρο ανέβηκαν τρεις επιθεωρήσεις και δύο πρόζες δικές του, σε μεγάλες κεντρικές αθηναϊκές σκηνές και σε περιοδεία ανά την Ελλάδα. Έγραψε και μια εβδομαδιαία τηλεοπτική επιθεώρηση για την πάλαι ποτέ ασπρόμαυρη ΕΡΤ1. Έχει τιμηθεί με τιμητικό δίπλωμα και μετάλλιο του Πανεπιστημίου Πατρών, με διάκριση του Πανεπ. HIUj, και άλλα (Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Δήμος Αθηναίων, Ρόταρυ, Οργανισμός Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Πατρών κ.ά.). Σε ηλικία 33 ετών ο Δήμος Λεβιθόπουλος, διέκοψε κάθε δημοσιογραφική περιπλάνηση και συγγραφική περιπέτεια αναζητώντας την έμπνευση σε μια πιο απλή καθημερινότητα.

Ο Δήμος Λεβιθόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1959. Άρχισε να δημοσιογραφεί κρυφά από μαθητής στο γυμνάσιο, σε περιοδικά ποικίλης ύλης της Αθήνας και σε τοπικές εφημερίδες της Πάτρας. Παράλληλα με τις δημοσιογραφικές του σπουδές εργαζόταν ως επαγγελματίας συντάκτης στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο καθώς και στη Ραδιοφωνία. Σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας, από ρεπόρτερ έως διευθυντικό στέλεχος εργάσθηκε επί μια δεκαπενταετία σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά πριν τον κερδίσει οριστικά ο κόσμος του βιβλίου. Ορόσημο για την παρουσία του στα Γράμματα απετέλεσαν ο μεγάλος δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς καθώς και ο κορυφαίος του πνεύματος Παναγιώτης Κανελλόπουλος (πρωθυπουργός και ακαδημαϊκός) που πρώτοι τον αξιολόγησαν και τον ξεχώρισαν. Έτσι το 1979, σε ηλικία 19 ετών, εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, "Βροχοπτώσεις", με πρόλογο του Δημήτρη Ψαθά -που τον ίδιο χρόνο φεύγει απ' τη ζωή- και γελοιογραφίες του Κυρ. Ενώ ένα χρόνο πριν, ο σύγχρονος πατέρας του χρονογραφήματος Δ. Ψαθάς, είχε αφιερώσει μέρος του πρωτοσέλιδου χρονογραφήματός του με εγκωμιαστικά σχόλια για τον Δ. Λ. Το 1980, ο Δ.Λ. τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης Ιπεκτσί. "Bήμα", "Καθημερινή", "Νέα", "Eλευθερoτυπία": "για τη συλλεκτική εργασία του "απ' το αρχείο ενός ρεπόρτερ" καθώς και για τη συνολική προσφορά του στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής προσέγγισης". Από το 1981 έως το 1991, μεγάλος ο σταθμός στην καριέρα του, είναι η συνεργασία του με τον κορυφαίο συγγραφέα, Αλέκο Σακελλάριο, με τον οποίο αποτελούν ένα παραγωγικότατο συγγραφικό δίδυμο και γράφουν από κοινού εύθυμα και σατιρικά διηγήματα για δέκα και πλέον βιβλία. Και όχι μόνον. "Ευθυμογραφικό". "Κωμικοτραγικά", "Ευθυμοσατιρικά", "Γελοιογραφικά", "Ιλαροτραγικά", "Χιουμοριστικό" είναι μερικά από τα βιβλία τους, πρώτοι καρποί της συνεργασίας τους. Επίσης έγραψαν και ανέβασαν μαζί μια ιδιότυπη σατιρική επιθεώρηση στην προσπάθειά τους να αναστήσουν θεατρικά την περίφημη "Μάντρα του Αττίκ" (1989). Ο Δήμος Λεβιθόπουλος, εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, πάντα στο πλευρό του Σακελλάριου, στο Εθνικό θέατρο αλλά και στα γυρίσματα τηλεταινιών. Το 1984 εκδίδει το βιβλίο "Σάτιρα και όχι μόνο" (με πρόλογο του τ. προέδρου της Δημοκρατίας και ακαδημαϊκού Μιχαήλ Στασινόπουλου, εικονογράφηση (20 σχέδια) του μεγάλου ζωγράφου, ακαδημαϊκού Νικόλα Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Και με τη συμμετοχή δέκα μελών της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1985, εκδίδει τρεις θεατρικές μελέτες μεταξύ των οποίων και τη βιογραφία της "μάνας" του χορού στην Ελλάδα, της μεγάλης χορεύτριας και χορογράφου Έλλης Ζουρούδη. Το 1986, μαζί με τον αξέχαστο συγγραφέα και στιχουργό του "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά" και άλλων μεγάλων επιτυχιών, τον Μίμη Τραϊφόρο, σύντροφο στη ζωή και στο θέατρο, της θρυλικής τραγουδίστριας της νίκης, Σοφίας Βέμπο, έγραψαν δύο βιβλία "Εδώ γελάνε" (με σχέδια του Κώστα Μητρόπουλου), "Κάποτε στο θέατρο", ενώ ο Δ. Α. επιμελήθηκε και προλόγισε τα αυτοβιογραφικά βιβλία "Βέμπο - Τραϊφόρος μια ζωή" και "60 χρόνια ποίηση και τραγούδι" του αλησμόνητου βάρδου. Από το 1992, ο Δ.Α ανέλαβε την διεύθυνση και τη λογία φροντίδα του Ετήσιου Λευκώματος Πολιτισμού "Ελλάδα και Πολιτισμός", στους πέντε τόμους του οποίου συμμετείχαν εκατό και πλέον ακαδημαϊκοί, πρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίων, καθώς και οι πλέον επιφανείς λόγιοι της εποχής μας. Επίσης, πολύχρονη και επιτυχής ήταν η παρουσία του στην Ραδιοφωνία της ΕΡΤ, ενώ στο "Κανάλι 1" του Πειραιά (1988) έγραφε και συμπαρουσίαζε με την μεγάλη κυρία του μουσικού μας θεάτρου Άννα Καλουτά, μια σατιρική ραδιο-επιθεώρηση. Παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες αγάπες του υπήρξαν πάντοτε η λογοτεχνία και η ιστοριογραφία, ήταν πολύ φυσικό πλάι στους μεγαλύτερους θεατρανθρώπους, να "κολλήσει το μικρόβιο" του θεάματος, ευτυχώς όχι... ανεπανόρθωτα. Έτσι, στα τρία μόλις χρόνια που ασχολήθηκε με αυτό το χώρο, έγραψε τα σενάρια για δέκα και πλέον τηλεταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησαν πολλοί δημοφιλείς ηθοποιοί (Ντίνος Ηλιόπουλος, Γιάννης Γκιωνάκης, Κώστας Βουτσάς, Κώστας Ρηγόπουλος, Σπύρος Καλογήρου, Νίκος Ρίζος κ.ά.) με σκηνοθεσία Σακελλάριου, Κώστα Καραγιάννη κ.ά. Στο θέατρο ανέβηκαν τρεις επιθεωρήσεις και δύο πρόζες δικές του, σε μεγάλες κεντρικές αθηναϊκές σκηνές και σε περιοδεία ανά την Ελλάδα. Έγραψε και μια εβδομαδιαία τηλεοπτική επιθεώρηση για την πάλαι ποτέ ασπρόμαυρη ΕΡΤ1. Έχει τιμηθεί με τιμητικό δίπλωμα και μετάλλιο του Πανεπιστημίου Πατρών, με διάκριση του Πανεπ. HIUj, και άλλα (Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Δήμος Αθηναίων, Ρόταρυ, Οργανισμός Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Πατρών κ.ά.). Σε ηλικία 33 ετών ο Δήμος Λεβιθόπουλος, διέκοψε κάθε δημοσιογραφική περιπλάνηση και συγγραφική περιπέτεια αναζητώντας την έμπνευση σε μια πιο απλή καθημερινότητα.