O Χάινριχ Ράκερ γεννήθηκε το 1910 στην Πολωνία από Eβραίους γονείς. Με την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένειά του διέφυγε στη Βιέννη, όπου ο Ράκερ σπούδασε ψυχολογία και μουσικολογία στη Σχολή Φιλοσοφίας και Γραμμάτων. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την ψυχανάλυση τον οδήγησε στη συνέχεια στην Ιατρική Σχολή και στην εκπαιδευτική ανάλυση. Η εισβολή των ναζί στη χώρα το 1939 τον ανάγκασε σε μια νέα φυγή. Μετανάστευσε στο Μπουένος 'Αιρες, όπου συνέχισε την εκπαίδευσή του, και το 1947 έγινε πρόεδρος μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας της Αργεντινής. Το 1950 έγινε πλήρες μέλος και ένα μόλις χρόνο μετά έγινε εκπαιδευτής αναλυτής. Έτσι μπόρεσε να πραγματοποιήσει το παλιό του όνειρο και να αφιερωθεί στην έρευνα και τη διδασκαλία της ψυχανάλυσης. Έγραφε επ' αυτού: "Το να μπορείς να αίρεις τα βάσανα των ανθρώπινων όντων και το να συμβάλλεις λίγο στη γνώση τού πώς γίνεται αυτό ήταν ό,τι επιθυμούσα ιδιαίτερα από πολύ παλιά". Oι βασικότερες συμβολές του αφορούν την ψυχαναλυτική τεχνική και ιδιαίτερα το φαινόμενο της αντιμεταβίβασης. Το γεγονός ότι αυτές οι μελέτες συμπεριλαμβάνονται στα εκπαιδευτικά προγράμματα όλων των ψυχαναλυτικών ινστιτούτων σήμερα επιβεβαιώνει τη σημασία τους. O πρόωρος θάνατός του, το 1961, υπήρξε μεγάλη απώλεια για τη διεθνή ψυχαναλυτική κοινότητα.