Τον Φεβρουάριο του 1945 ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη όδευε προς το τέλος του. Στον Ειρηνικό όμως οι σκληροτράχηλοι Ιάπωνες προέβαλαν ακόμη ισχυρή αντίσταση και οι Αμερικανοί ήταν υποχρεωμένοι να καταλαμβάνουν ένα - ένα τα νησιά, που θα τους έφερναν πιο κοντά στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ένα από αυτά ήταν ή Ίβο Τζίμα, όχι καλά-καλά νησί αλλά μάλλον ένας ηφαιστειογενής βράχος στον αχανή Ειρηνικό. Η μάχη για την κατάληψη του διήρκεσε περίπου ένα μήνα και ήταν η πλέον αιματηρή στην διάρκεια του πολέμου στον Ειρηνικό.
Δεν έμεινε όμως στην ιστορία μόνο γι' αυτό τον λόγο. Η κατάληψη του υψώματος Σουριμπάσι αποθανατίστηκε από τον φωτογράφο Τζο Ρόζενταλ και η φωτογραφία αυτή έμελλε να είναι η πλέον δημοσιευμένη φωτογραφία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτός απ' αυτό η φωτογραφία έγινε και σύμβολο για όλο το αμερικανικό έθνος. Πέντε πεζοναύτες και ένας νοσοκόμος του Ναυτικού να υψώνουν την αμερικανική σημαία. Ένα σύμβολο νίκης. Και οι έξι έξαφνα έγιναν ήρωες για όλους τους Αμερικανούς. Κάθε ένας από αυτούς τους νεαρούς άνδρες είχε και μία ιδιαίτερη ιστορία. Κάποιοι έμειναν για πάντα στην Ίβο Τζίμα. Αυτοί που γύρισαν είδαν να στρέφονται επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, έγιναν οι πλέον διάσημοι Αμερικανοί της εποχής τους. Δεν δέχθηκαν όμως όλοι με τον ίδιο τρόπο αυτή την διασημότητα. Ίσως και να προτιμούσαν να είχαν μείνει με τους συμπολεμιστές τους στο πεδίο της μάχης.
Ο γιος ενός από αυτούς, ο Τζαίημς Μπράντλεϋ, πολλά χρόνια αργότερα, ανακάλυψε την συμμετοχή του πατέρα του στην ιστορική σκηνή, όταν μάλιστα ο τελευταίος είχε πεθάνει. Έγραψε ένα βιβλίο με την συνεργασία του Ρον Πάουερς. Ένα βιβλίο, που εξιστορεί πώς έξι νεαροί, έξι παιδιά, χωρίς να το καταλάβουν, έγιναν σύμβολα για ένα ολόκληρο έθνος. Το βιβλίο περιγράφει με άμεσο και γλαφυρό τρόπο την ζωή των έξι από τα παιδικά τους χρόνια, πριν την Ίβο Τζίμα και μετά από αυτή. Για όσους βέβαια επέζησαν. Περιγράφει πώς απλά χωριατόπουλα έγιναν σκληροί πολεμιστές και πώς οι πολεμιστές αυτοί άντεξαν ή λύγισαν από την πίεση της μάχης, της διασημότητας αλλά και της καθημερινής ζωής. Περιγράφει πώς ακόμα και η πιο σκληρή και απάνθρωπη μάχη, μπορεί καμμιά φορά να φαντάζει πιο εύκολη, μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας.