Μπάυρον, Τζώρτζ Γκόρντον (1788 - 1824). Ο μεγαλύτερος και ενδοξότερος από τους φιλέλληνες την εποχή του αγώνα της Ελληνικής Επανάστασης, λόρδος Τζωρτζ Μπάυρον (Βύρων, κατά τον εξελληνισμένο τύπο του ονόματός του), γεννήθηκε στο Λονδίνο και πέθανε στο Μεσολόγγι, σε ηλικία 36 μόνο ετών. Είχε αριστοκρατική καταγωγή και ο πατέρα του υπήρξε γιος ναυάρχου. Στη νεαρή του ηλικία άφησε εποχή με την εν γένει άτακτη ζωή, που ζούσε, και τα αρκετά μεγάλα και πολλά ερωτικά του σκάνδαλα. Ορφάνεψε νωρίς από πατέρα, αλλά το έτος 1798 κληρονόμησε τον παππού του, ο οποίος είχε μια σημαντική περιουσία, μαζί δε με αυτή πήρε και τον τίτλο ευγενείας του (του λόρδου). Ήταν λίγο κουτσός από το δεξί του πόδι και σ' αυτό ορισμένοι βιογράφοι του αποδίδουν τα πλέγματά εκείνα, που τον διέπλασαν ως χαρακτήρα ατίθασο, ανυπότακτο και αυθάδη. Όταν, τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, κυκλοφόρησε την πρώτη συλλογή ποιημάτων του, με τον τίτλου "Φευγαλέοι στίχοι", πολλοί λίγοι μόνο τον πρόσεξαν. Κατόπιν όμως έβγαλε τα επίσης ποιητικά του έργα "Ποιήματα ποικίλων περιστάσεων" και "Ώρες τεμπελιάς", που έκαναν μια ιδιαίτερα σημαντική αίσθηση. Επειδή δε μερικοί Σκοτσέζοι άσκησαν εναντίον του δεύτερου από τα παραπάνω έργα του μια έντονη κριτική, ο ποιητής αντέδρασε με όμοια οξύτητα, γράφοντας τη σατιρική του πραγματεία "Άγγλοι ραψωδοί και Σκοτσέζοι κριτικοί", η οποία γνώρισε τεράστια εκδοτική επιτυχία (σημείωσε 5 εκδόσεις, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα). Ύστερα απ' όλα αυτά ο Μπάυρον, αφού δανείστηκε πριν ένα σοβαρό ποσό -γιατί τα δικά του κληρονομημένα χρήματα είχαν σχεδόν εξαντληθεί- άρχισε να ταξιδεύει, πηγαίνοντας κατά σειρά: Στη Λισσαβόνα, το Γιβραλτάρ, τη Μάλτα, την Πρέβεζα, τα Γιάννενα, το Τεπελένι (όπου συναντήθηκε με τον Αλή Πασά), την Πάτρα, το Μεσολόγγι, τους Δελφούς, τη Λιβαδειά, τη Θήβα και την Αθήνα (όπου έφθασε τα Χριστούγεννα του 1809 και φιλοξενήθηκε στο σπίτι της Θεοδώρας Μακρή, για την μικρότερη από τις 3 κόρες της οποίας, την Τερέζα, έγραψε ένα από τα λυρικότερα και ωραιότερα ποιήματά του, με τον τίτλο "Κόρη των Αθηνών"). Εξάλλου κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο Σούνιο, εμπνεύσθηκε το άλλο εξίσου περίφημο ποίημα του "Τα νησιά της Ελλάδας" , που το περιέλαβε μετά στο "Δον Ζουάν". Στο ίδιο δε χρονικό διάστημα της διαμονής του στην Αθήνα -που κράτησε συνολικά 10 βδομάδες- έγραψε και ορισμένους από τους πιο ωραίους στίχους ενός άλλου του αριστουργήματος, του "Τσάϊλντ Χάρολντ". Από εδώ πήγε στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, γυρίζοντας έπειτα από δύο μήνες πάλι στην Αθήνα, όπου αυτή τη φορά, εγκαταστάθηκε στο τότε μοναστήρι των Φραγκισκανών (κοντά στο μνημείο του Λυσικράτη) και έμεινε επί 10 ολόκληρους μήνες, κάνοντας ενδιάμεσα εκδρομές στην Πελοπόννησο και σε διάφορα άλλα μέρη. Κατόπιν έφυγε για την Αγγλία (1811) και φθάνοντας εκεί βρήκε τη μητέρα του στα τελευταία της (μετά από λίγο πέθανε). Τότε ακριβώς έδωσε στη δημοσιότητα τον υπέροχό του "Τσάιλντ Χάρολντ", τον οποίο ακολούθησαν τα ποιήματά του "Γκιαούρ", "Κουρσάρος" και "Νύμφη της Αβύδου". Την ίδια εποχή παντρεύτηκε την Άννα Μίλμπανκ, από την οποία απόκτησε μια κόρη, αλλά, σ' ένα χρόνο, χώρισε μαζί της. Και επειδή το γεγονός αυτό δημιούργησε αρκετά δυσμενή σχόλια στους λεγόμενους "κοσμικούς κύκλους" της Αγγλικής πρωτεύουσας, ο ποιητής έφυγε από αυτή και πήγε, αρχικά μεν στη Γενεύη, ύστερα δε στη Βενετία, όπου έφθασε κατά το έτος 1816 και όπου μόνιμα πλέον εγκαταστάθηκε. Στο μεταξύ ο Μπάυρον βρισκόταν στο μεσουράνημα της ποιητικής ακμής και δόξας του. Τα βιβλία του είχαν σημειώσει εξαιρετική εκδοτική επιτυχία και ο ίδιος ήταν στην πρωτοπορία της πνευματικής επικαιρότητας. Άλλα έργα του είναι ο "Μάνφρεντ", "Η προφητεία του Δάντη", το "Όνειρο", η τραγωδία του "Μαρίνος Φαλλιέρ", το ιστορικό δράμα του "Σαρδανάπαλος", ο "Κάιν", ο "Δον Ζουάν" (του οποίου ήρτωας κατά βάθος, είναι ο ίδιος ο ποιητής), το "Όραμα της κρίσης" κ.α. Μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο Μπάυρον ήρθε σε επαφή με ορισμένους από τους παράγοντες της και σιγά-σιγά γεννήθηκε μες στο μυαλό του η ιδέα να έρθει εδώ και να βοηθήσει για τη λευτεριά της πολυαγαπημένης του Ελλάδας. Παράλληλα γράφτηκε ως μέλος της Επιτροπής των Φιλελλήνων του Λονδίνου. Μετά από πολλές σκέψεις, αποφάσισε κάποτε την κάθοδό του στην Ελλάδα με το μπρίκι δε "Ηρακλής", που νοίκιασε, και αφού το φόρτωσε πριν με όπλα, πυρομαχικά και ποικίλα άλλα εφόδια, ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1823 από τη Γένοβα της Ιταλίας. Έπειτα από 18 ημέρες ταξιδιού βγήκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς και από εκεί, σε λίγους μήνες, αναχώρησε βάζοντας πλώρη για το Μεσολόγγι, όπου και έφθασε στις 5 Γενάρη του 1824. Παρότι οι γιατροί, που έφερε μαζί του, τον συμβούλευσαν να φύγει από εκεί, λόγω της κακής επίδρασης την οποία το υγρό Μεσολογγίτικο κλίμα είχε στην υγεία του, αυτός σε απάντηση, τους είπε: "Όσο στέκομαι ορθός στα πόδια μου, έχω χρέος να μείνω και να αγωνιστώ πιστά. Αυτή η υπόθεση αξίζει εκατομμύρια ανθρώπους σαν κι εμένα". Το αποτέλεσμα όμως υπήρξε να νικηθεί τελικά από την κλονισμένη υγεία του, τις στερήσεις και τις κακουχίες της διαμονής του. Πέθανε στις 19 Απριλίου 1824, στις 6 το απόγευμα. Ο Διονύσιος Σολωμός, μαθαίνοντας το θλιβερό μαντάτο του θανάτου του, έγραψε την ονομαστή του "Ωδήν εις τον θάνατον του Λόρντ Μπάυρον".

Γεννήθηκε στην Αθήνατο 1956. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μεταφράσει μυθιστορήματα και διηγήματα των Τζ. Κόνραντ, Πωλ Μπόουλς, Τζέιν Μπόουλς, Β.Σ. Νάιπουλ (Βραβείο Νόμπελ 2001). Για το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση έργα των: Ουίλιαμ Σαίξπηρ "Η κωμωδία των παρεξηγήσεων", "Οι εύθυμες κυράδες του Γουίντζορ", "Δωδέκατη Νύχτα", "Οι δυο ευγενείς από τη Βερόνα", "Ο έμπορος της Βενετίας", "Η Τρικυμία", "Μακμπέθ", "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας", ". Μάρλοου "Η τραγική ιστορία του Δόκτορος Φάουστους", Τζ. Γουέμπστερ "Η δούκισσα του Μάλφι", "Ο λευκός Διάβολος", Τ. Ότγουεϊ "Η Βενετία σώθηκε", Τ. Γ. Μπάυρον "Κάιν", Χ. Πίντερ "Τοπίο", "Σιωπή", "Νύχτα", "Νεκρή Ζώνη", "Ο βουβός σερβιτόρος", Ε. Μποντ "Λυτρωμένοι", Ε. Άλμπυ "Θαλασσινό Τοπίο", Τ. Στόπαρντ "Αρκαδία", "Καλλιτέχνης κατερχόμενος κλίμακα", Ν. Κάουαρντ "Ιδιωτικές ζωές", Σ. Μπέρκοφ "Τα Χριστούγεννα του Χάρυ", "Decadence", "Μασάζ", "Κβετς", "Η μυστική ερωτική ζωή της Οφηλίας", Μ. Φρέιν "Κοπεγχάγη", Α. Έικμπορν "Όλα όσα κάνουμε από έρωτα", Α.Ρ.Γκέρνυ "Η Λέσχη", Ντ. Στόρεϊ "Η επέτειος", "Ημέρες νιότης", Μπεθ Χένλυ "Εγκλήματα καρδιάς", Μ.Κριμπ "Στην εξοχή", "Λιγότερες έκτακτες καταστάσεις", "Σκληρά και Τρυφερά", Τίμπερλεϊκ Γουερτενμπέικερ "Για της πατρίδας το καλό", Κ. Ντουράγκ "Οι αθεράπευτοι", Ν. Σίλβερ "Χοντροί άνδρες με φούστες", Ν. Λαμπιούτ "Κοσμικό γεγονός", "Το σχήμα των πραγμάτων", Φ. Γκούλντινγκ "Ξένοι τόποι", Τζοάννα Λώρενς "Τα πουλιά", Ρόουνα Μανρό "Ατσάλι", Μάργκαρετ Έντσον "Πνεύμα", Σ. Μπέκετ "Πρώτος έρωτας", Φ. ΜακΓκίνες "Ντάμα Κούπα", Κάρυλ Τσέρτσιλ "Πολύ μακριά", "Ένας αριθμός", Σήλα Στήβενσον "Πέντε Σιωπές", Μ. ΜακΝτόνα "Ο Πουπουλένιος", Ν. Χιούζ "Ρίγος", Ε.Γουώλς "Μικροπράγματα", Α.Γουέσκερ "Γράμμα στην κόρη μου", Μάικ Μπάρτλετ "Όροι συμβολαίου", Μάρκ Ρέιβενχιλ "Πισίνα-όχι νερό". Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νότου, τον Θ.Ο. Κύπρου, τον Θ.Ο. Λεμεσού, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, Ρούμελης και Βέροιας, την Πειραματική Σκηνή Τέχνης Θεσσαλονίκης, το Απλό Θέατρο, το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, και με πολλά άλλα θεατρικά σχήματα και ομάδες. Από το 2002 διδάσκει θεατρική μετάφραση στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ) . Είναι αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΙΤΙ-UNESCO).