Η γαλλόφωνη και η αγγλόφωνη γλωσσολογική έκφραση της εκφώνησης ακολούθησαν δύο ξεχωριστά μονοπάτια. Με το σύγγραμμα αυτό επεδίωξα να παρουσιάσω τη γαλλόφωνη προσέγγιση της εκφώνησης, με την πεποίθηση ότι αποτελεί ένα εργαλείο που μπορεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις σε ζητήματα ενδογλωσσικής και διαγλωσσικής ανάλυσης, αλλά και να τεθεί, ενδεχομένως, σε συζήτηση συνδυαστικά -και όχι διαζευκτικά- με την αγγλόφωνη προσέγγιση.

Η ανάλυση των γλωσσικών διεργασιών στις οποίες εστιάζεται το παρόν σύγγραμμα έχει ως αφετηρία το γεγονός ότι τα γλωσσικά φαινόμενα εξετάζονται μόνο όταν έχουμε ενεργοποίηση του λόγου. Η χρήση της γλώσσας παράγει ένα κείμενο προφορικό ή γραπτό, το οποίο αναπαριστά καταστάσεις ή γεγονότα. Λειτουργεί, δηλαδή, ως μηχανισμός αναπαράστασης, αναφοράς και ρύθμισης. Ο μηχανισμός αυτός αποτυπώνεται στις μεταφράσεις, όπου αναδεικνύεται η συλλογική οργάνωση του λόγου, για το εκάστοτε ζεύγος γλωσσών, και εμφανίζονται συγχρόνως οι συνειδητές αποφάσεις και επιλογές του μεταφραστή.