Ο Carl Hammacher πήρε το πτυχίο του ως Φυσικός Μηχανικός από το Πανεπιστήμιο του Waterloo, Canada, το μεταπτυχιακό του ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός από το Queen's Universtiy, Kingston, Canada και το διδακτορικό του ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός από το Syracuse University, New York. Από το 1968 έως το 1990 βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο του Toronto, ως Καθηγητής στα Τμήματα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και της Επιστήμης Υπολογιστών. Διετέλεσε διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Υπολογιστικών Συστημάτων (1984-1988) και πρόεδρος της Σχολής Επιστημών Μηχανικών (1988-1990). Από τον Ιανουάριο του 1991 είναι Καθηγητής Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Queen's. Διετέλεσε πρύτανης της Σχολής Εφαρμοσμένων Επιστημών (1991-1996). Από το 1978 έως το 1979 ήταν επισκέπτης επιστήμονας στα Εργαστήρια Ερευνών της ΙΒΜ στο San Jose, California. Το 1986 ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Εργαστήριο κυκλωμάτων και Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο της Grenoble. Το 1996 και το 1997 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του University of California at Riverside και στο Εργαστήριο LIP6 του Πανεπιστημίου Paris VI.

Ο Zvonko Vranesic έλαβε τα πτυχία B.A.Sc., M.A.Sc., καθώς και το διδακτορικό του ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός από το Πανεπιστήμιο του Toronto. Από το 1963 έως το 1965 εργάστηκε ως σχεδιαστής μηχανικός στην εταιρεία Northern Electric Co., Ltd.. του Ontario. Το 1968 άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Toronto, όπου και είναι τώρα Καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών και στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών. Κατά τη διάρκεια των ετών 1978 και 1979, ήταν επισκέπτης (senior visitor) στο Πανεπιστήμιο Cambridge, England και κατά τη διάρκεια των ετών 1984 και 1985 ήταν στο Πανεπιστήμιο Paris VI. Στα 2000 και 2001 ήταν κύριος μηχανικός λογισμικού στην εταιρεία Altera Corporation στο Toronto. Από το 1995 έως το 2000, διετέλεσε πρόεδρος της Σχολής Επιστήμης Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο του Toronto. Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν την αρχιτεκτονική υπολογιστών, την τεχνολογία επί τόπου προγραμματιζόμενων ολοκληρωμένων κυκλωμάτων VLSI (field-programmable VLSI), καθώς και τα πολύτιμα λογικά συστήματα (multiple-valued logic systems). Είναι συν-συγγραφέας τριών βιβλίων. Το 1990, έλαβε την Υποτροφία Wighton, για "καινοτόμες και εξέχουσες συνεισφορές στη διεξαγωγή προπτυχιακών εργαστηριακών μαθημάτων".

Ο Safwat Zaky έλαβε το πτυχίο του ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός καθώς και αυτό των Μαθηματικών, αμφότερα από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Toronto, από όπου και έλαβε το μεταπτυχιακό καθώς και το διδακτορικό του, ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Από το 1969 έως το 1972 εργάστηκε στην εταιρεία Bell Northern Research, Bramalea, Ontario, όπου και ασχολήθηκε με εφαρμογές ηλεκτρο-οπτικών μαγνητικών υλικών σε μέσα μαζικής αποθήκευσης, καθώς και με δίκτυα μεταγωγής τηλεφωνίας. Το 1973 άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Toronto, όπου και είναι τώρα Καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, καθώς και στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών. Την τρέχουσα περίοδο είναι πρόεδρος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών. Από το 1980 έως το 1981 ήταν επισκέπτης (senior visitor) στο Εργαστήριο Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Cambridge, England. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα βρίσκονται στην περιοχή της αρχιτεκτονικής υπολογιστών, της αξιοπιστίας ψηφιακών συστημάτων και της ηλεκτρομαγνητικής συμβατότητας. Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου "Microcomputer Structures" και είναι αποδέκτης του ΙΕΕΕ Third Millennium Medal.

Ο Μάνος Ρουμελιώτης είναι καθηγητής του Τμήματος Διοίκησης Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Διδάσκει μαθήματα όπως Λειτουργικά Συστήματα, Μικροεπεξεργαστές και Μικροϋπολογιστές, και Τεχνικές Προσομοίωσης. Στο παρελθόν διετέλεσε Επίκ. Καθηγητής του Τμ. Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του ιδίου Πανεπιστημίου και Επίκ. Καθηγητής του Τμ. Ηλεκτρ. Μηχανικών και Μηχ. Υπολογιστών του West Virginia University των ΗΠΑ. Έχει συγγράψει 3 βιβλία σε θέματα μοντελοποίησης και προσομοίωσης, πάνω από 80 επιστημονικά άρθρα σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια με κριτές και ήταν επιστημονικά υπεύθυνος σε πολλά ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.