Τη δεκαετία του '60, σε μια εποχή που ο κόσμος όλος ήταν "μια ιστορία αστραπιαίας εξέλιξης", οι κοινωνίες υψηλής τεχνολογίας παρουσίαζαν υπερφυσικούς ρυθμούς ολλαγής και προχωρούσαν στην αναγκαιότητα του μέλλοντος με αισιοδοξία και προσδοκίες τεχνολογικές και κοινωνικές, και ενώ η Ελλάδα δεν είχε κατορθώσει να ξεφύγει από την καχεξία της μετεμφυλιακής περιόδου, μια μικρή ομάδα νέων επιστημόνων στην Πάτρα θέλησαν να είναι παρόντες γιατί είχαν το ρεαλισμό να ζητάνε το αδύνατο.
Η αναφορά στο ιδεολονικό και πολιτιστικό εγχείρημα της "Εταιρίας Νέων Επιστημόνων Πατρών" δε γίνεται μόνο για το παρελθόν. Αλλά και για το μέλλον. Γιατί σε κάθε κοινωνία υπάρχουν νέοι επιστήμονες και διανοούμενοι που τους απασχολούν οι αξίες. Ουσιαστικοί, αληθινοί, δυναμικοί, αυθεντικοί με ισχυρές ιδέες, με όραμα, με θέληση, με διανοητική τόλμη και ανατρεπτική λογική, αφοσιώνονται στην εξασθένηση της θέσης της εξουσίας με στόχο ν' αλλάξουν "τα κακώς κείμενα" και να επιδιώξουν, σαν πραγματικοί επαναστάτες, την αλλαγή την επιθυμητή και την υλοποιήσιμη χωρίς να απαρνιούνται την ιδέα της ουτοπίας. Γιατί οι ρεαλιστές γνωρίζουν ότι το δυνατό συχνά προκύπτει από μια δυναμική που δημιουργεί η επιδίωξη του αδύνατου. Αυτοί οι νέοι κάθε φορά αποτελούν το καύσιμο της αλλαγής, της προόδου, της εξέλιξης της κοινωνίας.