Ο Κοσμάς Ψυχοπαίδης (1944-2004) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, απ' όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Φρανκφούρτης και του Gottingen του οποίου υπήρξε υφηγητής (Habilitation) και μόνιμος καθηγητής. Διετέλεσε καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1981-1987) και, εν συνεχεία, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1988-2004). Συμμετείχε στη σύνταξη του περιοδικού "Αξιολογικά". "Έφυγε" από καρδιακή προσβολή στην Αθήνα, στις 13 Δεκεμβρίου 2004, κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου.

Ο Γιώργος Σαγκριώτης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου. Διδάσκει φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Πάντειο και στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μεταξύ άλλων έχει μεταφράσει έργα των Hegel, Freud και W. Benjamin.

Η Μαρία Οικονόμου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Μουσειολογίας και Νέων Τεχνολογιών στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και της Γλασκώβης και εργάστηκε στο Μουσείο Πιτ Ρίβερς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Ο Κωνσταντίνος Ράντης (γεν. 1963) είναι Dr. Phill. του Πανεπιστημίου Albert-Ludwig-Universitat Freiburg im Br. Σπούδασε φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ψυχολογία και παιδαγωγική στην Αθήνα και στο Freiburg im Br. Δίδαξε φιλοσοφία στην Padagogische Hochschute Freiburg im Br., κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και κριτική θεωρία στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

H Αγγελική Σπυροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Είναι λέκτορας ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Μετέφρασε στα ελληνικά το βιβλίο της Gillian Dyer, "Η διαφήμιση ως επικοινωνία" (εκδ. Πατάκη, 1993). Επίσης, επιμελήθηκε την έκδοση των βιβλίων "Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία" (Αλεξάνδρεια, 2002) και "Βάλτερ Μπένγιαμιν" (Αλεξάνδρεια, 2007), και έλαβε μέρος στον συλλογικό τόμο "Θεωρία, λογοτεχνία, Αριστερά" (Το Πέρασμα, 2008).

Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002 (Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Μετέωροι χώροι της ετερότητας", εκδ. Αλεξάνδρεια, 2010, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Ο δικτυακός σύνδεσμος για τον ανοιχτό χώρο έρευνας και εκπαίδευσης "Κατοικία και πόλη", είναι: http://courses.arch.ntua.gr/housing.htm.

Ο Μικαέλ Λεβί γεννήθηκε στη Βραζιλία και ζει στη Γαλλία από το 1969. Είναι κοινωνιολόγος και επίτιμος Διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS). Δίδαξε για πολλά χρόνια στην EHESS (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales). Συμμετέχει στην Αριστερά ενεργά και συγκεκριμένα μέσα από το ΝΡΑ (Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα). Έχει εργαστεί πολύ στα Νέα Κινήματα και είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ λόγω και των ενεργών σχέσεών του με την Αριστερά της Λατινικής Αμερικής. Είναι ιδρυτικό μέλος του Οικοσοσιαλιστικού Διεθνούς Δικτύου (www.ecosocialistnetwork.org). Στη χώρα μας είναι γνωστός τόσο από τις ομιλίες του σε διάφορες εκδηλώσεις όσο και από άρθρα του και συνεντεύξεις.

Ο Αριστείδης Μπαλτάς γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα. Είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (πρ. Γενικού Τμήματος) του ΕΜΠ. Μετά τις βασικές σπουδές μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου στο ΕΜΠ (1962-67), έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο Παρισίων XI (1972). Το 1982 εκλέχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ, το 1984 επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα/Τομέα, το 1992 αναπληρωτής καθηγητής και το 2002 καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών. Στο πλαίσιο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ, ως απόρροια της λεγόμενης Γαλλικής Σχολής Επιστημολογίας (Μπασελάρ, Canguilhem, Κοϋρέ, Cavailles), καθώς και με την αγγλοσαξονική φιλοσοφία της επιστήμης, με βάση τη σκέψη των K. Popper, T.S. Kuhn, I. Lakatos, P. Feyerabend, L. Laudan, κ.ά. Ενδιαφέρθηκε, επίσης, για τη φιλοσοφία της επιστήμης στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλοσοφικής θεώρησης του κόσμου και της γνώσης, με βάση το έργο των Βιτγκενστάιν, Νίτσε, Σπινόζα, Ντεριντά, McDowell, Μπένγιαμιν, κ.ά.Το 2002 τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του "Αντικείμενα και όψεις εαυτού" (εκδ. Εστία). Τον Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας στη μνήμη των Βασίλη Ξανθόπουλου-Στέφανου Πνευματικού.

Ο Δημήτρης Καρύδας είναι ερευνητής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Ινστιτούτο Κριτικής Θεωρίας, Βερολίνο ).

H Αγγελική Σπυροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Είναι λέκτορας ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Μετέφρασε στα ελληνικά το βιβλίο της Gillian Dyer, "Η διαφήμιση ως επικοινωνία" (εκδ. Πατάκη, 1993). Επίσης, επιμελήθηκε την έκδοση των βιβλίων "Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία" (Αλεξάνδρεια, 2002) και "Βάλτερ Μπένγιαμιν" (Αλεξάνδρεια, 2007), και έλαβε μέρος στον συλλογικό τόμο "Θεωρία, λογοτεχνία, Αριστερά" (Το Πέρασμα, 2008).