Η Έφη Γιαννοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησε από το Τμήμα Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου. Από το 1993 ασχολείται επαγγελματικά με τη λογοτεχνική μετάφραση από τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Theophile Gautier, Lydie Salvaire, Montesquieu, Beaumarchais, Samuel Beckett, Pierre Bourdieu, Pascale Casanova, Jean Cournut, Javier Marias, Carlos Fuentes, Juan Rulfo, Roberto Bolano, Federico Garcia Lorca κ.ά. Ως μεταφράστρια και επιμελήτρια έχει συνεργαστεί με το Μέγαρο Μουσικής, την Μπιενάλε της Αθήνας, την Εθνική Πινακοθήκη, το Εθνικό Θέατρο και άλλους φορείς στην έκδοση καταλόγων τέχνης και προγραμμάτων. Για τη μετάφραση του βιβλίου Κονστάνσια και άλλες ιστορίες για παρθένους του Κάρλος Φουέντες τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ισπανόφωνης λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ. Έχει διδάξει λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ. Ως κριτικός ξένης λογοτεχνίας συνεργάζεται με την εφημερίδα Καθημερινή. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Unfollow.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Απόφοιτος της κοινωνιολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Eπιστημών του Στρασβούργου. Διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολεμολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Υπήρξε ερευνητής του Κέντρου Ερευνών για την παρέκκλιση και την εγκληματικότητα του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών επιστημών της Μπεζανσόν (1987-1988), ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και του Ελληνικού Κέντρου Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας της Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και του College de France, υπό τη διεύθυνση του Pierre Bourdieu, του Κέντρου Ερευνών στις Κοινωνικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου των Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και του Κέντρου Κοινωνιολογίας του Δικαίου και της Δικαιοσύνης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, στο πλαίσιο των οποίων συμμετείχε σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος του ευρωπαϊκού Δικτύου: "Ή αστική εγκληματικότητα και η θεσμική της διαχείριση", γενικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τα Θέματα Ισότητας, και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Ομίλου "Λόγοι Δράσης". Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκεντρώνονται στην κοινωνιολογία της παρέκκλισης, την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και της κουλτούρας και την κοινωνιολογία της γνώσης. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Actes de la Recherche en Sciences Sociales", "Regards Sociologiques" του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης του Βιβλίου ("Liber"). Διευθύνει τις σειρές "Λόγοι Δράσης" και "Μεταστροφές" των εκδόσεων Πατάκη, έχει μεταφράσει και έχει επιμεληθεί την έκδοση βιβλίων από τα γαλλικά.

Μετά από ερευνητική μαθητεία στο Εργαστήριο Κοινωνικής Ψυχολογίας της Σορβόννης (Laboratoire de Psychologie Sociale de la Sorbonne), ο Christian de Montlibert, συμμετείχε ενεργά στο πρόγραμμα ανάπτυξης της διαρκούς επιμόρφωσης στη Γαλλία στο Κέντρο Οικονομικής και Κοινωνικής Συνεργασίας της Νανσύ (CUCES) και αργότερα στο Εθνικό Ινστιτούτο για την Επιμόρφωση των Ενηλίκων (ΙΝFΑ), ως βοηθός διδάσκων, υπεύθυνος ερευνών κοινωνιολογίας σχετικά με την επιμόρφωση στις επιχειρήσεις. Σήμερα, είναι καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών του Στρασβούργου όπου ασχολείται με έρευνες κοινωνιολογίας της εργασίας. Έχει μελετήσει για το Συμβούλιο της Ευρώπης την εξέλιξη της απασχόλησης των νέων, καθώς και τα περιθώρια παρέμβασης των κοινωνικών λειτουργών στην οικογενειακή ζωή. Συμμετέχει σε εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου, διευθύνει το περιοδικό Regards Sociologiques καθώς και το Κέντρο Ερευνών και Μελετών στις Κοινωνικές Επιστήμες (CRESS), το οποίο αναλύει τις συγκρούσεις, τις αλλαγές και τις μεταλλάξεις του σύγχρονου κόσμου.

O Franz Schultheis γεννήθηκε το 1953 και είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο της Γενεύης. Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών της Ελβετίας, πρόεδρος του Ιδρύματος Pierre Bourdieu, με έδρα τη Γενεύη, και συντονιστής του Δικτύου Έρευνας "Για έναν ευρωπαϊκό χώρο έρευνας στο χώρο των κοινωνικών επιστημών" (6ο Πλαίσιο Στήριξης, Ε.Ε.). Τα βασικά θέματα της ερευνητικής του εργασίας είναι: διαπολιτισμική σύγκριση των κρατών πρόνοιας, φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός, συλλογικές παραστάσεις των κοινωνικών δομών και της καθημερινής ζωής των "κατώτερων τάξεων".

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Απόφοιτος της κοινωνιολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Eπιστημών του Στρασβούργου. Διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολεμολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Υπήρξε ερευνητής του Κέντρου Ερευνών για την παρέκκλιση και την εγκληματικότητα του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών επιστημών της Μπεζανσόν (1987-1988), ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και του Ελληνικού Κέντρου Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας της Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και του College de France, υπό τη διεύθυνση του Pierre Bourdieu, του Κέντρου Ερευνών στις Κοινωνικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου των Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και του Κέντρου Κοινωνιολογίας του Δικαίου και της Δικαιοσύνης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, στο πλαίσιο των οποίων συμμετείχε σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος του ευρωπαϊκού Δικτύου: "Ή αστική εγκληματικότητα και η θεσμική της διαχείριση", γενικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τα Θέματα Ισότητας, και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Ομίλου "Λόγοι Δράσης". Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκεντρώνονται στην κοινωνιολογία της παρέκκλισης, την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και της κουλτούρας και την κοινωνιολογία της γνώσης. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Actes de la Recherche en Sciences Sociales", "Regards Sociologiques" του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης του Βιβλίου ("Liber"). Διευθύνει τις σειρές "Λόγοι Δράσης" και "Μεταστροφές" των εκδόσεων Πατάκη, έχει μεταφράσει και έχει επιμεληθεί την έκδοση βιβλίων από τα γαλλικά.

Ο Συμεών Δεγερμεντζίδης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Έκανε MASTER στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ. (συγγραφή τριών εκτενών μελετών). Δρ. Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδακτικό έργο στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μιου Κρήτης στη βαθμίδα του Λέκτορα. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια και σεμινάρια, δημοσίευσε σειρά επιστημονικών άρθρων.Είναι μέλος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας και συνεργάτης του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου Θεσσαλονίκης Έχει ειδικές γνώσεις σε, Φιλοσοφία, Ιστορία Τέχνης, Ψυχολογία, Σημειωτική, μετάφραση, λογοτεχνία, θέατρο, μουσική.

O Yves Winkin είναι καθηγητής στην Ecole Normale Superieure Lettres et Sciences Humaines (Λιόν), όπου διδάσκει Ανθρωπολογία της επικοινωνίας και Ιστορία των αμερικανικών κοινωνικών επιστημών. Πρόσφατα δημοσίευσε, μαζί με τον R. Magli και τον E. Barchechath το βιβλίο "Comment l' informatique vient aux enfants. Pour une approche anthropologique des usages de l' ordinateur a l' ecole" (Editions des Archives Contemporaines, 2006).

Ο Jose Luis Moreno Pestana είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Κάδιθ (Ισπανία). Είναι συγγραφέας του βιβλίου "En devenant Foucault. Sociogenese d' un grand philosophe", Bellecombe-en-Bauges, Editions du Croquant, 2006. Ενδιαφέρεται κυρίως για την κοινωνιολογία της φιλοσοφίας, την επιστημολογία των κοινωνικών επιστημών και την κοινωνιολογία του σώματος. Eτοιμάζει ένα βιβλίο σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές.

O Philippe Fritsch, επίτιμος καθηγητής, υπήρξε διευθυντής του τμήματος Κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου Lyon 2 και διευθυντής του CRESAL, URA-CNRS - Πανεπιστήμιο Lyon 2 και πανεπιστήμιο του Saint-Etienne. Οι ερευνητικές εργασίες του εστιάζονται κυρίως στα ζητήματα της διαρκούς κατάρτισης.