Ο Ηλίας Σπυρόπουλος σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (το 1966), στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και την Ecole Pratique des Itautes Etudes του Παρισιού. Ανακηρύχτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης το 1973. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση επί είκοσι περίπου χρόνια, με μια πολύχρονη διακοπή, από το 1968 και μετά, οπότε απολύθηκε από το δικτατορικό καθεστώς. Με την ίδρυση του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμορφώσεως (1976), διορίστηκε Σύμβουλος, αργότερα, (1984), Πρόεδρος του Τμήματος Μέσης Εκπαιδεύσεως και, στη συνέχεια, Πρόεδρος του αντίστοιχου τμήματος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Με τις ιδιότητες του αυτές χειρίστηκε κυρίως τα θέματα της αναμόρφωσης των προγραμμάτων, των διδακτικών βιβλίων και της μεθόδου διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών και των κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας στη Μέση Εκπαίδευση, όπως και της επιμόρφωσης του διδακτικού προσωπικού της (ως συντονιστής σεμιναρίων σε πανελλήνια κλίμακα και Διευθυντής της Σχολής Επιμορφώσεως Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης - ΣΕΛΜΕ Αθηνών) και υπήρξε ο εισηγητής της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στα Γυμνάσια. Διετέλεσε πρόεδρος ή μέλος Συμβουλίων και Επιτροπών του Υπουργείου Παιδείας και εκπρόσωπός του για θέματα εκπαιδευτικού σχεδιασμού στην UNESCO, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση και την Κύπρο. Το συγγραφικό έργο του Ηλία Σπυρόπουλου, εκτός από τα διδακτικά εγχειρίδια, τη συμβολή του στον εφοδιασμό των φιλολόγων με "Βιβλία του καθηγητή", τα επιστημονικά και παιδαγωγικά του άρθρα, το Ευρετήριο του τόμου 1 - 20 του περιοδικού "Ελληνικά" (1979), αναφέρεται: α) Στη σύγχρονη σχολική πράξη, με βιβλία όπως: "Τα αρχαία ελληνικά στο Γυμνάσιο και το Λύκειο" (1980), που είχε τη συνέχειά του με μια κατάθεση της πολύχρονης εμπειρίας του ως Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, την τριλογία "Θητεία στον ανθρωπισμό" (1. "Το αρχαίο θέατρο στην παιδεία του σήμερα". - 2. "Λογοτεχνία και παιδεία". - 3. "Αρχαιοελληνικός λόγος και σύγχρονη παιδεία", 1991 - 1992. β) Στους αρχαίους κλασσικούς: τον Πλάτωνα, ("Πλάτωνος μύθοι", 1969, "Πλάτωνος Πρωταγόρας", 1975) τον Σοφοκλή ("Ερμηνεία του Οιδίποδα τυράννου", 1981) τον Ηρόδοτο ("Μακεδονία και Μακεδόνες στον Ηρόδοτο", 1993, "Τα ερωτικά και τα αιμοσταγή του Ηροδότου", 1998). Έργο ζωής του Ηλία Σπυρόπουλου αποτελεί η πεντάτομη έκδοση των 9 βιβλίων των "Ιστοριών" του Ηροδότου (εκτεταμένη Εισαγωγή - Αρχαίο Κείμενο - Μετάφραση - Σχόλια - Αναλυτικά Ευρετήρια, 1992 - 1998). Αλλά ο Ηλίας Σπυρόπουλος είναι κατεξοχήν αριστοφανιστής, όπως δείχνει η συγγραφική του δραστηριότητα: Η διδακτορική του διατριβή "L' accumulation verbale chez Aristophane", βραβείο της Εταιρείας Γάλλων Φιλολόγων 1974, "Αριστοφάνους Ιππείς", 1987, "Αριστοφάνης: Σάτιρα - θέατρο - ποίηση", 1988, "Αριστοφάνους Αχαρνείς", 1998, και άρθρα, σύμμικτα και βιβλιοκρισίες σε επιστημονικά περιοδικά και εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Μάλιστα, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβασε τη μετάφρασή του των Ιππέων στο Φεστιβάλ του 1989 και το Εθνικό Θέατρο τη μετάφραση των Αχαρνών στο Φεστιβάλ του 1995. Η μετάφραση αυτή βραβεύτηκε από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας (2002).

Ο Νικόλαος Θ. Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1974 και ζει στη Δράμα. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1993-1997) και Νομισματολογία (Master of Arts in Numismatic Studies) στο Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Durham της Μεγάλης Βρετανίας (1998-1999). Διδάκτωρ της Ιστορίας το 2005 από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Τοπίου του Τ.Ε.Ι. Καβάλας - Παράρτημα Δράμας. Έχει γράψει βιβλία, συμμετείχε σε ιστορικά συνέδρια και μελέτες του δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Η Κορνηλία Τρακοσοπούλου - Τζήμου γεννήθηκε στη Δράμα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Ρώμη (Universita degli Studi di Roma) και στο Λονδίνο (University of London - Bartlett School of Architecture & Planning). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην αναστήλωση μνημείων στη Ρώμη, όπου παρακολούθησε και τα σεμινάρια του Διεθνούς Κέντρου Σπουδών της Unesco για τη διατήρηση και την αναστήλωση της πολιτιστικής κληρονομιάς, και στη συντήρηση μνημείων, στο York, με υποτροφία του ΙΚΥ. Από το 1979 εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Από το 1996 είναι αναπληρώτρια προϊσταμένη της 4ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων που έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη.

Η Καίτη Τσακίρη - Καραμιχάλη γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1947. Υπηρέτησε επί τριάντα χρόνια με ευσυνειδησία την εκπαίδευση, ως νηπιαγωγός, στο νομό Δράμας. Παράλληλα ανέπτυξε σπουδαία και αξιόλογη κοινωνική δράση στα χωριά του νομού και στην Δράμα. Από το 1974 έως το 1976 μετεκπαιδεύτηκε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών από όπου αποφοίτησε με άριστα. Λατρεύει την παράδοση και ασχολείται με την λαογραφία. Αγαπάει τη λογοτεχνία και έργα της έχουν πάρει επαίνους και διακρίσεις.

Ο Γιώργος Κ. Βουλτσιάδης γεννήθηκε στην Προσοτσάνη το 1925. Στα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια φοίτησε στο γυμνάσιο Δράμας. Στη Θεσσαλονίκη κατέφυγε υπό συνθήκες δραματικές αμέσως μετά την είσοδο των Βουλγάρων στην ανατολική Μακεδονία. Φοίτησε τα υπόλοιπα χρόνια στο Ε΄ γυμνάσιο, απ' όπου κι απεφοίτησε. Στη Θεσσαλονίκη είναι γνωστός περισσότερο ως ένας από τους πλέον επιτυχημένους επιχειρηματίες και λιγότερο ως συγγραφέας και ως ζωγράφος, παρ' όλο ότι έχει να επιδείξει αξιόλογο έργο και στις δύο αυτές δραστηριότητές του. Είναι παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Μαθιοπούλου και έχει δύο κόρες.

Ο Τάσος Χατζηαναστασίου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1965. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1998 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: "Ένοπλες ομάδες αντίστασης κατά της βουλγαρικής Κατοχής της Ανατ. Μακεδονίας και της Δυτ. Θράκης, 1941-1944", το μεγαλύτερο μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε το 2003 με τίτλο: "Αντάρτες και Καπετάνιοι, Η εθνική αντίσταση κατά της βουλγαρικής κατοχής της Ανατ. Μακεδονίας και της Θράκης, 1942-1944" ενώ, ειδικά για τα γεγονότα της Δράμας, έχει συγγράψει μαζί με τον Δ. Πασχαλίδη, τη μονογραφία: 'Τα γεγονότα της Δράμας Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1941, εξέγερση ή προβοκάτσια;" που το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Άλλα έργα του: "Το Ηφαίστειο του Αίμου, τα Βαλκάνια μετά τον Ψυχρό Πόλεμο" (1992), "Το άλλο σχολείο, πρόταση για μια παιδεία χωρίς αποκλεισμούς από την εμπειρία διδασκαλίας στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση" (2001), "Το σύμπλεγμα της ήττας, Κύπρος και Μεταπολίτευση" (2004) και "Το σχολείο είναι γυρισμένο ανάποδα". Η γλωσσική διδασκαλία στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση και τα κείμενα των μαθητών της (2011). Επίσης, έχει μεταφράσει από τα ισπανικά την ομιλία του Τσε Γκεβάρα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1964 με τίτλο: "Πατρίδα ή θάνατος" καθώς και το 'Μανιφέστο της Καρθαγένης" του Σιμόν Μπολίβαρ. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, του Παλέρμου και της Κύπρου. Από το 2009 ζει και εργάζεται ως φιλόλογος στο Ναύπλιο.

Γεννήθηκε το 1928 στο Μαυρόβατο (π. Καράτσαλι) Δράμας από γονείς καταγόμενους από το Καρακούρτ Καρς. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Αρρένων Δράμας σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1964) και πήρε πτυχίο από την Πάντειο το 1978. Υπηρέτησε από το 1951 σε δημοτικά σχολεία του ν. Δράμας και από το 1972 της Θεσσαλονίκης. Το 1985 συνταξιοδοτήθηκε. Διετέλεσε πρόεδρος του Διδασκαλικού Συλλόγου Δράμας (21 Ιανουαρίου - Νοέμβριο 1967). Ταξίδεψε δύο φορές στον Πόντο (1982 και 1989) και στην Τσάλκα της Γεωργίας (1989) για εθνογραφική και λαογραφική έρευνα. Από νωρίς επίσης επιδόθηκε στην έρευνα ψυχοπαιδαγωγικών ζητημάτων. Καρπός αυτών των ερευνών υπήρξε το πλήθος εισηγήσεων και ομιλιών του σε επιστημονικά συνέδρια, σεμινάρια, στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, καθώς και δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι παντρεμένος και έχει 3 παιδιά.