Η Τζέλη Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1962. Σπούδασε οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης και διεύθυνση φωτογραφίας στον κινηματογράφο, στη Ρώμη. Το 1985 παρακολούθησε σεμινάριο για τον κινηματογράφο με δάσκαλο τον Michelangelo Antonioni μετά από υποτροφία του Univercita' Cattolica di Milano. Έχει δίπλωμα διερμηνέα της ιταλικής γλώσσας και πτυχίο video-montage. Εργάστηκε δέκα χρόνια στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο ως φωτογράφος πλατώ. Το 1996 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Το άγιο νερό, οι ιαματικές πηγές της Λέσβου", Το 1997 εκδίδεται από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το λεύκωμα "39 κεφενεία και ένα κουρείο", Το 1998 εκδίδεται το αρχιτεκτονικό λεύκωμα "Σπίτια του 30, μοντέρνα αρχιτεκτονική στη προπολεμική Αθήνα", Το 2000 εκδίδεται πάλι από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το λεύκωμα "Κύθηρα". Πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση φωτογραφίας το 1995 στη Βενετία με τίτλο "La Grecia vista dalla finestra" και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Το 1999 εξέδωσε συλλογές καρτ-ποσταλ, με λεπτομέρειες ψηφιδωτών της Δήλου και παλιά παραδοσιακά μαγαζιά της Λέσβου που τείνουν να εκλείψουν. Ειδικεύεται στην φωτογράφιση έργων τέχνης και εσωτερικών χώρων, την αρχαιολογική φωτογραφία και συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Επίσης αναλαμβάνει τις επιμέλειες των εντύπων και βιβλίων που περιέχουν δικό της φωτογραφικό υλικό.

Ο Νίκος Αγγελίδης γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, με δάσκαλο τον Π. Τέτση και παρακολούθησε στην ίδια σχολή μαθήματα φορητής εικόνας και νωπογραφίας. Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από δάνεια του έργου των προραφαηλιτών και από έντονα συμβολικά και ρομαντικά στοιχεία. Έχει εικονογραφήσει βιβλία, έχει πραγματοποιήσει οκτώ ατομικές εκθέσεις [2007] και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές, μεταξύ των οποίων: "Ελαίας Εγκώμιον", Αθήνα/Μέγαρον Ακαδημίας Αθηνών, 2004, "Όψεις της γραφής, σημάνσεις του τοπίου", Χανιά/Δημοτική Πινακοθήκη, 2007, "Γενέθλιος τόπος", Αθήνα/Μουσείο Μπενάκη, 2007, κ.ά.

Ο Δημήτρης Ανδρεαδάκης γεννήθηκε το 1964 στα Χανιά. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Δημήτρη Μυταρά. Από το 1991 έως το 1996 συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ecole National Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού, με καθηγητές τους P. Carron και V. Velickovic. Έχει κάνει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ενώ έργα του βρίσκονται σε μουσεία, πινακοθήκες, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2008 εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, στα Χανιά, για το μάθημα των εικαστικών τεχνών.

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952 και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Γ. Μαυροϊδή. Συνέχισε τις σπουδές του στη Λυών και στο Παρίσι. Αργότερα, ως ελεύθερος σπουδαστής, παρακολούθησε τα μαθήματα του Λεονάρντο Κρεμονίνι στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις (Αθήνα, Παρίσι, Βυζαντινό Μουσείο Ρόδου, Κεφαλονιά, Θεσσαλονίκη κ.ά.) και έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αθήνα, Λάρισα, Γενεύη, Παρίσι κ.ά.). Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές.

Η Νίκη Ελευθυεριάδη γεννήθηκε στην Πέτρα της Λέσβου. Σπούδασε γραφικές τέχνες, διακόσμηση εσωτερικού χώρου στην Αθήνα - στο ΚΤΕ - (1972-1974) και πλαστικές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Paris VIII (1957-1977). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Πέτρα. Για το ζωγραφικό της έργο έχουν γραφτεί πολλά δοκίμια και κριτικές, μερικές από τις οποιές υπογραφουν οι: Β. Σπηλιάδη, Ν. Ηλιοπούλου - Ρογκάν, Σ. Λυδάκης, Α.Ταμβάκη, Ν. Αλεξίου, Α. Κοροξενίδου, Α. Γριμάνη, Τ. Μαυρωτάς, Ε. Μπίστικα, Χρ. Μποτσόγλου κ.ά. Έργα της βρίσκονται στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ι. Βορρέ, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Max Fourny στο Παρίσι, στην Αγροτική Τράπεζα, στη Τράπεζα Πίστεως, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Θεσσαλονίκης, στην Πινακοθήκη του Δήμου Μυτιλήνης και σε ιδιωτικές συλλογές στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη, Ρέθυμνο, Βόλο, Κρήτη, Κέρκυρα, Παρίσι, Βρυξέλες, Άμστερνταμ και Μελβούρνη.

Ο Τζουλιάνο Καγκλής γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, μεταξύ 1996-2002, με καθηγητές τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και τον Μαρτίνο Γαβαθά, και χαρακτική με τον Γιώργο Μήλιο. Μεταξύ 2003-2005 υπήρξε υπότροφος του ΙΚΥ για εκτέλεση καλλιτεχνικού έργου. Έχει κάνει έξι ατομικές εκθέσεις [2011], με τελευταία αυτή στην Αίθουσα Τέχνης Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου, στην Αθήνα, και έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από δέκα ομαδικές.

Ο Θοδωρής Καλούμενος γεννήθηκε στην Αθήνα (Μεταξουργείο), την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 1948. Το 1969 ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στον Αθηναϊκό Τεχνολογικό Όμιλο (Δοξιάδη), όπου σπούδασε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, με δασκάλους τον Δημήτρη και τη Χαρίκλεια Μυταρά, τον Πέτρο Ζουμπουλάκη και τον Γιώργο Γεωργιάδη. Για να αντιμετωπίσει τις πιεστικές παραινέσεις των δασκάλων του να φοιτήσει στην ΑΣΚΤ, αναγκάζεται να σκηνοθετήσει ατύχημα στις εισαγωγικές εξετάσεις του Ιουνίου. Έτσι, πετυχαίνει να αποφύγει τελικά την εισαγωγή και τη φοίτηση στη Σχολή, αντίθετα με τις προσπάθειές τους. Από το 1972 ως το 1975 εργάζεται σαν καθηγητής στην ιδιωτική σχολή διακόσμησης "Mποζάρ" (Αθήνα), όπου διδάσκει το μάθημα του χρώματος. Εργάζεται στη διαφημιστική εταιρεία "Δ.Δ. Δήμου" (Αθήνα) σαν art director. Εργάζεται σαν σχεδιαστής επίπλων στο εργοστάσιο των Αφών Βαράγκη (Αθήνα). Εργάζεται σαν αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων στο μεσογειακό γραφείο της αρχιτεκτονικής εταιρείας "Keller S.A." που διατηρεί γραφεία και στις 5 ηπείρους, ειδικευόμενη στην κατασκευή μεγάλων ξενοδοχείων (Hilton, κλπ.), την περίοδο που η εταιρεία κατασκευάζει το Porto Caras. Το 1976 εγκαθίσταται στα Χανιά και συμμετέχει ενεργά στη λειτουργία του "Πειραματικού Καφενείου το Αντάμωμα", το οποίο συμμετέχει στο πολιτισμικό γίγνεσθαι της πόλης. Ταξιδεύει, ζει και εργάζεται μέχρι και το 1985 στην Ιταλία, Γαλλία και Ελβετία. Εργάζεται από τότε σαν ζωγράφος, πραγματοποιώντας 23 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Ρώμη, Βέρνη, Ζυρίχη, Βασιλεία, Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο, καθώς και 21 ομαδικές σε Αθήνα, Θεσ/νίκη, Κρήτη και αλλού στην Ελλάδα. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές αλλά και σε δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Μουσείο Βορρέ, Υπ. Πολιτισμού , Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Συλλογή Κ. Ιωαννίδη, Συλλογή Α. και Α. Χατζηϊωάννου, Schweizer Kredit Anstalt, Δημαρχείο Richterswil in Zuerich, κ.ά.). Το 1981 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Σκέψεις για το σύμβολο Καραγκιόζης" (εκδ. Υάκινθος). Από την ίδια χρονιά, είναι ενεργό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελβετίας (GSΜΒΑ). Το 1998 ιδρύει και διευθύνει το "Εργαστήριο Ελευθέρας Εικαστικής Εκφράσεως" στα Χανιά. Συμπεριλαμβάνεται στο Λεξικό των Ελλήνων Καλλιτεχνών (εκδ. Μέλισσα). Από την ίδια χρονιά είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Πολιτισμού της Νομαρχίας Χανίων. Το 1999 και 2000 επιμελείται, σεναριογραφεί και παρουσιάζει την εβδομαδιαία πολυθεματική εκπομπή, ενημερωτικού, ψυχαγωγικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα "Μεσολόβιον" διαρκείας 45 λεπτών, καθώς και την εκπομπή "Στις Στράτες των Τόπων και των Χρόνων" (μικρά οδοιπορικά στα χωριά και τα μνημεία της Δυτ. Κρήτης), στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό "Κύδων TV". Το 2006 ιδρύει στα Χανιά τη γκαλερί "Έβδομη Όψη". Από το 2001 ξεκινά η συνεργασία του με τη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων στην οποία από το 2004 προσλαμβάνεται στη θέση του καλλιτεχνικού επιμελητή, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του από καρκίνο, τον Δεκέμβριο του 2009. Για να τιμήσει τη μνήμη του, η Πινακοθήκη οργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του τον Δεκέμβριο του 2010, με τίτλο "Θοδωρής Καλούμενος: Το κάλλος των συμβόλων" και επιμελητές τους Νίκο Ράμμο και Αντώνη Νταγαδάκη.

Ο Ράλλης Κοψίδης γεννήθηκε στο Κάστρο της Λήμνου το 1929, με καταγωγή από την Αλεξανδρούπολη. Από το 1949 και για τέσσερα χρόνια σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του Ανδρέα Γεωργιάδη και στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον Φώτη Κόντογλου (1953-1959) και συνεργάστηκε μαζί του στην εικονογράφηση εκκλησιών. Οργάνωσε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα (Γκαλερί "Τέχνη" 1958, "Ώρα" 1969, 1973, 1976, 1978, "Θόλος" 1975, "Κρεωνίδη" 1978, "Αργώ" 1982, "Αστρολάβος", 1992, τη Θεσσαλονίκη, 1970, "Κοχλίας" 1974,1977, τον Βόλο ("Τέχνη" 1970), την Κατερίνη, 1977 και το Ηράκλειο Κρήτης (Γκαλερί "Σταυρακάκη", 1979), και πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές και πανελλήνιες εκθέσεις στην Ελλάδα. Η δουλειά του παρουσιάστηκε επίσης σε ομαδικές εκθέσεις στην Κολωνία 1976, τη Γιαουντέ του Καμερούν 1980, καθώς και σε δύο εκθέσεις που οργάνωσε η Εθνική Πινακοθήκη στο Δουβλίνο το 1979 και στις Βρυξέλλες το 1988. Το 1989 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα ζωγραφικής και χαρακτικής στην Αθήνα και στην Αλεξανδρούπολη. Ασχολήθηκε επίσης με την αγιογράφηση εκκλησιών στην Ελλάδα, του μοναστηριού του Cheverogne του Βελγίου, και του ναού του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Chambesy της Γενεύης. Εκτός από ζωγράφος και χαράκτης ο Ράλλης Κοψίδης ασχολήθηκε με την πεζογραφία, με αξιόλογη επίδοση στη συγγραφή και την εικονογράφηση βιβλίων. Από το 1972 έως το 1974 ανέλαβε την έκδοση του περιοδικού "Κάνιστρο". Έγραψε και εικονογράφησε τα βιβλία: "Σταυροί στον Άθωνα", 1963, "Εξοχή", 1964, "Προσκυνητάρι της Αίγινας", 1965, "Το Άδυτον: 15 ξυλογραφίες για το Άγιο Όρος", 1968, "Μάνη η Πολύπυργος" (έκδοση του "Κανίστρου", 1972), "Σπίτια Ελληνικά" (έκδοση του "Κανίστρου", 1973), "Ρακένδυτοι", 1976, "Κάστρο ηλιόκαστρο", 1980, "Τα κουρσούμια και άλλα ιστορήματα", 1985, "Στα μπάζα του Λαυρίου" 1985, "Το τετράδιο του γυρισμού", 1987. Έγραψε, επίσης, σε πολλά περιοδικά καθώς και κείμενα για τα φυλλάδια που εκδόθηκαν με την ευκαιρία των ατομικών του εκθέσεων. Έργα του Ράλλη Κοψίδη ανήκουν σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Μουσείο Βορρέ, το Τελλόγλειο Ίδρυμα, την Πινακοθήκη Ιωαννίνων, την Πινακοθήκη Δήμου Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Μάρτιν Κράστεβ γεννήθηκε το 1953 στη Σόφια. Από το 1969 έως το 1973 φοίτησε στο Εθνικό Λύκειο Καλών Τεχνών της Σόφιας. Το 1981 αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βουλγαρίας. Από το 1983 ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ως ζωγράφος. Έχει πραγματοποιήσει εννιά ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια. Επίσης έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Ο Τάσος Μαντζαβίνος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. έως το 1984. Την πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποίησε στην Αθήνα την ίδια χρονιά. Έχει εκθέσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο έργο του εκφράζει ένα προσωπικό ζωγραφικό ιδίωμα που πηγάζει από μια εξπρεσιονιστική γραφή. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Γιώργος Μαυροΐδης (1912-2003). Ο πατέρας του ήταν από την Κύπρο, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Η μητέρα του από τη Λευκάδα. Μετά στην Αθήνα σπούδασε νομικά κι έζησε τον πόλεμο και την κατοχή. Το 1946 παντρεύτηκε στην Αλεξάνδρεια την Αλεξάνδρα Θωμαΐδη και γέννησαν μια κόρη. Το 1947-1959 υπηρέτησε στη διπλωματική υπηρεσία κι έζησε στη Γαλλία (1950-52) και στην Ιταλία (1957-58). Μεταξύ 1959-1982 διετέλεσε καθηγητής της ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ήταν ο πρώτος της πρύτανης. Πάντα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική· παράλληλα εξέδωσε διηγήματα -"Καθρέφτες" (Ίκαρος, 1947), και τα τελευταία χρόνια της ζωής του ποιήματα -"Το κρυφό" (1989), "Το γιοφύρι " (1990), "Μέσα ποταμός" (Καστανιώτης, 1993), "Ίσαμε πού;" (Άγρα, 1995), "Το μακρινό ταξίδι" (Άγρα, 2003).

Μέντης Μποσταντζόγλου (Χρύσανθος Βοσταντζόγλου), (1918-1996). Ο Χρύσανθος Βοσταντζόγλου του Κλεόβουλου και της Ουρανίας (γνωστός ως Μέντης Μποσταντζόγλου ή Μποστ) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1920 η οικογένειά του κατέφυγε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας και το 1926 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Από παιδί έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, τις ξένες γλώσσες και τη ζωγραφική. Το παρατσούκλι Μέντης τον συνόδευε από τα γυμνασιακά του χρόνια. Το 1939 έδωσε εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών, σταμάτησε όμως να παρακολουθεί μαθήματα έξι μήνες αργότερα, καθώς ήθελε να ακολουθήσει προσωπικό δρόμο. Την ίδια χρονιά πρωτοεμφανίστηκε ως εικονογράφος, στο περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" του Δημήτρη Φωτιάδη. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με την έκδοση του βιβλίου "Ο Άγιος Φανούριος". Θέμα για δούλεμα. Βοήθημα διά την κατανόησιν των κινέζων κλασικών του 20ου αιώνος, ήτοι των συγγραφέων Γκά-τσου και Βου-σβου-νι, με εμφανή ήδη στοιχεία, τις επιρροές που δέχτηκε από το καλλιτεχνικό ρεύμα του υπερρεαλισμού αλλά και του ιδιότυπου σατιρικού λόγου του. Το 1948 παντρεύτηκε τη Μαρία Παπαγιαννακοπούλου με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον ζωγράφο Κώστα και τον ηθοποιό Γιάννη. Πέθανε το 1996 στην Αθήνα. Πολύπλευρη και ανήσυχη προσωπικότητα, ο Μποστ ασχολήθηκε τόσο με τις εικαστικές τέχνες όσο και με την τέχνη του λόγου. Σκιτσογράφος, εικονογράφος, γελοιογράφος, χαρτογράφος και ζωγράφος, συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες, περιοδικά και εκδοτικούς οίκους, πραγματοποίησε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και εξέδωσε λευκώματα με τη δουλειά του, από τα οποία σημειώνουμε ενδεικτικά την ιδιαίτερα επιτυχημένη έκδοση "Σκίτσα του Μποστ" με πρόλογο του Ηλία Πετρόπουλου (1959). Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, σε συνεργασία με τον οποίο ο Μποστ έγραψε και τα κείμενα για την παράσταση "Όμορφη Πόλη" που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο θέατρο Παρκ το καλοκαίρι του 1962. Είχε προηγηθεί το πρώτο θεατρικό έργο του με τίτλο "Δον Κιχώτης" (1961). Σταθμός ωστόσο στην πορεία του ως θεατρικού συγγραφέα υπήρξε η "Φαύστα ή Η απολεσθείς κόρη" (1964). Ο θεατρικός λόγος του Μποστ εκφράζει την αγωνία του για τη σύγχρονη Ελλάδα μέσα από τη δίοδο της ευφυούς σάτιρας και αποτελεί καρπό δημιουργικής αφομοίωσης των διαβασμάτων του συγγραφέα αλλά και της λαϊκής ελληνικής παράδοσης. Έγραψε επίσης πεζά κείμενα και ευθυμογραφήματα. Παράλληλα ασχολήθηκε για χρόνια με το πολιτικό χρονογράφημα, ενώ για την αγωνιστική του δράση στο χώρο της Αριστεράς γνώρισε διώξεις ήδη από την περίοδο της γερμανικής κατοχής αλλά και στη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μέντη Μποσταντζόγλου βλ. Γιώργος Π. Πεφάνης, "Χρονολόγιο Χρύσανθου Βοσταντζόγλου (Μποστ)", στο πρόγραμμα της παράστασης της "Φαύστας" από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, θεατρική περίοδος 1996-1997, σ.37-51. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Ο Χρόνης Μπότσογλου γεννήθηκε το 1941 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και την Ecole Superieure des Beaux-Arts στο Παρίσι. Το 1989 εκλέχτηκε καθηγητής ζωγραφικής στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας. Εκτός από τη ζωγραφική, έχει ασχοληθεί με τη χαρακτική και τη γλυπτική. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις των έργων του και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από πενήντα ομαδικές στις σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδας. Επίσης, έργα του έχουν εκτεθεί στη Γαλλία, στη Βραζιλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στο Βέλγιο, στη Σουηδία, στην Ιρλανδία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Κύπρο, στην Ισπανία, στο Ισραήλ. Από το 1964 συμμετέχει σε διάφορες καλλιτεχνικές και πολιτικές ομάδες, ως συμπλήρωμα της καλλιτεχνικής δράσης. Παράλληλα, έχει γράψει κείμενα για την τέχνη σε περιοδικά και εφημερίδες, τα οποία συγκεντρώθηκαν σε δύο βιβλία: "Ημερολόγια ταξίδια", εκδόσεις Γαβριηλίδη, 1994, "Ψευτοδοκίμια", εκδόσεις Καστανιώτη, 2000 και "Το χρώμα της σπουδής" (εκδόσεις Πατάκη, 2005).. Επίσης, έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Σπουδή στο μαύρο" εκδόσεις Περίτεχνον, 1998. Από το 1968 έχει το σπίτι του στο Πετρί της Λέσβου, όπου και περνά όλα του τα καλοκαίρια.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Το 1956 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελείωσε τις σπουδές του το 1962 και συνέχισε να εργάζεται στο atelier λιθογραφίας της ίδιας σχολής, όπου και δίδαξε από το 1976 μέχρι το 1987. Γυρίζει στην Ελλάδα όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, ενώ την ίδια χρονιά γνωρίζει τους "πραγματικούς του δασκάλους", τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα. Το 1943 σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της "Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών" στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ' όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, ο Π. Τέτσης εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας. Από το 1958 έως το 1976 διδάσκει στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστή αργότερα ως "Σχολή Βακαλό"), ενώ παράλληλα (έως το 1962) διδάσκει ελεύθερο σχέδιο στη "Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου". Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Τέχνης τον εκλέγει μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων, για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Ακολουθεί (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο "Το Ναυπηγείο", ενώ το 1970 ορίζεται εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή. Το 1976 ο Π. Τέτσης εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Γ΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής, όπου διδάσκει έως το 1991. Το 1989 η σύγκλητος τον εκλέγει πρύτανη του Ιδρύματος και το 1993 εκλέγεται ακαδημαϊκός. Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις ως εκπρόσωπος της Ελλάδας. Έχει παρουσιάσει έργα του σε 90 ατομικές και σε πάρα πολλές θεματικές - ομαδικές εκθέσεις.