Ο Fred Boissonnas γεννήθηκε στη Γενεύη στις 18 Ιουνίου το 1858. Γιος του Henri - Antoine Boissonnas, ωρολογοποιού και φαρμακοποιού στη Γενεύη, αλλά και σχεδιαστή, ο οποίος ασχολήθηκε τελικά με τη φωτογραφία λόγω οικονομικής κρίσης στην ωρολογοποιία. Το 1960 ο πατέρας του άνοιξε φωτογραφείο στη Γενεύη. Ο Fred, διστάζοντας να επιλέξει μεταξύ πιάνου και αρχιτεκτονικής, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία. Έκανε το γύρο της Ευρώπης για να επισκεφθεί τους μεγάλους φωτογράφους: τον Kohler στο Koblenz και τον Brandseph στη Βουδαπέστη. Το 1880-1887 εργάστηκε στο στούντιο του πατέρα του, ενώ παρακολούθησε μαθήματα. Το 1888 ανέλαβε το στούντιο του πατέρα του μαζί με τον αδερφό του Edmond-Victor, όπου ένα χρόνο μετά παρουσίασαν την ανακάλυψή τους: την ορθοχρωματική πλάκα, με την οποία ο Fred φωτογράφισε το Mont-Blanc χωρίς ρετουσάρισμα. Το 1890 παντρεύτηκε την Augusta Magnin με την οποία απέκτησε 9 παιδιά. Το στούντιό του πηγαίνει πολύ καλά, δουλεύοντας κυρίως πορτραίτα και το 1900 έλαβε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και κέρδισε αρκετά μετάλλια. Το 1901 άνοιξε στούντιο με τον Taponnier στο Παρίσι και άλλο ένα στη Ρεμς. Ένα χρόνο μετά δημιούργησε στούντιο στη Λυών και σε συνεργασία με τον Fritz Eggler άνοιξε κι άλλο στην Αγία Πετρούπολη. Το 1903 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών στη Γενεύη. Ακολούθησαν και άλλα ταξίδια στην Ελλάδα με τον ομηριστή Victor Berard για το βιβλίο "Ακολουθώντας το πλοίο του Οδυσσέα". Τον Αύγουστο του 1913, μαζί με τον Daniel Baud-Bovy και τον Χρήστο Κάκκαλο, κατακτάει την κορυφή του Ολύμπου. Το 1923 έκλεισε για οικονομικούς λόγους το στούντιο στην Αγία Πετρούπολη, αργότερα μετακόμισε στο Παρίσι, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και το Άγιο Όρος και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου το 1946 στη Γενεύη.

Ο Γιάννης Δήμου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε Ιστορία Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και πήρε μεταπτυχιακό στη Ζωγραφική το 1968. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1969, δίδαξε καλές τέχνες, φωτογραφία και φιλοσοφία στις Αμερικάνικες Σχολές Παροικίας στην Αθήνα. Την περίοδο αυτή, στις αρχές του 1970, ο Δήμου άρχισε να αναπτύσσει και την προσωπική του δουλεία. Το 1976 δημοσίευσε την πρώτη του μονογραφία "Η Ελλάδα που χάνεται" Στις αρχές του '80 ξεκίνησε να δουλεύει τη σειρά "Πανηγύρια", η οποία παρουσιάστηκε ως έκθεση σε διάφορα φεστιβάλ και κέντρα φωτογραφίας της Ευρώπης, όπως το RIP στην Άρλ, την Primavera Fotografica στην Βαρκελώνη, το The Photographer's Gallery στο Λονδίνο και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Gulbenkian στην Λισσαβόνα. Ο Δήμου είναι ενεργός υποστηρικτής της φωτογραφίας στην Ελλάδα. Το 1979, μαζί με άλλους τέσσερις φωτογράφους δημιούργησε το Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών. Το 1988, με την γυναίκα του, την Μπερναντίν, σύστησε την Apeiron Photos, αντιπροσωπεύοντας στην Ελλάδα το Magnum, το Vu, το Sygma, το Ralpho και άλλα σημαντικά φωτογραφικά πρακτορεία. Το 1995 δημιούργησε εκ μέρους του Υπουργείου Πολιτισμού το Φωτογραφικό Κέντρο Σκοπέλου, στο οποίο διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής ως το 1999. Έχει επιμεληθεί μερικές από τις πιο σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Η έκθεση στην οποία βασίζεται το βιβλίο "Σκιές σιωπής" έχει ήδη παρουσιαστεί στην Μπρατισλάβα, στον Ίννσμπουργκ, στην Φρανκφούρτη, στο Fotofest του Χιούστον και στην Δανία. Ο Δήμου αντιπροσωπεύεται σε κύριες συλλογές όπως της Bibliotheque Nationalae, του Maison Europeenne de la Photographie και του Centre George Pompidou στο Παρίσι, του Art Institute of Chicago, του Gulbenkian, του Tokyo Metropolitan Museum of Photography καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.