Ο Αντρέας Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1950. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι όπου το 1986 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Από το 1984 είναι επιμελητής στην Εθνική Πινακοθήκη ενώ παράλληλα έχει διδάξει σε πολλά ελληνικά πανεπιστήμια. Το 2006 εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του αφορούν τους τομείς: αισθητική, ιστορία της τέχνης, τέχνη και εκπαίδευση.

Ο Ροζέ Μιλιέξ (1913-2006), υπήρξε φιλέλληνας, ακαδημαϊκός δάσκαλος, συγγραφέας και θερμός υποστηρικτής των ελληνογαλλικών σχέσεων. Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1913 στη Μασσαλία. Ξεκίνησε την καρριέρα του στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών το 1936 ως καθηγητής και στη συνέχεια ως αναπληρωτής διευθυντής, στο πλευρό του Octave Merlier. Οι δύο αυτοί άνδρες αποκρυστάλλωσαν τη φυσιογνωμία ενός ιδρύματος με σημαντικότατη δράση στην εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας στην Ελλάδα, και φιλοξένησαν και στήριξαν τις ελληνικές τέχνες και τα γράμματα με κάθε τρόπο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου φυγάδευσαν Έλληνες καλλιτέχνες με το πλοίο "Mataroa" για τη Γαλλία, προσφέροντάς τους ταυτόχρονα υποτροφίες. Ο Ροζέ Μιλιέξ ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1982, μέλος της Ακαδημίας της Μασσαλίας από το 1986 και επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Η δράση του υπήρξε επίσης το ίδιο σημαντική και στην Κύπρο, μαζί με τη σύζυγό του Τατιάνα Γκρίτση - Μιλιέξ, όπου υπηρέτησε για 12 χρόνια μεταξύ άλλων και ως Πολιτιστικός Ακόλουθος της Γαλλικής Πρεσβείας στη Λευκωσία. Πολλά από τα έργα του έχουν γραφεί απευθείας στα ελληνικά ή μεταφραστεί από τον ίδιο, όπως : "Ο Βίκτωρ Ουγκώ, ένας σταθερός φίλος της Ελλάδος" (1953), "Φόρος τιμής στην Ελλάδα 1940-1944" (1980), "Ημερολόγιο πολέμου και κατοχής στην Ελλάδα και άλλες μαρτυρίες" (1982), κ.α. Τιμήθηκε με τους τίτλους του αξιωματούχου του Τάγματος της Λεγεώνος της Τιμής (Officier de la Legion d'Honneur), του Ιππότη του Ακαδημαϊκού Φοίνικα (Chevalier des Palmes Academiques), του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ είχε παρασημοφορηθεί και με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στις 6 Ιουλίου 2006.

Η Λευκή Μολφέση (1953-2005) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι. Πέρασε αρκετά χρόνια στις Βρυξέλλες και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου μοίραζε τη ζωή της ανάμεσα στην πόλη και την Αίγινα. Κόρη του γλύπτη Ιάσονα Μολφέση και ανιψιά του πολιτικού Λεωνίδα Κύρκου, ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους λογοτεχνικούς κύκλους, Ο Ζακ Λακαριέρ αφιέρωσε ειδικό λήμμα σ' αυτή, στο "Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας", γράφοντας ότι "τα πεζά της έχουν ένα ιδιαίτερο, εντελώς προσωπικό αφηγηματικό σχήμα, απείθαρχο στους συνήθεις κανόνες του είδους". Έγραψε ποίηση και πρόζα. Βιβλία της εκδόθηκαν στα γαλλικά και τα ελληνικά. Στα γράμματα εμφανίστηκε με την ποιητική συλλογή "Croisiere sur le Styx" (Άγρα 1987), ενώ στο ελληνικό κοινό έγινε γνωστή με το αφήγημα "Γυάλινα σύνορα" (Εξάντας 1996), μια ανάπλαση του μύθου της Ελλάδας με "ξεναγό" την Καλή Κύρκου. Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει, επίσης, άλλα δύο βιβλία της: το παιδικό "Ο Αγγελύκος και οι δύο του αδελφές" (Περίπλους, 2002) και η συλλογή διηγημάτων "H μέρα που λέγεται σήμερα" (Μελάνι, 2003), βιβλίο που μπήκε στον τελικό κατάλογο (short list) υποψηφιότητας για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2004. Μετέφρασε προς τα γαλλικά αρκετά ελληνικά κείμενα, ανάμεσά τους τα "Φτερά μπεκάτσας" του Θανάση Βαλτινού, ποιήματα του Γιώργου Βέλτσου, κ.ά. "Έφυγε" αναπάντεχα σε τροχαίο δυστύχημα, στις 17 Μαρτίου 2005, όταν η μοτοσυκλέτα στη οποία επέβαινε, στον Πειραιά, με οδηγό τον ζωγράφο Φίλιππο Φέσσα, συγκρούστηκε με νταλίκα.