Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην "Αυγή" και στο περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος", τη δεκαετία του '70. Συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεισέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο, όταν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε αρμονικά με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε γνωστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς, με τον Δημήτρη Εϊπίδη, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του προγράμματος των "Νέων Οριζόντων", αλλά και με δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και μεγάλα ονόματα της έβδομης τέχνης.

Ο Philippe Joyaux, γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, γεννήθηκε το 1936 στο Μπορντώ, όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στο Παρίσι, με το ψευδώνυμο Philippe Sollers εκδίδει τα δύο πρώτα του κείμενα "Le defi" (1957) και "Une curieuse solitude" (1958). Ένα χρόνο μετά, το 1960 ιδρύει το περιοδικό αναζητήσεων στη γλώσσα και τη λογοτεχνία "Tel Quel", το οποίο κυκλοφορεί ως το 1983. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το βιβλίο του "Femmes" και ξεκινά η έκδοση της λογοτεχνικής επιθεώρησης "L' infini" η οποία και κυκλοφορεί τακτικά έως και σήμερα. Μέσα από το "Tel Quel" ο Σολλέρς θα στηρίξει τους δημιουργούς του πρωτοεμφανιζόμενου "Nouveau roman" και ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να φέρει στο προσκήνιο παραγνωρισμένους ως τότε συγγραφείς. Το 1961 το βιβλίο του "Le parc" τιμήθηκε με το βραβείο Medicis.

Ο Σερζ Ντανέ (Παρίσι, 1944-1992), υπήρξε από τους πιο επιδραστικούς κριτικούς κινηματογράφου του περιοδικού "Cahiers du cinema", μεταξύ 1964-1973, και στη συνέχεια διευθυντής του μαζί με τον Serge Toubiana, μεταξύ 1973-1981, οπότε το άφησε για να συνεργαστεί με την εφημερίδα "Liberation". Πέθανε στο Παρίσι από AIDS τον Ιούνιο του 1992.

Ο Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1935 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι Έλληνας και η οικογένεια του έχει κυπριακές και λιβανέζικες (από την οικογένεια Λαχούντ) καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα, στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου, στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Nanterre και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Απ' το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάζεται, ανάμεσα σε άλλους, με τους Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Andrew Marton, James Neilson, Robert Aldrich, Edouard Molinaro, Richard Sarafian, Laszlo Benedeck, Richard Wilson, Pierre Kast, Jean-Daniel Pollet, κ.ά. Εντάσσεται στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργείται, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η Ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ίσαμε το 1967, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, "Τα ματόκλαδά σου λάμπουν" (1961), ανώνυμα την ταινία "Ένας Ντελικανής" (1963), που υπογράφει ο συγγραφέας Μανώλης Σκουλούδης, και την πρώτη (με την υπογραφή του) ταινία μεγάλου μήκους, "Μερικές το προτιμούν χακί" (1965). Από πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με το Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Jean-Daniel Pollet. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας, μία όπερα και ένα ροκ-ορατόριο σφραγίζουν την Παρισινή του περίοδο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί τις ταινίες: "Η Φόνισσα", 1974, "Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο", 1975, "Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο", 1978, "Ρεμπέτικο", 1983 (Αργυρή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου, 1984 και Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας, 1985), και "Oh Babylon", 1988, καθώς και εννέα τηλεοπτικές σειρές, συνολικής διάρκειας περίπου 120 ωρών, για την Ελληνική τηλεόραση, αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών. Χαρακτηριστικές είναι οι σκληρές πολεμικές σκηνοθετών -κριτικών, στις οποίες ο Φέρρης πρωτοστατεί από το 1974 ως το 1990. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, κινηματογράφου, θεάτρου, πολυμέσων και άλλων θεαμάτων, λιμπρετίστας, στιχουργός, θεωρητικός του οπτικοακουστικού, παραγωγός ταινιών και μουσικών έργων, μοντέρ και ενίοτε ηθοποιός ή... τραγουδιστής, κατά καιρούς δημοσιογράφος, εκδότης, τηλεοπτικός παρουσιαστής και δάσκαλος σκηνοθεσίας, με τρία διεθνή βραβεία και περισσότερα από 30 εθνικά, μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Κώστας Φέρρης υπήρξε ένας από τους πλέον πολυπράγμονες κινηματογραφικούς δημιουργούς στη χώρα μας. Τηλεοπτικές σειρές "Οι Έμποροι των Εθνών", 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974 "Μενεξεδένια Πολιτεία", 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975 "Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων", 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976 "Έρωτας και επανάσταση", 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978 "Έγκλημα στο Ψυχικό", 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979 "Οικογένεια Ζαρντή", 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982 "Απόδραση", 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985 "Ρεμπέτικο" η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985 "Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου" (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο Μουσικές και θεατρικές τηλεοπτικές σειρές "Η Συνέλευση των ζώων", μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982 "Κοινής αποδοχής", μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989 "Έλα στο φως", σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990 "Απόψε στου Θωμά", μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990 Διακρίσεις και Συμμετοχές *Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου *Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου, 1981 *Μέλος του Συμβουλίου του European Script Fund, 1996-1997 (Λονδίνο) *Μέλος της Γαλλικής Εταιρίας θεατρικών Συγγραφέων (S.A.C.D.) *Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη FERA (Ομοσπονδία Ευρωπαίων Σκηνοθετών) *Εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο, 1996, για την Παιδεία του Οπτικοακουστικού Λόγου

Η Τιτίκα Δημητρούλια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Φοίτησε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, αποκτώντας το Licence es Lettres Francaises Modernes (1991) και το Diplome d/etudes approfondies en etudes grecques Modernes (1994). Το 2002 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με θέμα "Μετάφραση και νέες τεχνολογίες: μεταβολές στην πρακτική και τη θεωρία της μετάφρασης με τη χρήση των νέων τεχνολογιών και στο πλαίσιο του κυβερνοχώρου". Έχει διδάξει στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Τμήμα Μετάφρασης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί ως free-lance μεταφράστρια για την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και έχει συνεργαστεί με φορείς όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Ελληνική Πρεσβεία του Βελγίου, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, κ.ά. Αρθρογραφεί συστηματικά στην "Καθημερινή της Κυριακής" και σε πολλά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά ("Εντευκτήριο", "e-poema", κλπ.).

Η Ζωή - Μυρτώ Ρηγοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Είναι ψυχολόγος και εκπαιδευόμενο μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας.

Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτιστική ανθρωπολογία στη Φλωρεντία και εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη. Έχει γράψει ποιήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα. Το βιβλίο της "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές", τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2000 και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω". Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά και σουηδικά.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Paris II, D.E.S. πολιτικής κοινωνιολογίας/ μελέτη με θέμα: "Le dessin contestataire: un cas d' oppostion culturelle"). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θεωρίας λογοτεχνίας. Συνεργάστηκε για δύο χρόνια στην ελληνική έκδοση του "Le Monde Diplomatique". Το 1979, ανέλαβε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου "Θεμέλιο" και αργότερα την ευθύνη των ομώνυμων εκδόσεων. Συνεργάστηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε ένα θέαμα για τη Γεωργία Σάνδη και τον Σοπέν. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Μεταφράσεις της έχουν παιχτεί στο θέατρο και έχει συνεργαστεί στη συγγραφή σεναρίων. Διετέλεσε Γραμματέας του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2000-2004) και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης, καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Μεταφραστών (Π.Σ.Ε.Μ.). Τα "Ουτοπήματα" (2004) ήταν το έκτο βιβλίο της που εκδόθηκε, μετά το "Σχεδόν... Μελό" (2002, υπό έκδοση στα γαλλικά στις εκδόσεις "Actes Sud"), τους "Παραβάτες", "Το αόρατο που σε κοιτά", τα "Γάντια με χέρια" και το "Όταν οι δρόμοι". Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, την "Ανυπακοή" και το "Στο δρόμο μου ένας άγγελος". Έχει μεταφράσει Μαριβό, Κλοσοφσκί, Σατί, Κλάους, Σαρρώτ, Ντυράς, Μισώ, Ζοφρέ, Ροντρίγκεζ, Μπατάιγ κ.ά. Έχει λάβει μέρος, ως προσκελημένη, σε λογοτεχνικά φεστιβάλ στο εξωτερικό, στο πλαίσιο των οποίων κείμενά της μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.

Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην "Αυγή" και στο περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος", τη δεκαετία του '70. Συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεισέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο, όταν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε αρμονικά με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε γνωστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς, με τον Δημήτρη Εϊπίδη, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του προγράμματος των "Νέων Οριζόντων", αλλά και με δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και μεγάλα ονόματα της έβδομης τέχνης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Paris II, D.E.S. πολιτικής κοινωνιολογίας/ μελέτη με θέμα: "Le dessin contestataire: un cas d' oppostion culturelle"). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θεωρίας λογοτεχνίας. Συνεργάστηκε για δύο χρόνια στην ελληνική έκδοση του "Le Monde Diplomatique". Το 1979, ανέλαβε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου "Θεμέλιο" και αργότερα την ευθύνη των ομώνυμων εκδόσεων. Συνεργάστηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε ένα θέαμα για τη Γεωργία Σάνδη και τον Σοπέν. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Μεταφράσεις της έχουν παιχτεί στο θέατρο και έχει συνεργαστεί στη συγγραφή σεναρίων. Διετέλεσε Γραμματέας του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2000-2004) και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης, καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Μεταφραστών (Π.Σ.Ε.Μ.). Τα "Ουτοπήματα" (2004) ήταν το έκτο βιβλίο της που εκδόθηκε, μετά το "Σχεδόν... Μελό" (2002, υπό έκδοση στα γαλλικά στις εκδόσεις "Actes Sud"), τους "Παραβάτες", "Το αόρατο που σε κοιτά", τα "Γάντια με χέρια" και το "Όταν οι δρόμοι". Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, την "Ανυπακοή" και το "Στο δρόμο μου ένας άγγελος". Έχει μεταφράσει Μαριβό, Κλοσοφσκί, Σατί, Κλάους, Σαρρώτ, Ντυράς, Μισώ, Ζοφρέ, Ροντρίγκεζ, Μπατάιγ κ.ά. Έχει λάβει μέρος, ως προσκελημένη, σε λογοτεχνικά φεστιβάλ στο εξωτερικό, στο πλαίσιο των οποίων κείμενά της μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.

Ο Αχιλλέας Κυριακίδης γεννήθηκε το 1946 στο Κάιρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει εννέα βιβλία με διηγήματα, μικρά πεζά και δοκίμια (κινηματογραφικά και φιλολογικά), έχει γράψει τρία σενάρια που γυρίστηκαν σε ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους, και έχει σκηνοθετήσει επτά ταινίες μικρού μήκους σε δικά του σενάρια. Κυκλοφορούν πάνω από σαράντα πέντε μεταφράσεις του έργων συγγραφέων όπως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Ζορζ Περέκ, ο Ρεϊμόν Κενό, ο Λουίς Σεπούλβεδα, ο Αλφρέντ Ζαρί, ο Ρολάν Τοπόρ, ο Άντριου Κρούμι, ο Ζαν Εσενόζ, ο Κάρλο Φραμπέτι κ.ά. Το 2004 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τις "Τεχνητές αναπνοές", το 2006 με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, για τη μετάφραση των πεζογραφικών "Απάντων" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (στην οριστική έκδοση των "Ελληνικών Γραμμάτων" -η απονομή έγινε το 2007), την επόμενη χρονιά με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη Μετάφρασης, στο πλαίσιο των Καβαφείων 2007, και το 2009 με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος "Στο cafe της χαμένης νιότης" του Πατρίκ Μοντιανό.