Ο Γιάννης Τζιουμάκης είναι λέκτορας στα μέσα και στην επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Liverpool. Έχουν εκδοθεί πολλές μελέτες του για τον αμερικανικό κινηματογράφο, που περιλαμβάνουν μελέτες για τους κινηματογραφιστές David Mamet, John Sayles και Edgar G. Ulmer, και για εταιρείες, όπως η Orion Pictures. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν το "American Independent Cinema: An Introduction" (2006, EUP) και "The Spanish Prisoner" (2009, EUP). Είναι συν-επιμελητής της σειράς βιβλίων "American Indies" και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας έκδοσης του περιοδικού "The New Review of Film and Television Studies" (Routledge).

Ο Λευτέρης Αδαμίδης είναι κριτικός κινηματογράφου, μέλος της ΠΕΚΚ και καλλιτεχνικός διευθυντής του τμήματος "Ημέρες Ανεξαρτησίας" του ΦΚΘ.

Ο Τζεφ Άντριου είναι κριτικός κινηματογράφου στο "Time Out London" και υπεύθυνος προγραμματισμού στο National Film Theater του BFI.

Αμερικανός ανεξάρτητος κινηματογραφιστής (γεν. στη Ν. Υόρκη, 1950). Σπούδασε ψυχολογία, ασχολήθηκε με το γράψιμο και με την υποκριτική και άρχισε να γράφει -ή, καλύτερα, να "διορθώνει"- τα σενάρια ορισμένων θρυλικών, πια, ταινιών B-movies, όπως αυτές του Roger Corman. Το 1980 θα επιχειρήσει την πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα με το "Return of the Secaucus 7", ταινία που θα σημαδέψει την καριέρα του. Γυρισμένο με ελάχιστα μέσα και ακόμα λιγότερα χρήματα, με μια ομάδα άγνωστων ηθοποιών και ένα σκηνοθέτη που δεν είχε εργαστεί ποτέ ούτε ως δεύτερος βοηθός, το "Secaucus 7" θα σημειώσει για τα δεδομένα του επιτυχία, βασισμένο αποκλειστικά στους έξυπνους διαλόγους, στη διακριτική πολιτική κριτική και στην ευαίσθητη απεικόνιση ανθρώπινων χαρακτήρων απέναντι στα διλήμματα της ζωής. Ο John Sayles έκτοτε θα θεωρηθεί ο "πατέρας του ανεξάρτητου κινηματογράφου" -χαρακτηρισμό που πάντως ο ίδιος απορρίπτει-, παραμένοντας πιστός στους στόχους της πρώτης του ταινίας. Το έργο του με τα χρόνια εμπλουτίστηκε με ταινίες που σχετίζονται με διάφορα είδη (επιστημονική φαντασία, "Από άλλο πλανήτη", παιδικό παραμύθι, "Το μυστικό της Ρόαν Άνις")· η σεναριακή του δεξιοτεχνία ύφανε μερικές από τις πιο σύνθετες ιστορίες του αμερικανικού κινηματογράφου ("Πόλη της ελπίδας", "Ηλιόλουστη πολιτεία", κ.ά.), ενώ η σκηνοθετική του δεξιοτεχνία έφτασε στο απόγειο σε ταινίες όπως "Ματωμένη Αμερική", "Ψάρι του πάθους", "Μοναχικό αστέρι", "Limbo", κ.ά. Ο ίδιος έχει τιμηθεί από διάφορα φεστιβάλ και επιτροπές, μεταξύ των οποίων και το 48ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2007), ενώ έχει βρεθεί δύο φορές υποψήφιος για βραβείο Όσκαρ. (περισσότερες πληροφορίες για τον John Sayles περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα: www.filmfestival.gr)

Kριτικός κινηματογράφου.

Αμερικανός ηθοποιός (γεν. 1949), υποψήφιος για Όσκαρ για τον ρόλο του στην ταινία "Καληνύχτα και καλή τύχη" του Τζ. Κλούνι, 2005, όπου υποδύθηκε τον ρόλο του δημοσιογράφου Έντουαρντ Ρ. Μάροου, που αντιτάχθηκε στο "κυνήγι μαγισσών" του γερουσιαστή Μακάρθι. Ο Ντέιβιντ Στράδερν, ο οποίος γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο, εργάστηκε, μεταξύ άλλων, σαν κλόουν σε τσίρκο και άρχισε την καριέρα του στο σινεμά στα 30 του χρόνια, συμμετείχε, επίσης σε περισσότερες από πενήντα ταινίες μέχρι το 2007: "The Firm", 1993, με τον Τομ Κρουζ, "L.A. Confidential/Λος Άντζελες Εμπιστευτικό", 1997, με την Κιμ Μπέισινγκερ, "The Bourne Ultimatum/ Το τελεσίγραφο του Μπορν", 2007, με τον Ματ Ντέιμον (στο ρόλο του διευθυντή της CIA), στην τηλεοπτική σειρά "The Sopranos", καθώς και σε αρκετές ταινίες του αμερικανού ανεξάρτητου κινηματογραφιστή John Sayles: "Return of the Secaucus 7", 1980, "The Brother from Another Planet", 1983, "Matewan", 1987, "Eight Men Out", 1988, "City of Hope", 1991 (ρόλος που του απέφερε το βραβείο Independent Spirit Award), "Passion Fish", 1992, "Limbo", 1999, κ.ά. Ο Ντέιβιντ Στράδερν υπήρξε επίσημος προσκεκλημένος του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τον Νοέμβριο του 2007, στο πλαίσιο του οποίου παρέδωσε σεμινάριο (masterclass) υποκριτικής.

Αμερικανός διευθυντής φωτογραφίας, ντοκιμαντερίστας και σκηνοθέτης ταινιών μυθοπλασίας (γεν. 1922). Ως διευθυντής φωτογραφίας συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες, όπως οι Ελία Καζάν ("Αμέρικα, Αμέρικα!", 1963), Μάικ Νίκολς ("Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ", 1966, βραβείο Όσκαρ φωτογραφίας) και Τζον Σέιλς ("Matewan", 1988, βραβείο Independent Spirit Award και υποψηφιότητα για Όσκαρ). Ο Ουέξλερ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αμερικανούς διευθυντές φωτογραφίας του 20ου αιώνα. Μετά το 1980 ασχολήθηκε, παράλληλα, με τη σκηνοθεσία, γυρίζοντας ντοκιμαντέρ που τιμήθηκαν με βραβεία Έμμυ ("Paul Jacobs and the Nuclear Gang") και Όσκαρ ("Interview with My Lai Veterans"), καθώς και ταινίες μυθοπλασίας, σε ύφος ντοκουμέντου (η ταινία του "Latino" προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Κανών το 1984). Το 1993 τιμήθηκε με το Lifetime Achievement Award από την Αμερικανική Εταιρεία Διευθυντών Φωτογραφίας (American Society of Cinematographers) και το 1996 το όνομά του αναρτήθηκε στο Hollywood Walk of Fame -πρώτος διευθυντής φωτογραφίας για τον οποίο έγινε αυτό μέσα σε 35 χρόνια.