Η φωτογραφική αυτή επανέκδοση ενός περιοδικού μαζί με μια μικρή παράνομη εφημεριδούλα που πρωτοβγήκε εδώ και 64 χρόνια στην περίοδο της χιτλεροφασιστικής κατοχής δεν είναι από τα συνηθισμένα εκδοτικά γεγονότα.

Ο τόμος που κρατάτε στα χέρια σας είναι ο πρώτος του τρίτομου ιστορικού περιοδικού "Νέα Γενιά" που ήταν το κεντρικό δημοσιογραφικό όργανο της πιο μεγάλης νεολαιίστικης οργάνωσης, που έμεινε γνωστή από τότε με τη συνοπτική ονομασία ΕΠΟΝ, που σημαίνει Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων.

Μπορεί βέβαια να έχουν περάσει από τότε, το 1943, 64 χρόνια και να έχουν φύγει από τότε χιλιάδες νέοι αγωνιστές, που πάλεψαν στις γραμμές της θρυλικής μας Οργάνωσης. Μπορεί ακόμη να έχουμε ξεμακρύνει τρεις γενιές, αλλά είναι αλήθεια ότι η ΕΠΟΝ, όπως το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, έχει βαθιά άσβηστη καταγραφή στη μνήμη του λαού και της νεολαίας.

Νιώθουμε σήμερα τη μεγάλη χαρά και τη συγκίνηση που θα δονήσει τους ασπρομάλληδες συναγωνιστές μας, να 'χουν τώρα ογδοντάρηδες, για δεύτερη φορά στα χέρια τους το περιοδικό, που σημάδεψε τα πιο φλογερά και τα πιο φωτεινά ιδανικά, αυτά που πυρπόλησαν τότε της ελληνικής νιότης τις καρδιές.

Είναι επίσης τα ξακουστά εκείνου του καιρού Αετόπουλα, τα μικρά παιδιά, που τράνεψαν στη φωτιά του αγώνα, θ' ανοίξουν ξανά το αγαπημένο τους περιοδικό και θα διαβάσουν αξέχαστα κείμενα, που κρατήθηκαν για πάντα στο νου. Είναι η ιστορία της "Ζώγιας" είναι το "Πέτρινο Λουλούδι" κ.ά.

Είναι επίσης αμέτρητα τα σπίτια, οι οικογένειες των συντρόφων μας που η ΕΠΟΝ και η Νέα Γενιά είχαν πάντα ορθάνοιχτη την πόρτα του σπιτικού τους. Σπίτια και οικογένειες που έχουν πάνω τους μεγάλες ώρες του αγώνα μας.

Η έκδοση έχει ευρύτερους στόχους. Η φωτογραφική έκδοση της Νέας Γενιάς στόχο βασικό έχει να συναπαντηθεί με τις γενιές εκείνες που δεν έζησαν την περίοδο του πολέμου με τον ιταλικό φασισμό στα βουνά της Αλβανίας, δεν έζησαν τα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης, του ΔΣΕ και όλη τη φοβερή περίοδο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, τα πέτρινα χρόνια. [...]

(από τον πρόλογο του Νίκου Καραντηνού, αντιστασιακού - δημοσιογράφου)