Το 1917 στις 9 Απριλίου γεννιέται ο Johannes Konrad Bernhard Bobrowski (Γιοχάννες Μπομπρόφσκι) σαν πρώτο παιδί του Gustav Bobrowski (τότε ακόμη, λόγω πολέμου, αρχιλοχία Υγειονομικού και αργότερα ανώτερου επιθεωρητή των κρατικών σιδηροδρόμων) και της Johanna το γένος Witzke, στο Τίλζιτ της Ανατολικής Πρωσσίας (σήμερα στο απονονωμένο τμήμα της Ρωσσίας μεταξύ Λιθουανίας και Πολωνίας και ίσως ακόμη με το όνομα Σοβέτσκ). Το 1928, κατόπιν μετάθεσης του πατέρα του, η οικογένεια πηγαίνει να ζήσει στην τοπική πρωτεύουσα, τη γνωστή γενέθλιο πόλη του φιλοσόφου Κάντ, Konigsberg (σήμερα πιθανόν ακόμη Kaliningrad). Εδώ θα είναι αργότερα μαθητής του περίφημου κλασσικού Γυμνασίου Altstadt-Kneiphof (έτος ιδρύσεως 1304) και θα μελετήσει για πρώτη φορά το έργο των Klopstock, Holderlin κ.ά. To 1937 το Μάρτιο, αμέσως μόλις πάρει το Απολυτήριο Γυμνασίου, στέλνεται σε τάγμα εργασίας (από 4 χρόνια ήδη επικρατεί το χιτλερικό καθεστώς) και τον ίδιο χρόνο αρχίζει τη στρατιωτική του θητεία σε μονάδα ειδήσεων. Το 1940, μετά την έναρξη του πολέμου υπηρετεί στη Γαλλία και από το 1941 βρίσκεται κιόλας στο πολεμικό μέτωπο της Σοβιετικής Ένωσης. Τη χρονιά αυτή και στην κατεστραμμένη από την εισβολή ρωσσική ύπαιθρο γράφει και το πρώτο του σημαντικό ποίημα. Το Χειμώνα του 1942-43, με την άδεια του από το μέτωπο κατορθώνει να παρακολουθήσει ένα εξάμηνο σπουδών (Ιστορία Τέχνης). Ένα δεύτερο εξάμηνο δεν το αποδέχτηκε, επειδή του ετέθη σαν προϋπόθεση να γίνει μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και αξιωματικός στον Στρατό. Το 1943 στις 27 Απριλίου παντρεύεται την Johanna Buddrus απ' την οποία θ' αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Το 1945 στις 8 Μαΐου συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τον Σοβιετικό Στρατό. Στην αρχή στέλνεται για καταναγκαστική εργασία σε ορυχεία άνθρακος. Το 1947, στο Ροστόβ, όπου αναλαμβάνει θέση βοηθού σκηνοθέτη στη Σχολή Αντίφα (Αντιφασιστική). Το 1949 τα Χριστούγεννα, απολύεται από την αιχμαλωσία με μια πράξη «εσωτερικής μετάθεσης», δηλαδή στέλνεται στο ανατολικό Βερολίνο για αντίστοιχη εργασία. Πραγματικά για λίγον καιρό αναλαμβάνει σκηνοθετική δουλειά στο Λαϊκό θέατρο. Στο μεταξύ η ιδιαίτερη πατρίδα του (Ανατολική Πρωσία) έχει χαθεί για πάντα. Το 1950 αναλαμβάνει τη θέση του επιμελητή α΄ στον εκδοτικό οίκο Altberliner Verlag. To 1952, γράφει το ποίημα «Κάτω απ' την παρυφή της νύχτας», που θεωρείται σαν το πρώτο που φέρει την ιδιαίτερη σφραγίδα της ποιητικής του. Το 1955, πρώτη δημοσίευση ποιήματος του σε λογοτεχνικό περιοδικό. Το 1959 αναλαμβάνει δουλειά επιμελητή στον εκδοτικό οίκο Union Verlag. To 1960, το Νοέμβριο, λαμβάνει μέρος στη συνάντηση της «Ομάδας 47» (Gruppe 47), στο Aσάφενμπουργκ, όπου γνωρίζει και διατηρεί κατόπιν φιλικές σχέσεις με πολλούς λογοτέχνες, μεταξύ άλλων την Ingeborg Bachmann,τον Gunter Grass κ.ά. To 1961 εκδίδεται το πρώτο του ποιητικό βιβλίο «Εποχή της Σαρματίας», που περιέχει κυρίως ποιήματα των ετών 1954-1960. Το 1962 έκδοση του δευτέρου του ποιητικού βιβλίου «Σκιώδης Χώρα Ποταμοί» κυρίως με ποιήματα από τα έτη 1955-1960. - Το πρώτο του πεζό έργο, η νουβέλλα «Το σώμα του Λίππμαν», πρωτοδημοσιεύεται σε λογοτεχνικό περιοδικό. - Τον Μάιο του απονέμεται στη Βιέννη το βραβείο της Alma Johanna Konig για το ποίημα του «Στον ποταμό». - Τον Oκτώβριο κερδίζει στο Δυτικό Βερολίνο το βραβείο της «Oμάδας 47». To 1963, τέλη Ιουλίου, περατώνει την α΄ γραφή του μυθιστορήματος του «Ο μύλος του Λέβιν». Το 1964 το Σεπτέμβριο, συμμετέχει στη συνάντηση της «Ομάδας 47», που γίνεται τη χρονιά εκείνη στη Στοκχόλμη. Το 1965 αρχίζει την 6η Ιουνίου την τελική γραφή του μυθιστορήματός του «Ο μύλος του Λέβιν», την οποία και αποπερατώνει την 28η Ιουλίου. Δυο μόλις μέρες μετά, την 30ή Ιουλίου μεταφέρεται στο Νοσοκομείο του Κέπενικ με ρήξη σκωληκοειδούς. Μετά από μακρά και βασανιστική περίοδο με επιπλοκές πεθαίνει την 2α Σεπτεμβρίου, σε ηλικία μόλις 48 ετών. Στην κηδεία του συγκεντρώνονται για να τον αποχαιρετήσουν πλήθος συγγραφείς και από τις δύο (τότε) Γερμανίες. Επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο Στέφαν Χέρμλιν και ο Χανς Βέρνερ Ρίχτερ. Το 1966 πραγματοποιείται η έκδοση του τελευταίου του ποιητικού βιβλίου με τον τίτλο «Καιρού Σημάδια», όπου περιέχονται ποιήματα του από τα έτη 1956-1965.

Ο Δημήτρης Θ. Γκότσης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς μουσικούς. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της γενέτειρας του. Μετεκπαιδεύτηκε και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη Γερμανία. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα στην ώριμη ηλικία των 44 χρόνων. Έγραψε κυρίως ποίηση (9 συλλογές· ή τελευταία με τον τίτλο "Ταξιδεύοντας με τον Μάλτε" εκδόθηκε από τον «Αρμό» το 2006). Επίσης ένα βιβλίο και πολλά άρθρα με κείμενα για τον Δ. Σολωμό, Αν. Κάλβο, Κ. Π. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Δ. Π. Παπαδίτσα, Ν. Βρεττάκο, Τ. Βαρβιτσιώτη, Χρ. Μαλεβίτση κ.ά. Ακόμη έγραψε θέατρο (3 έργα) και ποίηση πάνω στη μουσική κλασσικών χορωδιακών έργων. Έχει μεταφράσει πολλούς γερμανόφωνους ποιητές. Στον «Αρμό» έχουν εκδοθεί τα βιβλία: - Ρ. Μ. Ρίλκε, "Οι ελεγείες του Ντουΐνο", 2000. - Φ. Χαίλντερλιν, "Ποιήματα, μεγάλη εκλογή σε τρία μέρη", 2002.