Με την πεποίθηση πως ο υποκειμενισμός, καθώς και η προσήλωση σε οποιανδήποτε ιδεολογία ή δόγμα, αποτελούν φραγμό στην επιστημονική έρευνα, μακριά από κάθε μορφή σωβινιστικής διάθεσης, προβαίνω στη συγγραφή του παρόντος. Επειδή ο τρόπος που προσεγγίζεται το ιστορικό γίγνεσθαι δεν είναι καθαρά αφηγηματικός, αλλά και διαλεκτικός και επειδή θα εκθέσουμε πλήθος πράξεων και γεγονότων, θα παρακαλέσουμε τον αναγνώστη, αν δεν θα περιγράψουμε εμπεριστατωμένα όλες τις πράξεις των δρώντων προσώπων, αλλά μια περίληψη για τα περισσότερα, να μας δικαιολογήσει. Και τούτο διότι πιστεύουμε ότι τις περισσότερες φορές, ακόμη και στις πλέον επιφανείς πράξεις, καθώς αναφέρει και ο Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι. Αλέξανδρος 1), δεν υπάρχει πάντοτε εκδήλωση αρετής ή κακίας, αλλά, πολλές φορές, ένα ασήμαντο γεγονός ή μία σύντομη φράση ή ακόμη και ένα παιχνίδι, φανερώνουν πολύ περισσότερο το ήθος και την ανδρεία του πράττοντα, παρά η περιγραφή από πολύνεκρες μάχες και μεγάλες στρατιωτικές παρατάξεις ή πολιορκίες πόλεων.
Ο ιστορικός πρέπει να ερευνά την πορεία των γεγονότων με κριτήριο αντικειμενικό και να προσπαθεί να εισδύσει στα βαθύτερα αίτια που διαμορφώνουν τις καταστάσεις.
Σχετικά με το υπό έρευνα θέμα, της παράλληλης ιστορικής πορείας των Αθηνών και της Ρώμης, εάν ο ερευνητής τυχαίνει να είναι Έλληνας, θα πρέπει να έχει τη δύναμη να περιγράψει την πορεία της ιστορίας αυτής, χωρίς να ακολουθήσει την εσφαλμένη, κατά τη γνώμη μας, οδό, που τον οδηγεί από την Ελληνίδα πόλη, διαμέσου των "Ελληνιστικών" επικρατειών, στην παγκόσμια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. [...]
Ως προς την ιστορία της Ρώμης, θεωρήσαμε σκόπιμο να αναφερθούμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στα αφορώντα τους πολέμους των Ρωμαίων κατά των Καρχηδονίων και κυρίως την εκστρατεία του Αννίβα, στην προσωπικότητα του Ιουλίου Καίσαρα καθώς και στην περίοδο της Αναγέννησης, θεωρώντας τα γεγονότα αυτά βασικούς σταθμούς στην όλη πορεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα στον 1ο τόμο)