Ο Βασίλης Αδραχτάς γεννήθηκε το 1968 στο Sydney της Αυστραλίας. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1987-1992) και παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τομέα Φιλοσοφίας - Θρησκειολογίας - Κοινωνιολογίας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας (1994-1996). Ειδικεύτηκε στη φιλοσοφία της θρησκείας με την εργασία του "Η χρήση της λογικής στο έργο του Ιωάννου Δαμασκηνού: προσεγγίσεις στην Πηγή Γνώσεως" (2001). Το 2005 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Παντείου Πανεπιστημίου. Δραστηριοποιείται στον εκδοτικό χώρο με μεταφράσεις και επιμέλειες βιβλίων θρησκειολογικού και θεολογικού ενδιαφέροντος, ενώ κατά καιρούς αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο ("Αχαϊκά Χρονικά", "Κυριακάτικη Αυγή", "Αφιέρωμα" και "Ε- Ιστορικά" της "Ελευθεροτυπίας", Βήμα της Κυριακής", "Εξουσία", "Άβατον", "Θεσσαλία", "Βραδυνή" κ.ά.). Υπήρξε διευθυντής σύνταξης των εντύπων "Θεός & Θρησκεία", "Religionsinfo" και "Ορθοδοξία -21ος Αιώνας" (1999-2000). Διευθύνει τη θρησκειολογική σειρά "Θρησκεία και Κοινωνία" των εκδόσεων "Φιλίστωρ" και τη θεολογική σειρά "Σημεία και Τέρατα" των εκδόσεων "Εξάντας". Τέλος, ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (ΕΘΕ) και συμμετέχει ενεργά στο θρησκειολογικό της σεμινάριο από το 1994. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα καλύπτουν όλους τους κλάδους της θρησκειολογίας, με ιδιαίτερη έμφαση στη γνωσιολογική αποτίμηση της θρησκευτικής εμπειρίας, στην πολιτική θεωρία των θρησκειών, στη σχέση θρησκευτικότητας και σεξουαλικότητας και στην ιεροφανειακή ερμηνεία του πολιτισμού. Από το 2000 είναι εκδότης-διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Θρησκειολογία - Ιερά /Βέβηλα", το οποίο κυκλοφορεί σε εξαμηνιαία βάση και αποτελεί το πρώτο ελληνικό έντυπο αυτού του είδους.

Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κοινωνική θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θέμα της διδακτορικής διατριβής του είναι: "Πολιτική και θρησκεία στην κοινωνία του Βυζαντίου: μια απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης του κινήματος των Ζηλωτών (1342-1349 μ.Χ.)". Έχει συμμετάσχει ως ερευνητής σε ευρωπαϊκά προγράμματα και δίδαξε κοινωνιολογία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα Μεσσηνίας) και πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Κέντρου Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης Μεσσηνίας (Κ.Α.Φ.Κ.Α. Φιλιατρών). Άρθρα του και σχόλια έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο τύπο και στα περιοδικά: "Κοινωνική Εργασία", "Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών", "Βυζαντινός Δόμος", "Νέα Εστία", "Θρησκειολογία", "Τετράδια Ψυχιατρικής", "Συνάντηση", "Σύναξη", "Κοινωνιόγραμμα", κ.ά. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης, με το βιβλίο "Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα", από τις εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη. Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική του συλλογή, "Στα τέταρτα του χρόνου", στον κοινό τόμο με την εικαστικό Αγγελική Κοκονάκη, "Χρώμα και λόγος", στη σειρά "Επί- γνωση" των εκδόσεων Αν. Σταμούλη στη Θεσσαλονίκη. Το 2011 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: "Κρυφές Ενοχές", από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Διηγήματά του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Ο Δημήτρης Ι. Μπεκριδάκης γεννήθηκε το 1970 στη Χίο και σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον Τομέα Θρησκειολογίας, Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και απέκτησε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στη Θρησκειολογία. Διατέλεσε αρχισυντάκτης και κατόπιν διευθυντής επιστημονικών θεμάτων του ειδικού περιοδικού God & Religion / Θεός και Θρησκεία. Σήμερα είναι διευθυντής του περιοδικού Θρησκειολογία / Ιερά-Βέβηλα.

Ο Δημήτρης Μπουρίκος γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Περιστέρι. Το 1998 αποφοίτησε από το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Αθηνών και το 2000 από το Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών. Το 2003 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις ευρωπαϊκές και διεθνείς σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε υποτροφίες από το ΙΚΥ, το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το Υπουργείο Εργασίας. Από το 2004 είναι Υποψήφιος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών στο πεδίο της ευρωπαϊκής ενοποίησης και των επιπτώσεών της στις εθνικές κοινωνικές πολιτικές. Εργάζεται ως επιστημονικός και ερευνητικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών και ως εισηγητής πολιτικής επιστήμης και ευρωπαϊκών θεμάτων σε πανεπιστημιακά φροντιστήρια και κέντρα σπουδών. Έχει συγγράψει τον Βιβλιογραφικό οδηγό κοινωνικής εργασίας και πρόνοιας (1999, εκδόσεις Έλλην, μαζί με τον Π. Σταθόπουλο) και τον Οδηγό πληροφοριών-παροχών για τις πολύτεκνες οικογένειες (2005, ΠΡΟ.ΜΕ.Σ.Π.Ο.). Ερευνητικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί στην Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, την Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, το Βήμα Διεθνών Σχέσεων και τον Οικονομικό Ταχυδρόμο.

Ο Δημήτρης Ουλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και μουσική (ακορντεόν, πιάνο, ανώτερα θεωρητικά) στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στον κλάδο της βυζαντινής φιλοσοφίας, στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε για τρία χρόνια το σεμινάριο της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο χώρο της ενοριακής κατήχησης. Εργάσθηκε επτά χρόνια σε διάφορα ωδεία της Αθήνας ως καθηγητής, τρία χρόνια σε νυχτερινά μαγαζιά ως μουσικός και έξι μήνες στο περιοδικό Θεός και Θρησκεία ως επιμελητής κειμένων.

Ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι πτυχιούχος Νομικής και διδάκτωρ Θεολογίας. Από το 1992, μετά από επαγγελματική θητεία στο χώρο της νομικής, εργάζεται στην εκπαίδευση. Είναι θεολόγος καθηγητής στο Λύκειο Ζεφυρίου Δυτικής Αττικής, διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και είναι αρχισυντάκτης του θεολογικού περιοδικού "Σύναξη". Επί οκταετία (ακαδημαϊκά έτη 2000-2008) δίδαξε με απόσπαση στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή & Ανωτάτης Εκκληστιαστική Ακαδημία Αθήνας. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τον διάλογο του Χριστιανισμού με τη σύγχρονη εποχή, για την κοινωνική παρέμβαση σε καιρούς παγκοσμιοποίησης και για τους κινδύνους της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού. Μεταξύ των έργων του είναι τα βιβλία: - "Οι "Νόμοι των Ομηριτών": Ιεραποστολική προσέγγιση και ιστορική-νομική συμβολή" (διδακτορική διατριβή, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα 1994), - "Ανεστιότητα και παραπεμπτικότητα: Κριτικές προσεγγίσεις στα θεολογικά δρώμενα" (εκδ. Αρμός, Αθήνα 1998), - "Ο Θεός μου ο αλλοδαπός" (εκδ. Ακρίτας 2007), - "Ορθόδοξη θεολογία και κοινωνική δικαιοσύνη" (εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2002), - "Με την ψυχή στα Πόδια: Από το μνήμα το κενό στους δρόμους του κόσμου" (εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2007), - "Η Εκκλησία γίνεται όταν ανοίγεται: Η ιεραποστολή ως ελπίδα και ως εφιάλτης" (εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2008). Ζει στην Αθήνα με τη σύζυγό του Ελένη Ταμαρέση και τον γιο τους Αλέξανδρο - Αρέθα

Ο Πέτρος Σταθόπουλος είναι καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής στο Frederick Institute of Technology, Λευκωσία. Υπηρέτησε ως καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Πανεπιστήμιο Frederick Kύπρου καθώς επίσης και στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Concordia και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο McGill, στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας (τομέας Κοινοτικής Εργασίας - Κοινωνικού Σχεδιασμού). Έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Brandeis (Η.Π.Α.) στην Κοινωνική Πολιτική. Δίδαξε στο Deree College και στο Fitchburg State College. Εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Columbia και στο Lipton Mental Health Center (Director of Research and Evaluation). Εργάστηκε για πολλά χρόνια σε προγράμματα Κοινοτικής Ανάπτυξης στις Η.Π.Α., στον Καναδά και στην Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία και περιοδικά.

Η Όλγα Β. Στασινοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κοινωνιολογία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, απ' όπου πήρε και το Μaster of Science στην κοινωνιολογία το 1972. Στο Κολλέγιο της Ευρώπης στη Bruges μελέτησε θέματα της κοινωνικής διάστασης της Ε.Ε. και πήρε το δίπλωμα ανώτερων ευρωπαϊκών σπουδών. Το ενδιαφέρον της για την κοινωνική πολιτική αναπτύχθηκε μέσα από την απασχόλησή της ως στέλεχος της εθελοντικής οργάνωσης πληροφόρησης και συμβουλευτικής πολιτών στη Σκωτία και την εθελοντική της εργασία για την προστασία παιδιών και αστέγων. Συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Κοινωνικής Διοίκησης του Εδιμβούργου, απ' όπου πήρε το διδακτορικό της το 1984. Έχει διδάξει σε θέματα στεγαστικής πολιτικής και Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Σκωτία, Κοινωνιολογία στο Κολλέγιο Derre της Αγίας Παρασκευής και στα ΤΕΙ Πάτρας και Αθήνας και έχει συνεργαστεί ως σύμβουλος με το ΠΙΚΠΑ, το Υπουργείο Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Υπηρεσιών και το Νοσοκομείο Παίδων "Αγία Σοφία". Από το 1986 διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μέχρι το 1990 στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης ως Λέκτορας και από το 1991 μέχρι σήμερα στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή σε θέματα σύγχρονης κοινωνικής πολιτικής και κράτους πρόνοιας. Έχει δημοσιεύσει αρκετά βιβλία αλλά και άρθρα για το κράτος πρόνοιας, τη διαπλοκή του με την οικογένεια και τα εθελοντικά σχήματα και τις σύγχρονες πλουραλιστικές τάσεις στην κοινωνική πολιτική.

Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κοινωνική θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θέμα της διδακτορικής διατριβής του είναι: "Πολιτική και θρησκεία στην κοινωνία του Βυζαντίου: μια απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης του κινήματος των Ζηλωτών (1342-1349 μ.Χ.)". Έχει συμμετάσχει ως ερευνητής σε ευρωπαϊκά προγράμματα και δίδαξε κοινωνιολογία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα Μεσσηνίας) και πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Κέντρου Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης Μεσσηνίας (Κ.Α.Φ.Κ.Α. Φιλιατρών). Άρθρα του και σχόλια έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο τύπο και στα περιοδικά: "Κοινωνική Εργασία", "Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών", "Βυζαντινός Δόμος", "Νέα Εστία", "Θρησκειολογία", "Τετράδια Ψυχιατρικής", "Συνάντηση", "Σύναξη", "Κοινωνιόγραμμα", κ.ά. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης, με το βιβλίο "Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα", από τις εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη. Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική του συλλογή, "Στα τέταρτα του χρόνου", στον κοινό τόμο με την εικαστικό Αγγελική Κοκονάκη, "Χρώμα και λόγος", στη σειρά "Επί- γνωση" των εκδόσεων Αν. Σταμούλη στη Θεσσαλονίκη. Το 2011 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: "Κρυφές Ενοχές", από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Διηγήματά του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κοινωνική θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θέμα της διδακτορικής διατριβής του είναι: "Πολιτική και θρησκεία στην κοινωνία του Βυζαντίου: μια απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης του κινήματος των Ζηλωτών (1342-1349 μ.Χ.)". Έχει συμμετάσχει ως ερευνητής σε ευρωπαϊκά προγράμματα και δίδαξε κοινωνιολογία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα Μεσσηνίας) και πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Κέντρου Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης Μεσσηνίας (Κ.Α.Φ.Κ.Α. Φιλιατρών). Άρθρα του και σχόλια έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο τύπο και στα περιοδικά: "Κοινωνική Εργασία", "Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών", "Βυζαντινός Δόμος", "Νέα Εστία", "Θρησκειολογία", "Τετράδια Ψυχιατρικής", "Συνάντηση", "Σύναξη", "Κοινωνιόγραμμα", κ.ά. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης, με το βιβλίο "Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα", από τις εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη. Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική του συλλογή, "Στα τέταρτα του χρόνου", στον κοινό τόμο με την εικαστικό Αγγελική Κοκονάκη, "Χρώμα και λόγος", στη σειρά "Επί- γνωση" των εκδόσεων Αν. Σταμούλη στη Θεσσαλονίκη. Το 2011 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: "Κρυφές Ενοχές", από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Διηγήματά του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.