Ο Διονύσης Α. Ζήβας γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, από όπου έλαβε το δίπλωμά του το 1953. Το 1958 διορίσθηκε άμισθος και το 1960 έμμισθος επιμελητής στην έδρα της Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας και Ρυθμολογίας, με τον καθηγητή Π. Α. Μιχελή. Η "Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου" αποτελεί τη διδακτορική διατριβή του, που εγκρίθηκε από τη Σχολή το 1970. Το 1972 εξελέγη έκτακτος καθηγητής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων και το 1978 τακτικός καθηγητής στην ίδια Έδρα. Διετέλεσε διευθυντής του Σπουδαστηρίου Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων του Ε.Μ.Π. από το 1973 μέχρι το 1996. Εξελέγη Κοσμήτωρ της Σχολής Αρχιτεκτόνων για δύο διετίες, από το 1979 μέχρι το 1983 και πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων για τρεις διετίες, από το 1989 μέχρι το 1995. Απεχώρησε το 1996 λόγω ορίου ηλικίας και από το 1997 είναι ομότιμος καθηγητής της Σχολής. Διετέλεσε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου κατά τα έτη 1984-89 και 1993-98. Έχει δημοσιεύσει την "Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου" (εκδ. ΤΕΕ 1970, 1984, 2002) και τις "Προβιομηχανικές αγροτικές εγκαταστάσεις στη Ζάκυνθο" (εκδ. ΠΤΙ-ΕΤΒΑ 2000) καθώς και πολλές μικρότερες εργασίες για τη Ζάκυνθο και τα Επτάνησα. Περισσότερες εξ' άλλου από εβδομήντα εργασίες του είναι δημοσιευμένες σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά εθνικών και διεθνών συνεδρίων και σε συλλογικές εκδόσεις. Σχετικά πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο του "Τα μνημεία και η πόλη" (Libro 1997, α΄ εκδ. Λυρούδιας 1991). Στα πλαίσια του Σπουδαστηρίου των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων έχει διευθύνει δώδεκα ερευνητικά προγράμματα για θέματα αρχιτεκτονικής και θέματα προστασίας και διατήρησης ιστορικών οικισμών και ιστορικών κέντρων πόλεων, θέμα με το οποίο έχει ιδιαίτερα ασχοληθεί. Επικεφαλής ομάδων μελέτης για την προστασία και την αναβίωση της Πλάκας από το 1973 μέχρι σήμερα, έργο το οποίο τιμήθηκε το 1982 με το μετάλλιο της Europa Nostra. Το 1993 εξ' άλλου του απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης το Βραβείο Gottfried von Herder για το σύνολο του έργου του. Έχει μετάσχει σε περισσότερα από εξήντα εθνικά και διεθνή Συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει παρουσιάσει ισάριθμες ανακοινώσεις. Είναι μέλος του ΤΕΕ, του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας, του Κέντρου Μελετών Ιονίου, του ICOMOS και άλλων επιστημονικών ενώσεων. Έχει επανειλημμένα εκλεγεί στο Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος το 1965, στην Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ και την Επιστημονική Επιτροπή των Αρχιτεκτόνων του ΤΕΕ. Έχει εκλεγεί Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Αισθητικής ("International Association of Aesthetics") για την τριετία 2001-2004 και είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής και του Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή.

Ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου και καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

O Βασίλης Κάλφας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1953. Είναι καθηγητής φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διευθύνει το περιοδικό "Υπόμνημα στη φιλοσοφία" και τη σειρά "Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι" στις εκδόσεις Πόλις. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: - "Επιστημονική πρόοδος και ορθολογικότητα" (Σύγχρονα Θέματα 1983· β' έκδ. Νήσος 1997) - Πλάτων, "Τίμαιος" (κριτική έκδοση, Πόλις, 1995) - Αριστοτέλης, "Περί Φύσεως" (κριτική έκδοση, Πόλις, 1999) - "Φιλοσοφία και επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα" (Πόλις, 2005) - (μαζί με τον Γιώργο Ζωγραφίδη), "Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι" (Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, 2006) - Αριστοτέλης, "Μετά τα Φυσικά, Βιβλίο Α' (κριτική έκδοση, Πόλις, 2009) - Αριστοτέλης, "Περί γενέσεως και φθοράς" (κριτική έκδοση, Νήσος, 2011), κ.ά.

Επιστημονικός συνεργάτης Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας.

Ο Γιάννης Κουγιουμουτζάκης είναι καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και Επιστημολογίας της Ψυχολογίας στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Με συνεργάτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μελετά τη διυποκειμενική και την υποκειμενική λειτουργία του ανθρώπινου νου. Επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί στην ελληνική, αγγλική, σουηδική και γαλλική γλώσσα. Έργα του ιδίου: - Πρόοδος στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία των Πρώτων Χρόνων (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1992, - Αναπτυξιακή Ψυχολογία: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1995, - Murray, L. & Andrews, L., Τα βρέφη δεν είναι μωρά (επιμ. έκδ.). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2001, - Bruner, J., Δημιουργώντας Ιστορίες: Νόμος, Λογοτεχνία, Ζωή (επιμ. έκδ.). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2004, - Freud, E., Freud, L. & Grubrich-Simitis, L., Σίγκμουντ Φρόυντ. Η ζωή του σε εικόνες και κείμενα (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2006, - Συμπαντική Αρμονία, Μουσική και Επιστήμη. Στον Μίκη Θεοδωράκη (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2007, - Αισθητική και Τέχνη. Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη μνήμη Παναγιώτη και Έφης Μιχελή (επιμ. έκδ., σε συνεργασία με τον Γ. Ζωγραφίδη). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2008.

O Δημήτρης Aντωνακάκης διδάσκει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης ως ειδικός επιστήμων. Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα, ενώ το συνθετικό του έργο περιλαμβάνει έργα για συμφωνική ορχήστρα, για ιδιόμορφα σύνολα οργάνων, καθώς και φωνητικής μουσικής.

Ο Γιώργος Μαραγκός είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών και ιδρυτικό μέλος του Προγράμματος Μεταιττυχιακών Σπουδών "Βιοηθική" του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι κάτοχος πτυχίου φυσικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μsc στη λογική και επιστημονική μέθοδο από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ και Διδακτορικού Διπλώματος στη λογική και φιλοσοφία των επιστημών από το Πανεπιστήμιο Aix-Marseille Ι. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του εστιάζονται στη φιλοσοφική ανθρωπολογία, τη φιλοσοφία των επιστημών, την ηθική και τη βιοηθική.

Η Αθηνά Μιράσγεζη κατάγεται από τη Μικρά Ασία. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (τομέας φιλοσοφίας), στο Paris I όπως και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης. Από το 1998 διδάσκει φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στη Σχολή Ικάρων. Bιβλία της: "Η αισθητική μετά τον Nietzsche", Ρέθυμνο: Πανεπιστήμιο Κρήτης, 1998· Αθήνα: Ευρυδίκη, 2004· "La crise des valeurs du point de vue des masses solitaires", Athenes: Institut du livre-A. Kardamitsa, 1999· "La castration en tant que complexe de la perte de la mort", Athenes: Institut du livre-A. Kardamitsa 1999· "Ο λαιμός του Ιονέσκο", Αθήνα: Ευρυδίκη 2001.

Ο Μιχάλης Πάγκαλος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία στο Παρίσι και την Αθήνα. Η διδακτορική του διατριβή που υποστηρίχτηκε στο Παρίσι (Ε.Η.Ε.S.S.) τον Ιούλιο του 2003, υπό την εποπτεία του Vincent Descombes, διερευνά τη σχέση λογοτεχνίας και "φιλοσοφίας της πράξης". Από το 2007 εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση και, συγχρόνως, διδάσκει φιλοσοφία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ). Έχει μεταφράσει τα βιβλία: Τσαρλς Ταίηλορ, "Οι δυσανεξίες της νεωτερικότητας" (Εκκρεμές 2006), Εμμανουήλ Λεβινάς, "Ελευθερία και εντολή" ("Εστία", 2007), Μυριάμ Ρεβώ ντ' Αλλόν, ("Ο συμπονετικός άνθρωπος", Εστία, 2013), κ.ά. Έχει, τέλος, δημοσιεύσει άρθρα για τη λογοτεχνία και την ηθική και πολιτική φιλοσοφία, τη σχέση μεσσιανισμού και ουτοπίας (στο συλλογικό τόμο "Η μεσσιανική ιδέα και οι μεταμορφώσεις της", Άρτος Ζωής, 2011), τη Χάννα Άρεντ, τον Χάμπερμας, τον Λεβινάς, τον Πρίμο Λέβι, τον Πωλ Ρικαίρ, κ.ά. στα περιοδικά Νέα Εστία, Σύναξη, "Cahiers d'Etudes Levinassiennes", κ.ά.

Η Ασπασία Παπαδοπεράκη είναι γλύπτρια. Γεννήθηκε το 1942 στην περιοχή της Κνωσσού. Σπούδασε γλυπτική στην ΑΣΚΤ 1966-72 με πρώτη υποτροφία του ΙΚΥ και καθηγητές τους: Καλαμαρά, και σκηνογραφία με τον Βασιλειάδη. Από το 1975 μέχρι το 1978 με υποτροφία του ΕΟΜΜΕΧ φοίτησε στην Beaux Arts του Παρισιού, με δασκάλους τους Gilli και Cesar και σκηνογραφία στο Θέατρο της Vencennes. Χρησιμοποιεί για τη Γλυπτική της στοιχεία από τις μελέτες της στην ανθρώπινη φιγούρα και από την αιγαιοπελαγίτικη λαϊκή αρχιτεκτονική και την αρχαϊκή γλυπτική. Ατομικές εκθέσεις: Οι σημαντικότερες είναι: 1978 στην Ώρα? 1979, στην Έκθεση "Δέκα Γλύπτες" στην Εθνική Πινακοθήκη? 1983, στο Ινστιτούτο Goethe, ανάλυση του γλυπτού για τη Μαρία Κάλλας? 1984, γκαλερί Σταυρακάκη στο Ηράκλειο, με θέμα "Ημορφή του Καβάφη", και έκδοση βιβλίου με τον ίδιο τίτλο? 1985, Α? έκδοση και Β?έκδοση, 2003, στα πλαίσια Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και του Συνεδρίου AICA, Σύλλογος Γλυπτών "Στοιχεία στην τέχνη του 20ου αιώνα από τον Θησαυρό των Σιφνίων"? 1986, στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου Ηράκλειο "Η γυναίκα στην Αντίσταση"? 1987, Έκθεση στο Σύλλογο Γλυπτών με θέμα "Ανθρώπινη φιγούρα"? 1992, στο Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας, έκθεση οργανωμένη από το ΕΕΤΕ με θέμα "Ανάλυση ενός έργου"? 1996, στον Αστρολάβο Πειραιά? 2001, στη Ραφήνα, στην γκαλερί Απόλλων. Στον Αστρολάβο, 2007, στην Αλεξάνδρεια στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού έκθεση για τον Καβάφη Ιανουάριος 2009. Ομαδικές εκθέσεις: Έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως το 1980, στο Salon de Mai, και στην Biennale της Αλεξάνδρειας τον ίδιο χρόνο. Έχει φιλοτεχνήσει το γλυπτό της Μαρίας Κάλλας, για δημόσιο χώρο στην Αθήνα και με ριζοσπαστική άποψη, τη σύνθεση των προτομών του Ξυλούρη στο Ηράκλειο και του Καβάφη στην Αλεξάνδρεια. Επίσης, γλυπτά μνημειακά αφιερωμένα στη Γυναίκα της Αντίστασης, για τρία χωριά της Κρήτης Σκούρβουλα, Κρουσώνα, Μαργαρικάρι. Στα χωριά της Κρήτης συνεργάζεται με ντόπιους τεχνίτες στον πωρόλιθο και διαμορφώνει χώρους και αισθητική. Μνημειακά έργα της υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, όπως στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Σαμοθράκη, την Πελοπόννησο, Κύπρο και κυρίως στην Κρήτη, στις Ασσίτες, στα "Πλαστικά Κρήτης", στο Συνεδριακό Κέντρο του Maris Hotel Τη σύνθεση Θεοτοκόπουλος Κορνάρος Καζαντζάκης για την Παζιφήνια Τράπεζα. Έχει δημιουργήσει την καλλιτεχνική της Γλυπτική Κοινότητα που αριθμεί περίπου 25 σπίτια σε όλη την Ελλάδα, όπου είναι τοποθετημένα ανάγλυφα και ολόγλυφα έργα της, δίνοντας έτσι μια ολοκληρωμένη αισθητική πρόταση. Μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά (Αρχαιολογία, Εικαστικά, Διπλή Εικόνα, Τέχνη και Λόγος κ.α.) και έχει λάβει μέρος σε Παγκόσμια και Πανελλήνια Συμπόσια και Συνέδρια. Έχει κάνει σκηνικά, μάσκες και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τον Γιάννη Τσαρούχη, Β. Νικολαΐδη, τον Γ. Χατζηδάκη, την Θ. Κίττου, το Λύκειο Ελληνίδων Ηρακλείου. Έχει υπό έκδοση τα βιβλία: "Ο θησαυρός των Σιφνίων", "Η ιστορία της ανθρώπινης φιγούρας", "Τα μέτρα μέτρησης και το ανθρώπινο σώμα". Έχει φιλοτεχνήσει 28 μετάλλια: για το Πανεπιστήμιο Κρήτης του Γ. Σεφέρη του Δ.Μητροπούλου, Μαρίας Κάλλας και για άλλους και έχει σχεδιάσει ποιητών πορτραίτα σε έκδοση πολλαπλών όφσετ λιθογραφιών, σε 200 αντίτυπα τουλάχιστον το καθένα, πολλά εκ των οποίων έχουν βγει και σε δεύτερη έκδοση και διακοσμούν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Από το 1990 έχει εργασθεί μια μεγάλη σειρά από περιστέρια, γλυπτά, ανάγλυφα, κόσμημα. Η έκθεσή της το 1996 στην Γκαλερί Αστρολάβος ήταν αφιερωμένη σ' αυτά. Είναι μέλος του ΕΠΑΣΚΤ του Συλλόγου Γλυπτών και του Ε.Ε.Τ.Ε, όπου έχει εκλεγεί κατά καιρούς συχνά στα τμήματά τους. Επίσης είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής και της Εταιρείας Κρητικών Μελετών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Κρήτη και ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό για ενημέρωση και σε συνέδρια και συμπόσια γλυπτικής, αφήνοντας έργα γλυπτικής στους τόπους αυτούς, όπως στην Βρετάνη, το Λίβανο και την Κύπρο. Το Μουσείο Μπενάκη κυκλοφόρησε το 2003 το βιβλίο της "Μελετώντας τον Θεοτοκόπουλο". Το 2009 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου της.

Ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος γεννήθηκε στα Χανιά, σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, φιλοσοφία και ιστορία της τέχνης στο New School for Social Research και στο Columbia University της Νέας Υόρκης, αντίστοιχα, καθώς και στην E.H.E.S.S. και στο Paris I, Pantheon-Sorbonne, στο Παρίσι. Ζει στα Χανιά και διδάσκει αισθητική και φιλοσοφία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (θέση Μιχελή).

Ο Γιάννης Κουγιουμουτζάκης είναι καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και Επιστημολογίας της Ψυχολογίας στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Με συνεργάτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μελετά τη διυποκειμενική και την υποκειμενική λειτουργία του ανθρώπινου νου. Επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί στην ελληνική, αγγλική, σουηδική και γαλλική γλώσσα. Έργα του ιδίου: - Πρόοδος στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία των Πρώτων Χρόνων (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1992, - Αναπτυξιακή Ψυχολογία: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1995, - Murray, L. & Andrews, L., Τα βρέφη δεν είναι μωρά (επιμ. έκδ.). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2001, - Bruner, J., Δημιουργώντας Ιστορίες: Νόμος, Λογοτεχνία, Ζωή (επιμ. έκδ.). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2004, - Freud, E., Freud, L. & Grubrich-Simitis, L., Σίγκμουντ Φρόυντ. Η ζωή του σε εικόνες και κείμενα (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2006, - Συμπαντική Αρμονία, Μουσική και Επιστήμη. Στον Μίκη Θεοδωράκη (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2007, - Αισθητική και Τέχνη. Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη μνήμη Παναγιώτη και Έφης Μιχελή (επιμ. έκδ., σε συνεργασία με τον Γ. Ζωγραφίδη). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2008.