Ο Θεόδωρος Αλκαίος, (επoνομαζόμενος και Μυτιληναίος ή Λέσβιος), ήταν θεατρικός συγγραφέας και πρωτοπόρος ηθοποιός του νεότερου ελληνικού θεάτρου. Από 1818 ήταν καταξιωμένος ηθοποιός πρωταγωνιστής στο "Πατριωτικό Θέατρο Καρατζά" στο Βουκουρέστι. Με το σάλπσμα του Αγώνα του 1821 ο Αλκαίος ήλθε στην Ελλάδα και πολέμησε ως οπλαρχηγός ατάκτων σε διάφορες μάχες στη Ρούμελη, Χίο και Κρήτη υπό τον Φαβιέρο. Επί Καποδίστρια ίδρυσε μαζί με τη γυναίκα του Μαριγώ Αλκαίου, επίσης ηθοποιό, το πρώτο μετεπαναστατικό θέατρο στη Σύρο (1828-1831) στο ποίο και ανέβασε πρότυπα δικά το έργα όπως η "Άλωση των Ψαρών", ο "Θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη", "Πιττακός ο Μυτιληναίος" κ.λπ. καθώς και μεταφράσεις έργων του Μολιέρου, Ρακίνα, κ.ά. Ο Θ. Αλκαίος ήταν αυτός που δημιούργησε την πρώτη ζωντανή θεατρική παράδοση στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως έπεσε θύμα της άγριας σφαγής που συνέβη στο Άργος από τα γαλλικά στρατεύματα κατοχής. Το έργο του συνέχισε ο αδελφός του, Κωνσταντίνος Αλκαίος επίσης ηθοποιός, καθώς και ο γιος του Ξενοφών Αλκαίος.

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.