Οι περισσότεροι δυτικοί ιστορικοί ανέκαθεν θεωρούσαν το Βυζάντιο μια παρακμασμένη "ρωμαϊκή αυτοκρατορία". Σήμερα ωστόσο είναι κοινώς αποδεκτό ότι η συμπάθεια ή αντιπάθεια για τους Βυζαντινούς, τους χριστιανούς ή τις αυτοκρατορίες γενικά, δεν θα πρέπει να επηρεάσει την κρίση ενός ιστορικού για μία αυτοκρατορία που κράτησε 1200 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων γνώρισε εποχές παρακμής όσο και άνθισης και προόδου.

Η πρωτοτυπία του Τρέντγκολντ έγκειται στο ότι συνδυάζει την αφήγηση των γεγονότων από τις απαρχές της αυτοκρατορίας μέχρι την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, με παράλληλες αναλύσεις που αφορούν στην κοινωνία και τον πολιτισμό της, στη διάρκεια των έξι φάσεων της βυζαντινής ιστορίας.

Ο Γουώρεν Τρέντγκολντ, καθηγητής Βυζαντινών Σπουδών στο Πανεμιστήμιο του Saint Louis, εξετάζει τα αίτια των πολλαπλών επιτυχιών και αποτυχιών και της εντυπωσιακής μακροβιότητας του Βυζαντίου, και εξηγεί τα παράδοξα της πολυκύμαντης ιστορίας του, δείχνοντας με τι τρόπους η πολιτική ηγεσία, η στρατιωτική στρατηγική, οι πολιτισμικοί άξονες και οι κοινωνικές και θεσμικές αλλαγές αλληλεπιδρούσαν με τις αδυναμίες και τα πλεονεκτήματα των εχθρών της Αυτοκρατορίας.