Γιος δημοδιδασκάλου. ο Κωστής Παπαγιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώρι Υπάτης και έζησε στην Παραλία της Κύμης ('51-'60), στο Χαλάνδρι -όπου είναι μόνιμα εγκατεστημένος-, στη Θεσσαλονίκη ('66-'67) και στο Παρίσι ('69-'75). Οι απόπειρές του να σπουδάσει, νομικά στη Θεσσαλονίκη και φιλοσοφία στο Παρίσι, δεν είχαν συνέχεια, παρά ταύτα η παθολογική σχεδόν προσήλωση στην ανάγνωση τον οδήγησε συγκυριακά στην εμπορία βιβλίων· κατόπιν, με την επάνοδο στην Αθήνα, στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων για βιοποριστικούς καθαρά λόγους και, όψιμα, στη συγγραφή εξομολογητικών εν πολλοίς δοκιμίων. Έγραψε για τη μέθη, τη ζηλοτυπία, τη μισανθρωπία, τους νεκρούς, τη μνησικακία, τη φιλία και τον πόλεμο.

Ο Ηλίας Κανέλλης γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1960. Το 1984, φοιτητής ακόμα, εξέδωσε το κινηματογραφικό περιοδικό "Κάμερα" και, έκτοτε, παρέμεινε στο χώρο της δημοσιογραφίας, του κινηματογράφου και της κριτικής του. Εργάστηκε στον χώρο του Τύπου σε όλες σχεδόν τις ειδικότητες: διορθωτής, επιμελητής ύλης, ρεπόρτερ, κριτικός τέχνης, πολιτικός αναλυτής, αρθρογράφος, αρχισυντάκτης, διευθυντής συντάξεως. Επί σειρά ετών κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό "Αντί", διατήρησε, παράλληλα, καθημερινή εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84.Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην εφημερίδα "Τα Νέα". Παράλληλα, το καλοκαίρι του 2007 εξέδωσε την εφημερίδα "εφ" του Ελληνικού Φεστιβάλ. Μαζί με τον Μανώλη Βασιλάκη, εξέδωσαν το 2009 την επιθεώρηση βιβλίου "The Athens Review of Books". Το 2010 την εγκατέλειψε για να συνεχίσει μόνος του με το "The Books' Journal". Έχει γράψει το βιβλίο "Εθνοχουλιγκανισμός: εκφράσεις της νεοελληνικής ιδεολογίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 της Αθήνας" (εκδ. Οξύ) και έχει επιμεληθεί τις κινηματογραφικές μονογραφίες "Σταύρος Τορνές" (με τον Σταύρο Καπλανίδη και, για την ιταλική έκδοση, με την επιπλέον συνεργασία με τον Sergio Grmek Germani), "Κώστας Γαβράς", "Σταύρος Τσιώλης".

Ο Ευγένιος Αρανίτσης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1955. Από το 1974 ζει στην Αθήνα. Από το 1978 εργάζεται στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία". Το 1976 ίδρυσε τις εκδόσεις "Άκμων", που διηύθυνε καθ' όλο το μήκος της διαδρομής τους. Έγραψε πολλά δοκίμια και άρθρα για την ελληνική και την ξένη λογοτεχνία, που αργότερα συγκεντρώθηκαν σε τρεις τόμους. Το 1986, σε συνεργασία με τον Οδυσσέα Ελύτη, εξέδωσαν το έργο "Το δωμάτιο με τις εικόνες". Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2000 για το δοκίμιο του "Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα" (1999). Άλλα έργα του είναι: "Αφρική", 1988, "Ποιήματα και πράξεις", 1990, "Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου", 1993 (στα γαλλικά από τις εκδόσεις Flammarion, 2007), "Ιστορίες που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω", 1995, "Η θάλασσα", 1998, "Orphan Drugs", 1999, "Ιψ ο Τυπογράφος: ο Ελύτης για παιδιά και ερωτευμένους", 2000, "Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο", 2002, "Late Antiquity", 2003.

Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην "Αυγή" και στο περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος", τη δεκαετία του '70. Συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεισέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο, όταν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε αρμονικά με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε γνωστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς, με τον Δημήτρη Εϊπίδη, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του προγράμματος των "Νέων Οριζόντων", αλλά και με δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και μεγάλα ονόματα της έβδομης τέχνης.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1941, στη Μυτιλήνη. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη σε ελληνικές και διεθνείς παραγωγές. Από το 1960 έως το 1973 έζησε στο Παρίσι όπου παρακολούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Φιλμολογίας της Σορβόνης και σύχναζε στη Cinematheque. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι γύρισε μερικά βιομηχανικά και διαφημιστικά φιλμ. Από το 1973 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Φιλμογραφία: "Κυριακή" 1965 (20΄), "Ανδρέου" 1970 (25΄), "Cine Love" 1971 (20΄), "Τα χρώματα της ίριδος" 1974, "Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας" 1978, "Μελόδραμα;" 1980, "Βαριετέ" 1984, "Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα" 1988, "Ονειρεύομαι τους φίλους μου" 1993, "Ο εργένης" 1997, "Αυτή η νύχτα μένει" 1999, "Beautiful people" 2000, "Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου" 2002, "Delivery" 2003, "Πεθαίνοντας στην Αθήνα", 2006, "Αθήνα - Κωνσταντινούπολη", 2008, "Τα οπωροφόρα της Αθήνας", 2010, "Δεσμά αίματος", 2012.

Ο Σταύρος Τσιώλης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1937 και σπούδασε στη Σχολή Σταυράκου. Από το 1958 εργαζόταν συστηματικά ως βοηθός σκηνοθέτης στα στούντιο της Φίνος Φιλμ και, μετά από μία δεκαετία εκεί, άρχισε να γράφει και να σκηνοθετεί ο ίδιος ταινίες της εταιρείας. Μετά την πρώτη του μεγάλη μήκους ταινία, "Ο μικρός δραπέτης", ακολούθησε μια σειρά μεγάλων εμπορικών επιτυχιών. Η "Κατάχρηση εξουσίας" ήταν μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Αποσύρθηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από τον κινηματογράφο και επέστρεψε το 1985. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε πολλά φεστιβάλ και εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις. Φιλμογραφία: - 1968 "Ο μικρός δραπέτης" - 1969 "Πανικός" - 1970 "Η ζούγκλα των πόλεων" - 1971 "Κατάχρησις εξουσίας" - 1985 "Μια τόσο μακρινή απουσία" - 1986 "Σχετικά με τον Βασίλη" - 1988 "Ακατανίκητοι εραστές" - 1990 "Έρωτας στη χουρμαδιά" - 1992 "Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε" - 1995 "Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά" - 1998 "Ας περιμένουν οι γυναίκες" - 2004 "Φτάσαμεε!..."

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε το 1952 στα Χανιά. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Έχει εκδώσει επτά ποιητικά βιβλία: "Τοπία Κοριτσιών" 1981, "Σχεδόν Γκρό Πλαν" (εκδόσεις Πλέθρον 1986), "Στο λευκό του βυθού" (Εκδόσεις Πλέθρον 1989), "Η συνήθεια των ημερολογίων" (εκδόσεις Πλέθρον 1995), "Μονάχα ο χρόνος ξέρει" (εκδόσεις Πλέθρον 2000), "Οι μέρες πριν τα χρόνια" (Εκδόσεις Οδός Πανός 2007), "Άδεια εξόδου" (εκδόσεις Οδός Πανός 2009). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έχουν παρουσιασθεί στο θέατρο και έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Το "Η ζωή και τίποτ' άλλο" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Ο Χρήστος Βακαλόπουλος (1956-1993) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και κινηματογράφο στο Παρίσι. Εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα "Αυγή" (1975-1985) και στα περιοδικά "Σύγχρονος Κινηματογράφος" και "Αντί". Έγραψε σενάρια για τους Νίκο Παναγιωτόπουλο και Σταύρο Τσιώλη κι ένα μυθιστόρημα κατά παραγγελίαν, το "Υπόθεση μπεστ σέλλερ" (1980). Ακολούθησαν "Οι πτυχιούχοι" (1984), οι "Νέες αθηναϊκές ιστορίες" (1989) και "Η γραμμή του ορίζοντος" (1991). Ταινίες: "Βεράντες" (1984), "Θέατρο" (1986) και οι μεγάλου μήκους ταινίες "Όλγα Ρόμπαρντς" (1989) και "Παρακαλώ, γυναίκες μην κλαίτε" (1992, συν-σκηνοθεσία με τον Σταύρο Τσιώλη). Εργάστηκε, επίσης, ως ηθοποιός, παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών.

Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην "Αυγή" και στο περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος", τη δεκαετία του '70. Συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεισέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο, όταν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε αρμονικά με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε γνωστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς, με τον Δημήτρη Εϊπίδη, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του προγράμματος των "Νέων Οριζόντων", αλλά και με δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και μεγάλα ονόματα της έβδομης τέχνης.

Ο Αχιλλέας Κυριακίδης γεννήθηκε το 1946 στο Κάιρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει εννέα βιβλία με διηγήματα, μικρά πεζά και δοκίμια (κινηματογραφικά και φιλολογικά), έχει γράψει τρία σενάρια που γυρίστηκαν σε ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους, και έχει σκηνοθετήσει επτά ταινίες μικρού μήκους σε δικά του σενάρια. Κυκλοφορούν πάνω από σαράντα πέντε μεταφράσεις του έργων συγγραφέων όπως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Ζορζ Περέκ, ο Ρεϊμόν Κενό, ο Λουίς Σεπούλβεδα, ο Αλφρέντ Ζαρί, ο Ρολάν Τοπόρ, ο Άντριου Κρούμι, ο Ζαν Εσενόζ, ο Κάρλο Φραμπέτι κ.ά. Το 2004 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τις "Τεχνητές αναπνοές", το 2006 με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, για τη μετάφραση των πεζογραφικών "Απάντων" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (στην οριστική έκδοση των "Ελληνικών Γραμμάτων" -η απονομή έγινε το 2007), την επόμενη χρονιά με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη Μετάφρασης, στο πλαίσιο των Καβαφείων 2007, και το 2009 με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος "Στο cafe της χαμένης νιότης" του Πατρίκ Μοντιανό.