Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ως καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος), όπου υπηρετεί από το 1997, διδάσκοντας Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Historical Association, της International Society for History Didactics και της IRAHSSE, ενώ συνεργάζεται με την Association for Historical Dialogue and Research. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα", "Θεωρία και Κοινωνία", "Φιλολογική" κ.ά. Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.

Ο Δημήτρης Κ. Μαυροσκούφης είναι καθηγητής Διδακτικής Μεθοδολογίας και Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το διδακτικό, ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αναφέρεται κυρίως στη Διδακτική Μεθοδολογία, τη Διδακτική Μεθοδολογία της Ιστορίας, την Ιστορία της Εκπαίδευσης, την Ιστορική Παιδαγωγική και την Εκπαιδευτική Πολιτική.. Έχει συγγράψει, εκτός άλλων, τα βιβλία "Η σχολική ιστορία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (1975-1995): η μεταπολιτευτική εκδοχή του σισύφειου μύθου" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 1997), "Εμπειρίες και απόψεις μαθητών και φοιτητών σχετικές με το μάθημα της ιστορίας: θεωρητικά ζητήματα και εμπειρική έρευνα" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 1999) "Ένας στρατιώτης στον Εμφύλιο (1945-1949): η συμβολή της μικροϊστορίας στην ανίχνευση και την ανάλυση των βιωματικών όψεων της καθημερινής ζωής" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 2000) και "Αναζητώντας τα ίχνη της ιστορίας: ιστοριογραφία, διδακτική μεθοδολογία και ιστορικές πηγές" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 2005).

Ο Αντρέας Π. Ανδρέου γεννήθηκε στο Αμμοχώρι της Φλώρινας το 1961, όπου ζει κι εργάζεται μόνιμα. Παντρεμένος με τη Σοφία Αντωνακάκη, σχεδόν από τα εφηβικά του χρόνια, και πατέρας δύο παιδιών, του Παντελή και της Ανδρομάχης. Σπούδασε κλασική αρχαιολογία, βυζαντινολογία και αρχαία ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς και κλασική φιλολογία-κλασική αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης της Δ. Γερμανίας. Από το 1988 είναι διδάκτορας της φιλοσοφίας (στην κλασική αρχαιολογία) του Γουτεμβέργιου Πανεπιστημίου (Johannes Gutenberg Universitat Mainz) του Μάιντς. Εργάζεται στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας στο ΠΤΔΕ καταρχήν του ΑΠΘ και νυν (από το 2004) Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, αρχικά ως ειδικός επιστήμονας του ΠΔ/407 (1991-1997), από το 1997 ως λέκτορας και από το 2001-2006 ως επίκουρος καθηγητής με αντικείμενο ιστορία και πολιτισμός της ελληνικής αρχαιότητας. Από το 2006 μέχρι σήμερα αναπληρωτής καθηγητής με αντικείμενο ιστορία και πολιτισμός στην εκπαίδευση. Από τον Σεπτέμβριο του 2007, πρόεδρος στο ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Διδάσκει ή έχει διδάξει σε προπτυχιακό επίπεδο, εκτός από το ΠΤΔΕ στο Τμήμα Νηπιαγωγών, στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και στο Τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού του ΕΑΠ. Ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του Johannes Gutenberg Universitat Mainz. Σε μεταπτυχιακό επίπεδο διδάσκει στο ΠΜΣ του ΠΤΔΕ, στο ΠΜΣ του ΠΤΝ και στο Διαπανεπιστημιακό-Διατμηματικό ΠΜΣ Μουσειολογίας του ΑΠΘ. Διατελεί από το 2006 διευθυντής σπουδών στο οικείο ΠΜΣ του ΠΤΔΕ. Επιστημονικά και ερευνητικά ενδιαφέροντα: αρχαία και βυζαντινή ιστορία, ιστορία και αρχαία ελληνική τέχνη, μουσείο και σχολείο, μουσειακή εκπαίδευση, ιδεολογική χρήση της ιστορίας, παράδοση και πολιτισμός, σχολική ιστορία και σχολικά εγχειρίδια ιστορίας, διδακτική της ιστορίας, τοπική ιστορία έρευνα και η διδακτική της. Από το 1997 ερευνητής στην ομάδα του ΜΟΕΣΒΙ-ΚΕΣΒΙΔΕ του ΑΠΘ (υπεύθυνος συντονιστής της ομάδας για την έρευνα στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας της π. ΓΔΜ). Επέβλεψε ή επιβλέπει 21 πτυχιακές εργασίες, 4 μεταπτυχιακές ως κύριος επόπτης και συμμετέχει σε 14 τριμελείς επιτροπές επίβλεψης διδακτορικών διατριβών σε 5 εξ αυτών ως επιβλέπων καθηγητής. Έχει εκδώσει 7 μονογραφίες, 55 άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων πανελλήνιας και διεθνούς εμβέλειας.

Ο Δρ Κώστας Κασβίκης είναι δάσκαλος και αρχαιολόγος. Εργάστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το ακαδημαϊκό έτος 2006-2007 αποσπάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στο ΠΤΔΕ Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στο οποίο εργάζεται σήμερα ως λέκτορας. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο του ΠΤΔΕ Θεσσαλονίκης "Δημ. Γληνός". Στη συνέχεια, αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα: "Αρχαιολογικές αφηγήσεις και εκπαίδευση: ανάλυση περιεχομένου και εικονογράφησης στα σχολικά εγχειρίδια του Δημοτικού". Έχει εργαστεί ως ερευνητής σε ελληνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα και έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει εκπαιδευτικά προγράμματα σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία (Προϊστορική Τούμπα Θεσσαλονίκης, Παλιάμπελα Κολινδρού, Τελόγλειο Ίδρυμα, Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης). Έχει λάβει μέρος με εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο προσανατολίζεται σε ζητήματα διδακτικής της ιστορίας, μουσειοπαιδαγωγικής και αρχαιολογικής εκπαίδευσης.

Ο Δημήτριος Σ. Μαξούρης είναι εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην κατεύθυνση "Διδακτική της ιστορίας-Πολιτιστική παράδοση" και Διδακτορικού Διπλώματος Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας του ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Παναγιώτης Γατσωτής είναι διδάκτωρ της Διδακτικής της Ιστορίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Οι δημοσιεύσεις του αφορούν κυρίως στην Εφαρμοσμένη Διδακτική της Ιστορίας και τις αντιλήψεις μαθητών και εκπαιδευτικών για τη Σχολική Ιστορία.

Η Αφροδίτη Αθανασοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν το πεδίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ιδίως του 19ου και 20ού αιώνα, τη νεοελληνική Μετρική, τη Διδακτική της Λογοτεχνίας και τις σχέσεις Λογοτεχνίας και Ιστορίας. Ενδιαφέρεται επίσης για την Αφηγηματολογία και την Ιστορία των ιδεών και των νοοτροπιών. Στη διδακτορική της διατριβή μελέτησε τη διγλωσσία του Σολωμού (1999). Μετέφρασε από τα ιταλικά τη διεπιστημονική μελέτη του Massimo Peri Malato d'amore: La poesia dei medici e la medicina dei poeti (ελληνική έκδοση: Του πόθου αρρωστημένος. Ποίηση και ιατρική στον "Ερωτόκριτο", Π.Ε.Κ. 1999). Είναι επίσης μία εκ των συγγραφέων του βιβλίου Ματαιωμένη Ουτοπία (Αθήνα, Ταξιδευτής 2008). Έχει δημοσιεύσει εργασίες για τους: Σολωμό, Βιζυηνό, Καβάφη, Καζαντζάκη, Σεφέρη, Μόντη, Ρίτσο, Λειβαδίτη κ.ά. Η πιο πρόσφατη δουλειά της (2009 και εξής) αφορά στη σύνταξη του Προγράμματος Σπουδών Λογοτεχνίας στην εκπαίδευση της Κύπρου και στην παραγωγή του σχετικού διδακτικού υλικού με ομάδα συνεργατών από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Κύπρου. Έχει συνεργαστεί με τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης και πιο πρόσφατα με το Μουσείο Μπενάκη ως μεταφράστρια ή φιλολογική επιμελήτρια στην έκδοση βιβλίων για σημαντικούς Νεοέλληνες συγγραφείς (Σολωμός, Κάλβος, Καβάφης, Σικελιανός, Σεφέρης κ.ά.).

Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου (Φλώρινα 1960) σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη Ιστορία, στα Παιδαγωγικά και στη Βυζαντινή Ιστορία. Το 1996 πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και το 2002 εκλέχτηκε Λέκτορας της Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Στο διάστημα 2001-2004 εξέδωσε 4 ιστορικές μονογραφίες και συνέγραψε 60 συνολικά άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρίας Ιστορικών της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρίας και της Παιδαγωγικής Εταιρίας, ενώ έχουν γίνει στο έργο της 49 συνολικά ετεροαναφορές. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, την Εκπαιδευτική πολιτική, την Τοπική ιστορία με έμφαση στη Δυτική Μακεδονία, και την Εκπαιδευτική Ιστορία του Πόντου και της νεότερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Αγγελος Παληκίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1965, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Το 1983 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από την οποία και αποφοίτησε το 1987 με ειδίκευση στην αρχαιολογία. Κατά τη διετία 1988-1990 εργάστηκε στη Νικόπολη της Πρέβεζας ως αρχαιολόγος της Επιτροπής Νικοπόλεως σε προγράμματα επιφανειακής και ανασκαφικής έρευνας, προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, καταγραφών και γνωριμίας των μαθητών με τα μνημεία της αρχαίας πόλης. Από το 1995 διαμένει στην Καβάλα, όπου και υπηρετεί ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 2007 ολοκλήρωσε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων διδακτορική διατριβή με θέμα "Ο ρόλος της εικόνας στα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (1950-2000). Διδακτική, ιδεολογική και αισθητική λειτουργία των εικόνων". Ανέπτυξε αρθρογραφία και συμμετείχε σε συνέδρια και ημερίδες με θέματα που εντάσσονται στην ιστορία της εκπαίδευσης και στη διδακτική της ιστορίας.

Η Μαρία Αδάμου - Ρασή γεννήθηκε στον Βόλο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Φιλοσοφίας, Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής), όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές κλάδου ψυχολογίας και, παράλληλα, απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της εκπαίδευσης από το ΠΤΔΕ του ΑΠΘ. Είναι σχολική σύμβουλος φιλολόγων Ν. Μαγνησίας και διδάσκει στα παιδαγωγικά τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει συγγράψει το βιβλίο "Το εκπαιδευτικό σύστημα στην υπηρεσία του εθνικού κράτους - Η ελληνική περίπτωση 1950-1976" (εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2002), ενώ μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών", "Σύγχρονη Εκπαίδευση", "Μέντορας", "Νέα Παιδεία", "Ο Πολίτης", "Θέματα Ιστορίας της Εκπαίδευσης" κ.ά. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της αφορούν την ιστορική και κοινωνιολογική διάσταση της εκπαίδευσης και τη διδακτική των κοινωνικών σπουδών.

Η Στέλλα Κασίδου γεννήθηκε στην Ελευθερούπολη Καβάλας και είναι δασκάλα. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Φλώρινας και στο ΠΤΔΕ Φλώρινας του ΑΠΘ. Εν συνεχεία, αποφοίτησε από το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του ιδίου τμήματος και σήμερα είναι υποψήφια διδάκτορας του ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σχετικά με την ιστορία, τη διδακτική της ιστορίας και την ιδεολογία της σχολικής ιστορίας.

Η Παρασκευή Γκόλια γεννήθηκε στη Δαμασκηνιά Κοζάνης και είναι δασκάλα. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Φλώρινας και στο ΠΤΔΕ Φλώρινας του ΑΠΘ. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του ΠΤΔΕ Φλώρινας του ΑΠΘ. Είναι διδάκτορας παιδαγωγικής του ΠΤΔΕ Φλώρινας του ΠΔΜ. Έχει δημοσιεύσει εργασίες σε ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα περιοδικά σχετικές με τη σχολική παιδαγωγική, την εκπαιδευτική πολιτική και την εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση των μαθητών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ο Αντρέας Π. Ανδρέου γεννήθηκε στο Αμμοχώρι της Φλώρινας το 1961, όπου ζει κι εργάζεται μόνιμα. Παντρεμένος με τη Σοφία Αντωνακάκη, σχεδόν από τα εφηβικά του χρόνια, και πατέρας δύο παιδιών, του Παντελή και της Ανδρομάχης. Σπούδασε κλασική αρχαιολογία, βυζαντινολογία και αρχαία ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς και κλασική φιλολογία-κλασική αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης της Δ. Γερμανίας. Από το 1988 είναι διδάκτορας της φιλοσοφίας (στην κλασική αρχαιολογία) του Γουτεμβέργιου Πανεπιστημίου (Johannes Gutenberg Universitat Mainz) του Μάιντς. Εργάζεται στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας στο ΠΤΔΕ καταρχήν του ΑΠΘ και νυν (από το 2004) Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, αρχικά ως ειδικός επιστήμονας του ΠΔ/407 (1991-1997), από το 1997 ως λέκτορας και από το 2001-2006 ως επίκουρος καθηγητής με αντικείμενο ιστορία και πολιτισμός της ελληνικής αρχαιότητας. Από το 2006 μέχρι σήμερα αναπληρωτής καθηγητής με αντικείμενο ιστορία και πολιτισμός στην εκπαίδευση. Από τον Σεπτέμβριο του 2007, πρόεδρος στο ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Διδάσκει ή έχει διδάξει σε προπτυχιακό επίπεδο, εκτός από το ΠΤΔΕ στο Τμήμα Νηπιαγωγών, στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και στο Τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού του ΕΑΠ. Ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του Johannes Gutenberg Universitat Mainz. Σε μεταπτυχιακό επίπεδο διδάσκει στο ΠΜΣ του ΠΤΔΕ, στο ΠΜΣ του ΠΤΝ και στο Διαπανεπιστημιακό-Διατμηματικό ΠΜΣ Μουσειολογίας του ΑΠΘ. Διατελεί από το 2006 διευθυντής σπουδών στο οικείο ΠΜΣ του ΠΤΔΕ. Επιστημονικά και ερευνητικά ενδιαφέροντα: αρχαία και βυζαντινή ιστορία, ιστορία και αρχαία ελληνική τέχνη, μουσείο και σχολείο, μουσειακή εκπαίδευση, ιδεολογική χρήση της ιστορίας, παράδοση και πολιτισμός, σχολική ιστορία και σχολικά εγχειρίδια ιστορίας, διδακτική της ιστορίας, τοπική ιστορία έρευνα και η διδακτική της. Από το 1997 ερευνητής στην ομάδα του ΜΟΕΣΒΙ-ΚΕΣΒΙΔΕ του ΑΠΘ (υπεύθυνος συντονιστής της ομάδας για την έρευνα στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας της π. ΓΔΜ). Επέβλεψε ή επιβλέπει 21 πτυχιακές εργασίες, 4 μεταπτυχιακές ως κύριος επόπτης και συμμετέχει σε 14 τριμελείς επιτροπές επίβλεψης διδακτορικών διατριβών σε 5 εξ αυτών ως επιβλέπων καθηγητής. Έχει εκδώσει 7 μονογραφίες, 55 άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων πανελλήνιας και διεθνούς εμβέλειας.

Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ως καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος), όπου υπηρετεί από το 1997, διδάσκοντας Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Historical Association, της International Society for History Didactics και της IRAHSSE, ενώ συνεργάζεται με την Association for Historical Dialogue and Research. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα", "Θεωρία και Κοινωνία", "Φιλολογική" κ.ά. Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.