Τα δοκίμια του βιβλίου αυτού γράφτηκαν ή εκφωνήθηκαν σε διαφορετικές περιστάσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε χρόνων και είναι σε άμεσο διάλογο με τις πρακτικές τέχνης και διδασκαλίας που ακολούθησα μετά το 1998. Οι περισσότερες από αυτές τις πρακτικές (συλλογικές δράσεις, εργαστήρια, διαλογικές εργασίες) εγκαθιστούν τόπους καλλιτεχνικών συσχετίσεων σε απόσταση από τους επίσημους εκθεσιακούς και οργανωτικούς θεσμούς της τέχνης και συνεπώς η συζήτησή τους αντανακλά στο γενικότερο σήμερα προβληματισμό γύρω από το σχεδιασμό εναλλακτικών πλαισίων δημιουργίας. Τα κείμενα έχουν ως στόχο να θέσουν ορισμένα ζητήματα που θα είχαν προτεραιότητα στη συζήτηση για τον ενδιάμεσο χώρο τέχνης και αρχιτεκτονικής. Δεν εμβαθύνουν, αλλά "ανοίγουν φακέλους", σ' ένα είδος οριζόντιου εγκυκλοπαιδικού σχεδίου που κατά τον Μπαρτ θα άφηνε στους αναγνώστες την εργασία πλήρωσής τους. Να τα ονόματα κάποιων από τους φακέλους, που διασταυρώνονται συνεχώς στα κείμενα αυτά: ανακύκληση, ανοιχτά αρχεία, ασθενές ενέργημα, διαλογικό πλαίσιο, ενδιάμεσες αστικές περιοχές, ενθουσιώδης ερασιτέχνης, επιτελεστικότητα, θέατρα λήθης, κριτικές παρεμβάσεις, μνημονικές επιτελέσεις, νέα προφορικότητα, παραγωγή κοινότητας, περφόρμανς δεδομένων, πολιτισμός της χρήσης, συλλογική συγγραφή, τακτικές εξόδου, τεχνητά ερείπια, υπερχρήση αρχείων, φαντασματικό υποκείμενο (...)