Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο του "Σκάι" και αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Η Καθημερινή".

Ο Γιάννης Μαυρής είναι διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Public Issue.

Ο Θεοδόσης Π. Τάσιος γεννήθηκε στην Καστοριά, στις 22 Ιανουαρίου 1930, και μεγάλωσε στα Μέγαρα Αττικής. Είναι ομότιμος καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), ακαδημαϊκός και συγγραφέας. Αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ το 1948 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και στο ΕΜΠ. Στη συνέχεια, υπηρέτησε ως υπολοχαγός στο σώμα του Μηχανικού του Ελληνικού Στρατού. Το 1958 αναγορεύθηκε διδάκτορας και στη συνέχεια επιμελητής, έκτακτος μόνιμος καθηγητής (1964) και τακτικός καθηγητής του ΕΜΠ (1969). Έχει διδάξει επίσης στα πανεπιστήμια της Βαγδάτης (1979), Τονγκζί της Σαγκάης (Tongji University, 1982), στο Διεθνές Κολέγιο Επιστημών των Κατασκευών (College International des Sciences de Construction, 1979-1989), στο Πανεπιστήμιο της Ναντζίν και στο Πανεπιστήμιο της Παβίας (1986). Είναι επίτιμος διδάκτωρ των εξής πανεπιστημίων: Ναντζίν, Λιέγης, Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει τιμηθεί με μετάλλιο από την Αμερικανική Εταιρεία Σκυροδέματος (American Concrete Society) και με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων. Επίσης, έχει τιμηθεί με το τίτλο του μέλους της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο (2004) και έχει διατελέσει επίτιμος πρόεδρος της Ευρωδιεθνούς Επιτροπής Σκυροδέματος (CEB, 1988), επίτιμο μέλος της Διεθνούς Ένωσης Εργαστηρίων και Υλικών (RILEM, 1989), επίτιμο μέλος της Ιταλικής Συνομοσπονδίας Υποβρύχιας Δραστηριότητας (CIAS, 1998), επίτιμο μέλος του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (1999) και της Ελληνικής Εταιρίας Ορολογίας (2008). Στις 12 Ιουνίου 2009, το ΤΕΕ τον τίμησε σε ειδική εκδήλωση για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του, και εξέδωσε τιμητικό τόμο αφιερωμένο στο έργο του. Ευαισθητοποιημένος σε κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα, ο Θεοδόσης Τάσιος παραχωρεί αρκετά συχνά συνεντεύξεις στον Τύπο και γράφει στην εφημερίδα "Το Βήμα της Κυριακής", καθώς και σε έντυπα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρίας, λαμβάνει συχνά μέρος στη διοργάνωση συναντήσεων για θέματα παιδείας, ιστορίας και πολιτισμού. Υπήρξε συνδιοργανωτής της έκθεσης για την "Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία", που παρουσιάστηκε σε πόλεις της Ελλάδας και στη Γερμανία. Έχει συγγράψει περισσότερα από δεκατέσσερα βιβλία, σε θέματα κατασκευών και σκυροδέματος, τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, παιδείας, ανθρωπισμού, τεκτονισμού, περιβάλλοντος, κ.ά. Το 2012 οι επιφυλλίδες του στο "Βήμα" εκδόθηκαν σε τόμο από τις εκδόσεις Αγγελάκη.

Ο Σπύρος Μακρυδάκης είναι διακεκριμένος ερευνητής-καθηγητής στο INSEAD και ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.

Ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Είναι αρχιτέκτων μηχανικός, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Σπούδασε στο ΕΜΠ και έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Γαλλία. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με θέματα την κατοικία, τις προδιαγραφές αποδόσεων, τις εφαρμογές των νέων τεχνολογιών στην αρχιτεκτονική. Έχει διδάξει σε σχολές του εξωτερικού και στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ από το 1991. Από το 1999 είναι υπεύθυνος του μεταπτυχιακού μαθήματος "Από τον συνολικό σχεδιασμό στην καθολική διαχείριση, αρχιτεκτονική και κοινωνία των πληροφοριών" του ΔΠΜΣ "Αρχιτεκτονική - σχεδιασμός του χώρου" του Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Σε συμμετοχές του σε συνέδρια και σε δημοσιεύσεις του έχει αναφερθεί στις αλλαγές που υφίσταται ο σχεδιασμός του χώρου στην κοινωνία των πληροφοριών. Ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα από το 1977 με εκπονήσεις πολεοδομικών μελετών και μελετών κτιριακών έργων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Τα τελευταία χρόνια εστιάζει το ενδιαφέρον του σε μελέτες κτιριακών έργων που αντιμετωπίζουν τη συνύπαρξη ψηφιακής τεχνολογίας και φυσικού χώρου.

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, γεννήθηκε στο Saint Paul της Minnesota, στις ΗΠΑ, στις 16 Ιουνίου 1952. Σπούδασε στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Amherst, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, και στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης πάνω σε θέματα μεταναστών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics και σε θέματα διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του από το 1984. Ξεκίνησε την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα ως βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ, όπου εκλέχθηκε στις εκλογές του 1981, 1985, 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993 και του 2007, βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996 και του 2000 και Α' Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2004. Επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού (1985-1987), υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988-1989 και 1994-1996), υφυπουργός Εξωτερικών (1993-1994), αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1996-1999) και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών, έως και τον Φεβρουάριο του 2004. Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη τον Νοέμβριο του 2007, επικρατώντας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004 διετέλεσε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έως την επικράτηση του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Οκτωβρίου 2009, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας. Ταυτόχρονα, διατήρησε ο ίδιος το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου εξωτερικών. Τον Νοέμβριο του 2011 παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία, ώστε να επιτρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (από τον Ιανουάριο του 2006), αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας, ιδρυτικό μέλος του Helsinki Citizens Assembly και της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών, αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Αυτομόρφωσης, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου. Τιμήθηκε με βραβείο από το Ίδρυμα Μπότση για τους αγώνες του υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας (1988), από την οργάνωση "SOS Ρατσισμός" για την προσφορά του ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία (1996) και με το βραβείο Ιπεκτσί για τη δραστηριότητά του υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ως Υπουργός Παιδείας κατά το διάστημα 1995-1996. Επίσης αναγορεύθηκε Μέγας Σταυροφόρος του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου και του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α΄. Έχει γράψει τα βιβλία "1974-90: στην τροχιά της Ιστορίας" και "Το δέντρο και το δάσος". Είναι παντρεμένος με την Άντα Παπαπάνου, με την οποία έχουν μια κόρη και έναν γιο.

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, δικηγόρος με ειδίκευση στα Ευρωπαϊκά θέματα, έχει δουλέψει από παλιά ως δημοσιογράφος. Μετά μια διαδρομή 25 χρόνων στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο", φιλοξενήθηκε στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", την "Ημερησία" και τη "Βιομηχανική Επιθεώρηση". Επανήλθε αρθρογραφώντας στο "Βήμα". Ήδη βρίσκεται στη διεύθυνση του "Ελεύθερου Τύπου", στη νέα του εποχή.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, όπου και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν "La directive en droit administratif", Paris, 1978, "Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου", 1982, "Μαθήματα διοικητικής επιστήμης", 1983, "Η αστική ευθύνη του Δημοσίου", Ι, 1986, ΙΙ, 1989, "Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο", 1993, "Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου", 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή.

Η Άννα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1959. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Ξεκίνησε τη πολιτική της σταδιοδρομία ως Νομάρχης Καστοριάς το 1985. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της σταδιοδρομίας ανέλαβε πολλές και ποικίλες πολιτικές θέσεις. Έχει διατελέσει Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρμόδια για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Yποθέσεις (1999-2004). Έχει επίσης διατελέσει Υφυπουργός Aνάπτυξης, Βουλευτής Νομού Κοζάνης, Γενική Γραμματέας Bιομηχανίας, Νέας Γενιάς και Λαϊκής Επιμόρφωσης, Πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ και Νομάρχης Καστοριάς. Στις εκδολές της 7η Μαρτίου 2004 εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και ανέλαβε συντονίστρια για θέματα Εθνικής Άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων. Τον Οκτώβρη του 2009 επανεκλέγεται βουλευτής Α' Αθήνας και αναλαμβάνει τα καθήκοντα Υπουργού Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου (Κεντρική Επιτροπή) του ΠΑΣΟΚ από το 1990. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας για την προσφορά της στην κοινωνική πολιτική της Ευρώπης. Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο.

Ο Νικηφόρος Διαμαντούρος είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Διευθυντής και Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) από το 1995 ως το 1998, πρόεδρος της Εταιρείας Νεοελληνικών Μελετών στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1985 ως το 1988 και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης από το 1992 ως το 1998.

Ο Χαρίδημος Κ. Τσούκας γεννήθηκε το 1961 στο Καρπενήσι. Αποφοίτησε ως ηλεκτρολόγος μηχανικός από το ΑΠΘ και ως μηχανικός βιομηχανίας από το Cranfield University της Μ. Βρετανίας. Παρ’ όλα αυτά, μηχανικός δεν έγινε, αλλά στράφηκε στις κοινωνικές επιστήμες, εκπονώντας τη διδακτορική του διατριβή στη Θεωρία Οργανώσεων, στο Manchester Business School. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και ακολούθησε στη συνέχεια ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Δίδαξε στα βρετανικά πανεπιστήμια Manchester, Essex και Strathclyde, καθώς και στο ALBA Graduate Business School στην Αθήνα. Σήμερα είναι καθηγητής Στρατηγικής Διοίκησης στην έδρα Columbia Ship Management του Πανεπιστημίου Κύπρου και διακεκριμένος ερευνητής καθηγητής Οργανωσιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Warwick στη Μ. Βρετανία. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά του κλάδου του, καθώς και αρκετά βιβλία (είτε ως συγγραφέας είτε ως συν-επιμελητής), μεταξύ των οποίων τα: Complex Knowledge (Oxford University Press), Philosophy and Organization Theory (Emerald), From Stagnation to Forced Adjustment: Reforms in Greece, 1974-2010 (Columbia University Press) και Αν ο Αριστοτέλης ήταν Διευθύνων Σύμβουλος (Καστανιώτης). Είναι συνιδρυτής του έγκριτου διεθνούς συνεδρίου International Symposium on Process Organization Studies και συν-επιμελητής της σειράς “Perspectives on Process Organization Studies” του εκδοτικού οίκου Oxford University Press, ενώ έχει διατελέσει διευθυντής σύνταξης (editor-in-chief) του διακεκριμένου ακαδημαϊκού περιοδικού Organization Studies. Το 2014 του απονεμήθηκε η υψηλή ακαδημαϊκή διάκριση Doctor of Science από το Πανεπιστήμιο Warwick για το επιστημονικό έργο του. Υπήρξε συνεργάτης ελληνικών εφημερίδων και διατηρεί προσωπικό ιστολόγιο πολιτικής αρθρογραφίας (htsoukas.blogspot.com). Στους φοιτητές του πασχίζει να εμφυσήσει την αξία και τον τρόπο της κριτικής-στοχαστικής σκέψης, χωρίς να ξεχνάει τον αφορισμό του Βιτγκενστάιν «Κοίτα, μη σκέφτεσαι».

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1954. Είναι Έλληνας δημοσιογράφος, μαθηματικός, οικονομολόγος και στρατηγικός αναλυτής. Είναι έμπιστος συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, καθημερινός συνομιλητής και λογογράφος του κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, η οποία εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 2012. Σε νεαρή ηλικία ο Χρύσανθος Λαζαρίδης εντάχθηκε στην Αριστερά και συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά της χούντας ως φοιτητής του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973. Εξαιτίας της συμμετοχής του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, συνελήφθη, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και παρέμεινε κρατούμενος στις φυλακές έως την πτώση της χούντας, το καλοκαίρι του 1974. Από τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς που υπέστη στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο "Παμμακάριστος". Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και διετέλεσε αντιπρόεδρος της ΕΦΕΕ, με πρόεδρο τον μετέπειτα βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Χρήστο Παπουτσή. Συμμετείχε επίσης στην οργάνωση Β΄ Πανελλαδική, μεταξύ 1978-1981, τα μέλη της οποίας απετέλεσαν την πλειοψηφία του Ρήγα Φεραίου τα οποία αποχώρησαν από το ΚΚΕ Εσωτερικού μετά τις εκλογές του 1977. Το 1980 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά στο LSE, με ειδίκευση στη νομισματική θεωρία και την επιχειρησιακή έρευνα. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νέα Υόρκη, υποστηρίζοντας τη διδακτορική του διατριβή στην οικονομετρία στο City University και συνεχίζοντας με σπουδές μαθηματικών (Σύγχρονης θεωρίας της ανάλυσης) στο Courant School of Αpplied Μathematics. Ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με τη θεωρία παιγνίων και τις εφαρμογές της στις Διεθνείς Σχέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις, καθώς και με τη Θεωρία του Χάους και τις συνάφειές της με τις κβαντικές κυματοσυναρτήσεις. Η αποξένωσή του από τον χώρο της Αριστεράς ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη μεταβολή διαδραμάτισαν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ: ο ίδιος είπε πως "όταν τους άκουγα να μιλάνε μου φαινόταν ότι αυτά που έλεγαν ήταν γεμάτα νόημα, περισσότερο από αυτά που εκστόμιζαν οι περισσότεροι από τους Αριστερούς". Αν και έπαιξε ενεργό ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχει δηλώσει πως δεν συμφωνεί με τον εορτασμό της. Στις εκλογές του 2012 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, έχοντας συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. (πηγή: Wikipedia)

Ο Κώστας Καραμανλής γεννήθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1956. Φοίτησε στο Πειραματικό Σχολείο Αθηνών. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts των ΗΠΑ. Είναι μέλος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών και ισόβιο μέλος - σύμβουλος του Ιδρύματος "Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής". Το διάστημα 1974-1979 υπήρξε ηγετικό στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Νέας Δημοκρατίας (Ο.Ν.ΝΕ.Δ) και εξελέγη πολλές φορές στα φοιτητικά συνδικαλιστικά όργανα με την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Το 1986 ανέλαβε πρόεδρος της ειρηνιστικής κίνησης ΚΙΠΕΑ και του Ελληνικού Κέντρου Προώθησης της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης "Ευρώπη '92". Από το 1984 έως το 1989 άσκησε τη δικηγορία και παράλληλα συνεργάστηκε με το περιοδικό "Οικονομικός Ταχυδρόμος". Τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Α' εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Έχει διατελέσει γραμματέας του προεδρείου της Βουλής το 1989 και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας. Το 1994 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. Στις 21 Μαρτίου του 1997, εξελέγη Πρόεδρος του κόμματος, από το 4ο Συνέδριο. Το Φεβρουάριο του 1999 εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) θέση στην οποία επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2002. Τον Ιούνιο του 2002, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Δημοκρατικής Ενώσεως. Το 2001 ορίστηκε από το Ε.Λ.Κ. επικεφαλής της Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα Δυτικά Βαλκάνια. Το 2003, το ΕΛΚ, αναγνωρίζοντας το έργο του, τον όρισε Πρόεδρο του Forum για την ΝΑ Ευρώπη. Στις 7 Μαρτίου του 2004, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 45,36% εξασφαλίζοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία 164 εδρών επί συνόλου 300. Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στις 10 Μαρτίου ορκίστηκε Πρωθυπουργός και Υπουργός Πολιτισμού, ενώ επανεξελέγη στις εκλογές του 2007. Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009 η Νέα Δημοκρατία κατέλαβε τη 2η θέση με ποσοστό 33,48% των ψήφων και 91 έδρες στη νέα Βουλή. Αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, ο Κώστας Καραμανλής παραιτήθηκε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Είναι παντρεμένος με τη Νατάσσα Παζαΐτη από το 1998 και από το 2003 είναι πατέρας δύο δίδυμων παιδιών, του Αλέξανδρου και της Αλίκης.