Ο Νίκος Σκαράκης γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι γιατρός ορθοπεδικός, αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με μετεκπαιδεύσεις σε Αυστρία (τραυματιολογία), Γαλλία (παιδικές αναπηρίες) και πολύχρονη ερευνητική και νοσοκομειακή σταδιοδρομία σαν επιμελητής και διευθυντής. Στη λογοτεχνία πρωτοπαρουσιάστηκε απ' τα εφηβικά του χρόνια όταν, με άλλους συνομηλίκους του, ίδρυσε στον Πειραιά τον φιλολογικό Όμιλο "Καλές Τέχνες" εκδίδοντας το περιοδικό "Αργώ". Στην συνέχεια, για τρεις δεκαετίες, περιορίστηκε στις ιατρικές του μελέτες, διατριβές επιστημονικές συγγραφείς, διαλέξεις σε παγκόσμια, διεθνή και πανελλήνια συνέδρια με παρουσιάσεις σε πρωτότυπα θέματα κυρίως για τις παιδικές αναπηρίες . Από το 1980 ξαναγυρίζει στη λογοτεχνία όπου και αφιερώνει όλον τον από την ιατρική ελεύθερο χρόνο του. Έχει γράψει: "Στα κάτεργα της Εδέμ", μυθιστορηματικό χρονικό με το ψευδώνυμο Άρης Ροδινός (1980), "Ο καραβόσκυλος", κοινωνικο-ψυχογραφικό μυθιστόρημα (1986), "Στη σκιά του πεπρωμένου", μυθιστορηματική βιογραφία του Ανδρέα Κάλβου (1996), έργο που τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το βραβείο του Ιδρύματος "Κώστα και Ελένης Ουράνη", "Έρωτες, αίμα και παράνοια", μυθιστορηματική βιογραφία του αυτοκρατορικού ζεύγους Μαξιμιλιανού - Καρλόττας του Μεξικού (2008). Από το 2007 είναι μέλος στο Δ. Συμβούλιο της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.