Ο Κώστας Τσίμας γεννήθηκε στο Θεολόγο της Θάσου (Ν. Καβάλας). Γιος συνδικαλιστή καπνεργάτη. Έζησε πολλά χρόνια στην Αμερική, όπου ανέπτυξε έντονη πολιτική και επιχειρηματική δραστηριότητα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και δημόσια διοίκησης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (City University New York). Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ. Ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο επέστρεψε μαζί στην Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974. Το 1981, με την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Διευθυντή των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ). Το 1984 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Το 1986 τοποθετήθηκε στην ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) και επεξεργάστηκε στο ν. 1654/1986, για την πολιτικοποίηση της ΕΥΠ. Τον Ιούνη του 1989 εξελέγη Ευρωβουλευτής και παρουσίασε πλούσια κοινοβουλευτική δράση. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής των Σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Καναδά Μέλος της Επιτροπής Πολιτικών και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. Αντιπρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Σχέσεων της Ε.Ε. με την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (πρώην Σοβιετική Ένωση). Εκπροσώπησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σαν παρατηρητής, στις πρώτες εκλογές στην Ουκρανία (1994) και στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στη Ν. Αφρική. Το 1995 ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα Περιφερείας Κεντρικής Μακεδονίας. Στις εκλογές του Απρίλη 2000 εκλέχθηκε από το λαό της Καβάλας βουλευτής. Τον Ιούλη του 2001, με απόφαση του εκλογοδικείου -για παράλειψη τριών δικαστικών αντιπροσώπων-, παρά την αντίθετη εισήγηση του αρεοπαγίτη εισηγητή κ.Δαμάσκου. ακυρώθηκε η εκλογή του μετά από προσφυγή συνοποψήφιου του στο ίδιο κόμμα. Έφυγε από τη ζωή στο τέλος του Νοέμβρη του 2005 στην Αθήνα, μετά από αρκετά μεγάλη ταλαιπωρία λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε κυρίως στο αναπνευστικό.

Ο Στάθης Κεκρίδης γεννήθηκε στην Καβάλα, όπου ολοκλήρωσε τις στοιχειώδεις και γυμνασιακές σπουδές του. Το 1960 έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1966 διορίσθηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου υπηρέτησε επί εικοσιπενταετία ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και σχολικός σύμβουλος. Το 1989 αναγορεύθηκε αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας). Το 1991 εκλέχθηκε Λέκτωρ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης /τμήμα Ιστορίας - Εθνολογίας, με γνωστικό αντικείμενο "Πνευματικός βίος και πολιτισμός των Βαλκανικών λαών κατά την τουρκοκρατία". Το 1997, στα πλαίσια εκπαιδευτικής άδειας, πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα σε αρχεία (Κρατικά, της Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών της Σόφιας) και βιβλιοθήκες (Εθνική "Κύριλλος-Μεθόδιος", Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών και Εκκλησιαστικής Ακαδημίας) της Βουλγαρίας. Το 1999 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας Εθνολογίας του Δ.Π. Θράκης όπου δίδαξε "Ιστορία των Βαλκανικών Λαών" και "Ιστορία του Ισλαμικού Κόσμου". Το 2002 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής στο τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων χωρών του ίδιου Πανεπιστημίου, για το γνωστικό αντικείμενο "Πολιτισμός των Παρευξεινίων λαών κατά τη νεώτερη και σύγχρονη εποχή". Έχει συγγράψει, στα ελληνικά, αγγλικά και σερβικά, περισσότερες από εξήντα επιστημονικές μελέτες, μετέσχε σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, ενώ πήρε μέρος σε ερευνητικά προγράμματα ως μέλος ερευνητικής ομάδας και ως επιστημονικώς υπεύθυνος.

Η Κατερίνα Θ. Τσέκου είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κάτοχος μεταπτυχιακού στην Ιστορία των Σλαβικών Λαών από το ίδιο Τμήμα και διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της "Προσωρινώς διαμένοντες... Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας (1948-1982)" από τις εκδόσεις "Επίκεντρο".

Ο Τάσος Χατζηαναστασίου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1965. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1998 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: "Ένοπλες ομάδες αντίστασης κατά της βουλγαρικής Κατοχής της Ανατ. Μακεδονίας και της Δυτ. Θράκης, 1941-1944", το μεγαλύτερο μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε το 2003 με τίτλο: "Αντάρτες και Καπετάνιοι, Η εθνική αντίσταση κατά της βουλγαρικής κατοχής της Ανατ. Μακεδονίας και της Θράκης, 1942-1944" ενώ, ειδικά για τα γεγονότα της Δράμας, έχει συγγράψει μαζί με τον Δ. Πασχαλίδη, τη μονογραφία: 'Τα γεγονότα της Δράμας Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1941, εξέγερση ή προβοκάτσια;" που το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Άλλα έργα του: "Το Ηφαίστειο του Αίμου, τα Βαλκάνια μετά τον Ψυχρό Πόλεμο" (1992), "Το άλλο σχολείο, πρόταση για μια παιδεία χωρίς αποκλεισμούς από την εμπειρία διδασκαλίας στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση" (2001), "Το σύμπλεγμα της ήττας, Κύπρος και Μεταπολίτευση" (2004) και "Το σχολείο είναι γυρισμένο ανάποδα". Η γλωσσική διδασκαλία στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση και τα κείμενα των μαθητών της (2011). Επίσης, έχει μεταφράσει από τα ισπανικά την ομιλία του Τσε Γκεβάρα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1964 με τίτλο: "Πατρίδα ή θάνατος" καθώς και το 'Μανιφέστο της Καρθαγένης" του Σιμόν Μπολίβαρ. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, του Παλέρμου και της Κύπρου. Από το 2009 ζει και εργάζεται ως φιλόλογος στο Ναύπλιο.

Αρχιτέκτων (Α.Π.Θ.)

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Ο Διονύσης Μαυρογιάννης ήταν πρώτος Πρύτανης (1980) του Πανεπιστημίου Θράκης. Διετέλεσε Δικηγόρος Πατρών και ακολούθως με υποτροφία του ΙΚΥ και της Γαλλικής Τεχνικής Βοήθειας μετεκπαιδεύθηκε στο Παρίσι στις Κοινωνικές Επιστήμες, στην ιστορία, και Κοινωνιολογία του Δικαίου και στην Κοινωνική Οικονομία. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Γαλλικού Κρατικού Πανεπιστημίου των Παρισίων με άριστα. Δίδαξε σε διάφορα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής και της ημεδαπής Αγροτική Κοινωνιολογία, Γενική και Βιομηχανική Κοινωνιολογία, Γενική Κοινωνιολογία και Ιστορία του Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Υπήρξε ερευνητής στον τομέα των Κοινωνικών Θεσμών στη Σορβόννη και επιστημονικό στέλεχος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του ΟΗΕ (Γενεύη) και Δ/ντής των Περιφερειακών Γραφείων αυτού διαδοχικά για τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής, της Μπαγκλαντές και των Γαλλόφωνων χωρών της Ασίας και αρμόδιος για τις εργασιακές σχέσεις στην Ασία. Ειδικότερα μεταξύ 1969-1990 έκανε 90 περίπου Τεχνικές Αποστολές σε 30 περίπου χώρες της Ευρώπης, Ασίας, Ινδικού Ωκεανού και της Αφρικής για λογαριασμό Διεθνών Οργανισμών του ΟΗΕ ιδίως Δ.Γ.Ε για την επιτόπια εκπόνηση Σχεδίων Κοινωνικής Ανάπτυξης, Εργατικής Εκπαίδευσης και Πολιτικής καθώς και την εκπόνηση κοινωνικών και οικονομικών νομοθεσιών. Το τεράστιο αυτό έργο συνέβαλε ομολογουμένως τα μέγιστα στη θεσμική οργάνωση και ανάπτυξη των 30 αυτών χωρών. Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας του Ινστιτούτου Συνεταιριστικών Ερευνών και Μελετών (Ελλάδος) επίτιμος Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, της Διεθνούς Επιτροπής Συνετ. Ερευνών (Λονδίνο) του Διεθνούς Κέντρου Κοινωνικής Οικονομίας (Βρυξέλλες) της Διεθνούς Επιτροπής διατύπωσης Συνεταιριστικών κανόνων για τον 21ο αιώνα (Μάντσεστερ). Οργάνωσε και διηύθυνε διεθνή Σεμινάρια και συμμετείχε σε διεθνείς και περιφερειακές Διασκέψεις. Γνώριζε γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ρώσικα. Συνέγραψε στην Ελληνική, γαλλική και αγγλική και δημοσίευσε μεγάλο αριθμό συγγραμμάτων, μελετών, άρθρων, εισηγήσεων, υπομνημάτων, εκθέσεων, ομιλιών κ.α. και είχε λάβει μέρος σε σημαντικά συνέδρια, ημερίδες κ.λ.π. στο εξωτερικό και στη χώρα μας. Τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητές του επεκτείνονταν ενεργώς και πέραν της κυρίας Επιστήμης του, στην ιστορία. λαογραφία, λογοτεχνία κ.α. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ελληνικών Επιστημονικών, Πολιτιστικών κ.α Ενώσεων, Σωματείων κ.λ.π. και συνεργάτης εγκύρων περιοδικών.

Η Σεβαστή Χαβιάρα - Καραχάλιου γεννήθηκε στη Χίο. Γονείς της ήταν ο Αντώνης και η Μαρία Χαβιάρα. Είναι χήρα του ιατρού Γεωργίου Καραχάλιου και μητέρα τριών παιδιών. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο πήρε το πτυχίο της το 1957. Έλαβε την ειδικότητα της οφθαλμολογίας το 1960 και έχει κάνει μετεκπαιδευτικά ταξίδια στις ΗΠΑ (1965, 1975). Έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το 1986. Εργάσθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας, ενώ έχει διατελέσει διευθυντής των Αντιτραχωματικών Ιατρείων Κορίνθου (1966-1967). Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 100 εργασίες σε ελληνικά περιοδικά σε θέματα ιστορίας της ιατρικής, κοινωνικής ιατρικής και οφθαλμολογίας. Διετέλεσε μέλος της Οφθαλμολογικής Εταιρείας Δυτικής Ελλάδας (1990-1991), αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κορινθίας για τρεις συνεχείς θητείες και μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ίδιου συλλόγου. Παράλληλα ασχολείται με την ιστορία και τη λαογραφία της ιατρικής και έχει εκδώσει πολλές σχετικές μονογραφίες. Μνημιώδες έργο της "Η λαϊκή ιατρική της Χίου" (εκδ. Gasci-Hellas, Αθήνα 1993). Για την πλούσια συγγραφική της δράση τιμήθηκε με δίπλωμα και μετάλλιο από το "Λουρίδειο Ίδρυμα - Μνήμες της Πόλης" το 1990. Είναι μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων και περισσότερων από 23 άλλων επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Ιδρύματος Κορινθιακών Μελετών. Ο Ιατρικός Σύλλογος Κορινθίας της απένειμε πλακέτα για την προσφορά της στην ιατρική και τον άρρωστο. Το επημελητήριο Κορίνθου την τίμησε επίσης για την κοινωνική της προσφορά. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας της απένειμε ειδική διάκριση για την προσφορά της στον πολιτισμό και τα γράμματα. Η Ένωση Κορινθίων Αθηνών την εξέλεξε επίτιμο μέλος για την πολιτισμική της προσφορά στο νομό.